Бидон ки қоидау асоси тариқати тасаввуфу маърифати ҷумла бар вилояту исбот онаст ки ҷумлаи машойихи разии аллоҳи анҳуам андари ҳукми исботи он мувофиқанд ; аммо ҳар касе ба иборатии дигргўни баёни он зоҳир кардаанду мҳмдбни алии разии аллоҳи анҳу махсӯсаст ба итлоқи ин иборати мари ҳақиқати тариқатро .
Аммо вилоят ба фатҳ ваов нусрат буд андари ҳақи луғат ,у вилоят ба каср ваов إморт буд венис ҳар ду масдар велят бошад ва чун чунин буд бояд ки то ду луғат буд чун далолату далолат ва низ вилояти рубубият буд ва аз онаст ки худованд таъолӣ гуфт : « ҳнолки алўлоиаҳи ллаҳ алҳақ ( ۴۴/олкҳФ ) » , ки куффори тавалло бадв кунанду бадви бгрўнд ва аз маъбудони худ тбро кунанд ва низ вилоят ба маънии муҳаббат буд .
Аммо вале , раво бошад ки Фъил бошад ба маънии мафъӯл ; чунон ки худованд таъолӣ гуфт : « вҳўи итўлии алсолҳин ( ۱۹۶/олоъроФ ) » ; ки худованди таъолии бандаи худро ба афъолу авсоф вай нагузораду андари кнФи ҳифз худаш бидорад ва раво бошад ки Фъил бошад ба маънии маболиғати андари фоил ; ки бандаи тавалло ба тоъат вай кунаду раоёати ҳуқуқи вайро мудовимат кунад ва аз ғайри вай эъроз кунад ин яке мурӣд бошад ва он дигари мурод .
Ва ин ҷумлаи маъонӣ аз ҳақ ба банда ва аз банда ба ҳақ раво бошад ; аз он чаҳ раво бошад ки худои таъолии Носири дӯстон худ бошад ; аз он чаҳ ваъда кард худованди таъолии мари дӯстони худро аз саҳобаи пайғамбар ба нусрат ва гуфт : « أлои إни насри аллоҳи қариб ( ۲۱۴/олбқраҳ ) » , ва низ гуфт : «у أни алкоФрини ломўлии ?лаам ( ۱۱/мҳмд ) ; эй лоносрлҳм . » чун куффорро Носир набӯд ломҳолаҳи муъминонро Носир буд ки нусрат кунад уқули эшонро андари истидлоли оёту баёни маъонӣ бар дилҳои эшону кашфи бароҳин бар асрори эшон ва нусрат кунад эшон робри мухолифати нафасу ҳўӣу шайтону мувофиқати умӯри худ .
Ва низ раво бошад ки ба дӯстии махсӯси грдондшон ва аз маҳали адоват нигоҳ дорад ; чунон ки гуфт : « иҳбҳми виҳбўнаҳ ( ۵۴/олмоӣдаҳ ) » , то вайро ба дӯстии вай дӯст доранд ва рӯй аз халқ бартобанд то ҳам вай вале эшон бошад ва ҳам эшон авлиёии вай .
Ва раво бошад ки якеро вилоятӣ диҳад ба иқомат кардан бар тоъати вайу вайро андари ҳифзу исмат нигоҳ дорад то вай бар тоъати вай иқомат кунад ва аз мухолифаташ бипарҳезаду шайтон аз ҳис вай бигурезад .
Ва раво буд ки якеро вилоятӣ диҳад то ҳалаши андари малики ҳал буду ақдаши ақди дъўотши мустаҷоб буду анфосаши мақбул буд ; комаи қол алнабӣ , алайҳи ассалом : « раби أшъси أғбри зии тмрини лоиؤбаҳ ба луи أқсми алии аллоҳи лأбраҳ . »
Ва маърӯф астанд рхлоФти амӣралмуъминӣни умри разии аллоҳ анҳу равад нил бар одати худ боситод ; аз он чаҳ андари ҷоҳилият ҳар соли канизакии ороста дар ваии андохтндӣ то равон шудӣ . Умри разии аллоҳи анҳу бар коғази порае набшат ки : « эй об , агар ба худ устодҳои , раво набошад агар ба фармони худои ъзу ҷли устодҳои , умр мегуяд : бирав . » чун коғази андар об андохтанд оби равони гашт ва ин إморт бар ҳақиқат буд .
Пас муроди ман андари вилояту исботи он , онаст ки бадоне ки исм вале мари он касро раво буд ки ин маъонии мазкӯри андари вай мавҷӯд бошад ; чунон ки варои ин ҳол буд ки гуфтем на қол .
Ва пеш аз ин машойихи рҳмҳми аллоҳи андари ин , кутуб сохтаанд аз азизӣ зуд нест гашт . Акнӯн ман ибороти он пери бузургворро ки соҳиб мазҳабаст ҷамоли даҳум ; чунон ки эътиқод ман бидон меҳтараст , разии аллоҳи анҳу . То туро фавойид бисёр ба ҳосил шавад ва ба ҷузи ту онро низ ки саодати хондани ин китоб бошад аз толибони ин тариқат , ани шоءи аллоҳи ъзу ҷл .