Салмони совуҷӣ - раҳмаи аллоҳи таъолӣ , ваии шоири фасеҳу сухани гузор балиғаст дар слости ибороту диққати ашорот беназир афтодааст дар ҷавоби устодон қасоид дорад .
Баъзе аз асли хубтар ва баъзе фурӯтар ва баъзе баробару вайро маъонии хосса бисёраст ва бисёре аз маъонии устодонро бтхсиси камоли Исмоил , дар ашъори худ эрод карда , ва чун он сӯрати хубтару услуби марғӯбтар воқеъ шудаи маҳали таън ва маломат нест .
Маънии нек буд шоҳиди покизаи бадан
Ки ба ҳар чанд дар ӯ ҷома дигаргун пӯшанд
Кисвати ор буд бози пасини халъат ӯ
Гарна дар хубяш аз бештар афзӯн пӯшанд
Ҳунараст онкии куҳани хирқаи пашмин зи буриш
Бадари оранд ва дар ӯ атлас ва аксўн пӯшанд
Ва вайро ду китоб маснавӣаст : яке ҷамшеду хуршед ва дар он чандон такаллуф карда ки онро аз чошнии шоирии берун бардаасту дигари Фроқномаҳ ва он китобии бадеъу назмӣ латифаст ,у ғазалиёти вай низ бисёраст матбӯъу маснӯъ , аммо чун аз чошнии ишқу муҳаббат ки мақсӯд аз ғазаласт холӣаст табъи арбоби завқ бар он иқбол наме намояд ва аз ҷумлаи мақтаот вайаст ин чанд байт :
Канори ҳирс дило пари куҷо туоне кард
Ту аз тамаъ ки се ҳарфи миён тиҳӣ афтод
Азизи ман дар дарвешӣу қаноати зан
Ки хорӣ аз тамаъу иззат аз қаноати зод
Агар билағзад пои тавонгарӣ саҳл аст
Саодати сари дарвешӣу қаноати бод