Ҳофизи широзӣ - раҳмаи аллоҳи таъолӣ , аксари ашъори ваии латиф ва матбӯъаст ва баъзе қариб ба сарҳади эъҷози ғазалиёти ваии нисбат ба ғазалиёти дигарон дар слосту равонии ҳукми қасоид Заҳир дорад нисбат ба қасоиди дигарону салиқаи шеъри вай наздикаст ба салиқаи нзории қаҳистонӣ .

Аммо дар шеъри нзории ғс ва самин бисёраст ба хилофи шеъри вай ва чун дар ашъори ваии асари такаллуф зоҳир нест вайро лисони алғиб лақаб кардаанд .

Шайхи камоли Хуҷандӣ - раҳмаи аллоҳи таъолӣ , вай дар латофати сухану диққати маъонӣ ба мартабаи ист ки беш аз он мутасаввир нест аммо муболиға дар он шеъри вайро аз ҳади слости берун бардааст ва аз чошнии ишқу муҳаббати холии монда .

Дар эроди амсолу ихтиёри баҳрҳои сабк бо қофияҳо ва радифҳои ғариб ки саҳл ва мумтанеъаст , татаббуъи ҳасан Деҳлавӣ мекунад , аммо он қадри маъонии латиф ки дар ашъор вайаст дар ашъор ҳасан несту онкии вайро дузд ҳасан мегӯйанд бинобари ҳамон татаббуъ тавонад буд ва дар баъзе девонҳои ваии ин фарди дида шудааст :

Ва баъзе аз орифон ки ба суҳбати шайхи камолу хоҷаи ҳофиз ҳар ду расида бӯдаанд чунин фармӯдаанд ки суҳбати шайх ба аз шеъри вай буд ,у шеъри ҳофиз ба аз суҳбат ӯ .