Мирнўоиӣ - раҳмаи аллоҳ ,у соҳиби давлатӣ ки замони мо ба вуҷӯди шариф ӯ мушаррафаст ҳар чанд пояи қадари ваии назар ба маротиби ҷоҳу ҳишмату қурби подшоҳи соҳиби шавкату қиёс ба маноқиби маънавӣ аз фазлу адабу фазойили мўҳўбу мктсб аз он баландтараст ки вайро ба ҳасани шеър таъриф кунанд ва ба ҷавдати назми тавсиф .

Аммо чун хотири шарифаш ба воситаи касби фазилати тавозуъу касри нафас ба он фурӯд омадааст ки худро дар силки ин тайифаи мнхрт гардонидааст дигаронро ҳиҷоби тҳошӣ аз он маънӣ ки вайро аз табақа эшон доранд ва аз зумра эшон шуморанд муртафаъ гашта , аммо инсоф онаст ки ҳар ҷои ин тайифа бошанд вай сар бошаду ҳаргоҳи номи ин табақа нависанд ваии сари дафтар , чунонкии ин муаммо ба исми шарифаши мнбӣ аз ин маънӣаст :

Ва чун гавҳари номаши бузургтар аз онаст ки ҳар маҳал аз назми садаф он тавонад буд ва ҳар мақом аз шеъри шараф он тавонад ёфт тахаллуси ашъораш ба ончӣ аз ин муаммои дигар мафҳум мегардад номзад гашта ,

Ва агар чаҳ вайро бҳсби қӯти табиату вусъати қобилият ҳар ду навъи шеъри туркӣу форсӣ муяссараст , аммо майли табъи вай ба туркӣ аз форсӣ бештарасту ғазалиёти вай ба он забон аз даҳ ҳазор зиёдат хоҳад буд .

Ва мснўётӣ ки дар муқобилаи хумсаи Низомӣ вуқуъ ёфта ба сӣ ҳазорасту гавҳар назм насуфтааст ва аз ҷумлаи ашъори форсӣ вайаст қасидае ки дар ҷавоби қасида хусраваст ки мсмост ба дарёии Аброри воқеъ шуда ва муштамиласт бар бисёре аз маъонии дақиқау хаёлоти латифа , матлаъаш инаст :

Ва ин рубоиро дар таҳнияти қудуми баъзе ояндагон аз сафари ҳиҷоз дар рқъаҳ эй навишта буд :

Ва ин рубоиро дар рқъаҳ эй дигар :

Ва ин рубои дигарро ба таҷдид дар рқъаҳ эй дигар :