Ллаҳи алҳмд ки баъд аз сафари давру дароз

намекунам бор дигар дида ба дидори ту боз

Мижа бар ҳам назанам пеши ту оре на хуш аст

Ки туро чеҳра буд бозу марои дидаи фароз

То шуд аз ишқи ту сарриштаи корами равшан

Ҳамчуи шамъам ҳунарӣ нест ба ҷузи сӯзу гудоз

Бо вуҷӯди хами абрӯӣ туам ме хонд

Зоҳид бехабар аз ишқ ба миҳроби намоз

Лек дар шарҳ вафо нест намозӣ ба азин

Ки нуҳум рӯй адаби пеши ту бар хоки ниёз

Пай ба тавҳиди барад аз алифи қомати ту

Ҳар ки идрок ҳақиқат кунад аз ҳарфи муҷоз

Ҷомӣ аз шавқи мақоми ту навое ки занад

Баҳри ушшоқи раҳеи рост буд сӯии ҳиҷоз