Он ду рухро ҷомеъи оёти зебои шинос

Хубрӯён карда зонҷои ояти ҳасани иқтибос

Ҳоли чоки сина кандар хирқа медорам ниҳон

Фош хоҳам гуфт азин пас чанд печам дар либос

Пос анфос аст мегӯйанд шарти роҳи ишқ

Ҷони фидои роҳдонии кини нафасро дошт пос

Мазраъи умр маро шуд гўиёи вақти дарав

Каз хаёли абрӯяти хами гашти қади ман чу дос

Гар баннои тавба вайрон шуд биҳамдиллоҳ ки ҳаст

Муҳкам аз хишти сари хами қасри ъушратро асос

Бо либос фақр ноед халъати шоҳии дуруст

Зишт бошад ҷомаи нимӣ атлас ва нимӣ пилос

Кам шинави овозаи тоси фалаки ҷомӣ ки буд

Он ҳамаи расвои канъонёни зи овози тос