эй рӯй ту моҳи олами орой

Чун моҳи зи парда рӯй бинмоӣ

Чун турраи ту шикаста ҳолем

Бар ҳоли шикастагон бибахшоӣ

Гуфтӣ суханӣ ва лаб гузидӣ

Тӯтӣ набӯд чунин шкрхоӣ

Холи ту балои ҷони басандаи сет

Бар лаби хат анбарин мефизой

Аз гиряи талхи сӯхти ҷонам

Ширини лаби худ ба ханда бигушоӣ

Ту ҷои даруни ҷони гирифта

Ман меҷӯям туро ба ҳар ҷой

То пой буд раҳи ту пўим

Вар дар раҳи ту даройам аз пой

Мӯе шудам аз ғами миёнат

Мардуми зи ду чашми нотавонат

Ҷонам ба лаб омад ва надидам

Комии зи лаб шукр фишонат

Гаштами зи ту бенишон чун зарра

Як зарра наёфтам нишонат

Гуфтам ба сухани зи ман мёи танг

Танг омад азин сухани даҳонат

Давр аз ту зиндагӣ ба ҷонам

Савганд ҳаме хӯрам ба ҷонат

эй хок дар ту гарчи имрӯз

Даврами зи ҷафои посбонат

Фардо ки равад ба боди хокам

Чун гирд оем бар остонат

эй мондаи зи васли ту ҷудои ман

Ҳиҷр ту бибин чаҳ кард бо ман

Рондаи зи бурун дар марои ту

Ҷо карда даруни ҷони туро ман

Халқӣ чу сабо ба буии ту хуш

Бӯе нашунида аз сабои ман

Ман зарраи ту офтоби тобон

Ҳайҳоти куҷои туу куҷои ман

Болои хушати балои ҷон ҳост

Ҷон дода барои он балои ман

Гуфтӣ биншин ва бо ғамами соз

Вари неи кшмт ба сад ҷафои ман

Биншин нафасӣу оташам ро

Бинишон ба зулоли васл то ман

Аз ноз ба сӯй мо набинӣ

Субҳони аллоҳ чаҳ нозанинӣ

Аз ма то ту ҳамин буд фарқ

Кӯ бар фалак ва ту бар заминӣ

Хуршеди зи хирмани ҷамолат

Хурсанд шуда ба хӯшаи чинӣ

Айём ба хӯни ман камари баст

Бисмии аллоҳ агар ту ҳам бар инӣ

Тири мижа дар камони абрӯ

Пайваста нишаста дар камӣнӣ

Аз ғамзаи балои сабру ҳушӣ

Вази ишваи фиреби ақлу динӣ

Чун нест умеди онкии ҳаргиз

Бо ҳеҷ касе чу ман нишинӣ

Дили ҷустам азон ду чашми ҷодӯ

Доданд марои нишон ба абрӯ

Абрӯи сӯй хол кард ишорат

Яъне ки нишони дили азуи ҷӯ

Ман ҳеҷ нишон наҷуста он хол

намегуфт кадоми дили куҷои кӯ

Гар холи ту нақди дили зи ман барад

Дуздӣ чаҳ аҷаб буд зи ҳиндӯ

Бинмо рухи хуби хеши вази хол

Дилро бустон ба ваҷҳи некӯ

Зинсон ки раҳи умеди бастаи сет

Бар ман ғами ишқи ту з ҳар сӯ

Он ба ки ба кунҷи ноумедӣ

По дар домону сар ба зону

эй қади ту сарви нозпрўр

Дилдодаи қоматати санавбар

Гирам ки ба сидраи саркашади сарв

Бо қади ту кӣ шавад баробар

Нагирифта ба бар ниҳоли қадат

Аз нахли умед чун хӯрам бар

Умрӣ ба ғамат нишаста будам

Бо ашк чу сим ва рӯй чун зар

Май буд ба синаи рози ишқат

Аз ҳар чаҳ гумон барам ниҳон тар

Сабр аз дил ман рамед ва он роз

Аз парда бурун фитод яксар

Гар сабри рамида ром гардад

Дорам сари онкии бори дигар

Ҳар субҳи сурӯд ғам кунам соз

Бо мурғ саҳар шавам ҳам овоз

То чанд наҳуфта бошӣ эй гул

Чун ғунчаи даруни пардаи ноз

Хон пеши худами даруни парда

ё пардаи з рӯй худ барандоз

Бо оташи дили маро сиррӣ ҳаст

Чун шамъ маро бисӯзу бгдоз

Гуфтӣ ки ба кунҷи сабри як чанд

Биншин ҷомӣ ва бо ғамами соз

Бигушоӣ ниқоб то кунам ман

Дида ба назораи рахти боз

Вонгаҳи шабу рӯз бо хаёлат

Дар хилвати инсу пардаи роз