Гул агар бо лаби лаъли ту баробар ме шуд

Шабнам аз нисбати дандони ту гавҳар ме шуд

Оби фӯлод ба хуноба бадал ме гардид

Гар ғами ишқ дар ойӣна мусаввир ме шуд

Дидаам хушктар аз соғари мхмўронст

Ёди он рӯз ки аз гиряи басӣ тар ме шуд

Сарди Меҳрии гули ин чамани афсаради маро

Қафаси оҳанам эй кош ки миҷмар ме шуд

Чашми мастати назарии ҷониби мо гар ме дошт

Дар кафи бахти сияҳи обила соғар ме шуд

Меҳри ихвони ҳама кинаст чаҳ май буд агар

Дар раҳми нутфаи обои ҳама духтар ме шуд

Бо вафо хосиятӣ ҳаст ки гул гар ме дошт

Ҳамаи ҷои қадараш бо хок баробар ме шуд

Ашк чун Тифли падари мурда ки худсар гардад

Ба таманнои ту ҳаррӯз ба ҳар дар ме шуд

Ҳар замони ҳавсилае дархур ғамнатавон сохт

Коши қадари худаш ғусса муқарар ме шуд

Кишти умеди чунин хушк намемонад кулем

Агар аз дӯди дилами чашми фалак тар ме шуд