Чун аз шарҳи масоили ҳикмати амалӣ бар ваҷҳе ки дар садри китоби зикри он тақдим ёфта буд фориғи шудем , ва дар истифои абвоби ону нақл аз асҳоби саноати қадари ҷаҳд мабзул кард , хостем ки хатми китоб бар фаслӣ бошад аз сухани афлотӯн ки умуми халқро нофеъ буд , ва он васиятӣаст ки шогирди худ арстотолисро фармӯдааст , мегуяд :

Маъбуди хешро бишносу ҳақ ӯ нигоҳи дор , ва ҳамеша бо таълим ва тааллум бош ,у аноят бар талаби илми муқаддари дор . Аҳли илмро ба касрати илм имтиҳон макун балки эътибори ҳоли эшон ба тҷнб аз шар ва фасод кун .

Аз худоӣ чизе махоҳ ки нафъи он мунқатиъ буд , ва мтиқн бош ки ҳамаи мавоҳиб аз ҳазрат ӯст ,у азуи неъматҳои боқии хоҳ ,у фавойидӣ ки аз ту мФорқт натавонад кард илтимос кун . Ҳамеша бедор бош ки шарӯрро асбоб бисёраст , ва ончӣ нишоед кард ба орзӯ махоҳ , ва бидон ки интиқоми худоӣ , таъолӣ , аз банда ба схт ва итоб набӯд балки ба тақвим ва тأдиб бошад . Бар таманнои ҳаёти шоиста ақтсор макун то мўтии шоиста бо он музоф набӯд ,у ҳаёту мӯатро шоистаи мшмри магар ки всилти иктисоб бар бошанд .

Ва бар осоишу хоб иқдом макун магари баъд аз он ки муҳосибаи нафас дар се чиз ба тақдим расонида бошӣ : яке онкӣ таъаммул кунӣ то дар он рӯзи ҳеҷ хато аз ту воқеъ шудааст ё на ;у дигари онкӣ таъаммул кунӣ то ҳеҷ хайр иктисоб кардае ё на ;у сими онкии ҳеҷ амали бтқсир фӯт кардае ё на .

Ёд кун ки чаҳ бӯдае дар асл ва чаҳ хоҳӣ шуд баъд аз марг , ва ҳеҷ касро аизо макун ки корҳои олам дар маърази тағайюр ва заволаст ; бадбахти он кас буд ки аз тазаккури оқибати ғофил буд ва аз зулати бозноистд .

Сармояи худ аз чизҳое ки аз зоти ту хориҷ буд мсоз . Дар феъли хайр бо мустаҳаққони интизори саволи мадор , балки пеш аз илтимос ифтитоҳ кун . Ҳакими мшмр касеро ки ба лиззатӣ аз лиззатҳои олами шодмон буд ё аз мусӣбатӣ аз масоиби олам ҷазаъ кунад ва андўҳгн шавад . Ҳамеша ёд марг кун ва ба мурдагони эътибори гир . Хисосати мардум аз бисёре сухан бефоида ӯ ва аз إхборӣ ки кунад ба чизе ки азон мсؤўл набӯд бишнос . Ва бидон ки касе ки дар шари ғайри худ андеша кунад нафас ӯ қабул шар карда бошаду мазоҳиб ӯ бар шари муштамил шуда .

Борҳо андеша кун пас дар қавли ори пас дрФъли ор ки аҳвол гардонаст . Дӯстдори ҳама кас бош ,у зуд хашм мабош ки ғазаб ба одат ту гардад . Ҳар ки имрӯз ба ту муҳтоҷ буд азолти ҳоҷат ӯ бо фардои миФгн , ки ту чаҳ доне ки фардо чаҳ ҳодис шавад . Касеро ки ба чизе гирифтор шавад муовинат кун магари он касро ки ба амали бади худ гирифтор бошад . То сухани мутахосимони мафҳум ту нагардад ба ҳукми эшон мубодират манимо . Ҳаким ба қавл танҳо мабош балки ба қавл ва амал бош , ки ҳикмати қавлӣ дар ин ҷаҳон бимонаду ҳикмат амалӣ бидон ҷаҳон расад ва онҷо бимонад . Агар дар некӯкории ранҷии барӣ , ранҷ бинмоанду феъл нек бимонад , ва агар аз гуноҳи лиззатии ёбӣ лиззат бинмоанду феъл бад бимонад . Аз он рӯз ёд кун ки туро овоз диҳанд ва аз олати истимоъу нутқ маҳрӯм бошӣ , на шинавӣ ва на гӯйӣ , ва на ёд туоне кард . Ва яқини дон ки мутаваҷҷеҳ ба маконе шудае ки онҷо на дӯстро шиносӣ ва на душманро , пас ӣнҷо касеро ба нуқсон мансӯб магардон . Ва ҳақиқати шинос ки ҷое хоҳӣ расед ки худовандгору бандаи онҷо мутасовӣ бошанд , пас ӣнҷо такаббур макун .

Ҳамеша зоди сохтаи дор , ки чаҳ доне ки раҳил кӣ хоҳад буд . Ва бидон ки аз атои худоӣ , ҷли ҷалола , ҳеҷ чизи беҳтар аз ҳикмат набӯд ,у ҳаким касе буд ки фикру қавлу амал ӯ мутасовӣ ва муташобиҳ бошад .

Мукофот кун ба некӣ ,у дргзор аз бадӣ . Ёди гир ва ҳифз кун ва фаҳм кун дар ҳар вақте . Кори хешу таъаққули ҳол худ кун ва аз ҳеҷ кор аз корҳои бузурги ин олам малолат манимоӣ ва дар ҳеҷ вақт туоне макун , ва аз хайроти таҷовузи ҷоизи мшмр , ва ҳеҷ сиӣаҳро дар иктисоби ҳасанаи сармояи мсоз , ва аз амри афзал ба ҷиҳати сарварии зоил эъроз макун ки аз сарвари доим эъроз карда бошӣ .

Ҳикмати дӯсти дору сухан ҳукамо бишинав . Ҳавои дунё аз худ давр кун ва аз одоби сутӯда имтиноъ макун . Дрҳичи кори пеш аз вақти он кори мпиўнд , ва чун ба кор машғӯл бошӣ аз рӯй фаҳму басират ба он машғӯл бош . Ба тавонгарӣ мутакаббир ва мъҷб машав ва аз масоиб , шикастагӣу хорӣ ба худ роҳи мада . Бо дӯсти муомила чунон кун ки ба ҳоким муҳтоҷ нашӯй , ва бо душмани муомила чунон кун ки дар ҳукӯмати зафари туро буд . Бо ҳеҷ кас сафоҳат макуну тавозуъ бо ҳамаи каси бакори дор , ва ҳеҷ мутавозеъро ҳақири мшмр . Дар ончии худро маъзӯри дории бародари худро маломат макун . Ба битолат шодмон мабош , ва бар бахт эътимод макун , ва аз феъли нек пушаймон машав . Бо ҳеҷ кас маро макун . Ҳамеша бар мулозимати сирати адлу истиқомату илтизоми хайрот мувозибат кун .

Инаст васоёии афлотӯн ки хостем ки китоб барон хатм кунем ,у баъди азин сухан қатъ кунем . Худоӣ , таъолӣ , ҳамгинонро тавфиқи иктисоби хайроту ақтнои ҳасанот каромат кунод , ва бар талаби маразоти худ ҳарис гардонод , анаи аллтиФи алмҷиб .

Тамом шуд китоби ахлоқи носирии бъўни аллоҳу ҳасани тавфиқа дар охири моҳи рабиъи алаввали санаи аснӣ ва сетину стмأиаҳи ҳиҷрӣа .