Боз мебихўдӣ биравӣ ту хӯрдем

Аз ҳараму дайри азми кӯй нав кардем

Хок дар дайру каъба чанд натавон буд

Ва навбат он шуд ки гирди кӯй нав гирдем

Шукр ки ҳар шом аз ҳунар бо дил гармем

Он ки ҳар субҳ бе ту бо дам сардем

Гар ҳамаи дармони худ табиб фиристад

Кӣ расад онҳо ба мо ки мо ҳама дардем

Рӯй ба мо карда гӯнаи гӯнаи блоҳост

Нози ту бо ашки сурх ва чеҳра зардем

Гар варақи умр бо тамом ба печанд

Мо сари тӯмори дӯстии тӣўрдим

Дар раҳ ӯ то гумони тӯшаи мо сохта

Ҷузи ҷигару дарди дард ҳеҷ нахурдем