Қавлаи таъолӣ : кони анноси أмаҳи воҳидаи алоиаҳ . . . Аз рӯй ишорат бар завқи ҷавонмардони тариқати ин ояти рамзӣ дигар дорад ,у маънии дигар , мегуяд подшоҳи олами дорандаи ҷаҳон ,у донои ниҳон , аввал ки халқро бёФрид дар ғшоўаҳи стар халқяти офарид , ибтидо ки ниҳоди чунин ниҳод , зулмоти сифоти халқяти мҳФўФи гашт , барин хилқати ҳама дар пардаи ъмои як гуруҳ буданд , ҳама дар зулмати ғайбати муҷтамаъ , ҳама дар асри ниҳоди худ монда , ин чунонаст ки он ҷавонмард гуфт :

Пас буридӣ аз он олам бе ниҳояти бмхтсрӣ эшон омад , Мустафои слии аллоҳи алайҳу ?алау силам аз он бурид ин хабар дод ки « халқи аллоҳи алхлқи фии зулмаи Фأлқии алайҳими ман нура , Фмни асобаҳи ман злки алнўри аҳтдӣ , ва ман ахтоаҳи зл » чун ин расӯл аз бе ниҳоятии бмхтсрии эшон рӯи ниҳод , ҳама дар огоҳӣ омаданд , асири иродат , мақҳури машйат , ҷриҳи ҳикмат , гӯш бар ҷаду бахти хеши ниҳода : ки то чун ояд ? ва баришон чаҳ ҳукм ронад ? он гуҳи дасти тақдири эшонро бадв синф кард : неки бахатону бадбахтон , неки бахатонро гуфт « ҳؤлоءи ллҷнаҳу лои аболӣ ! »у бади бадбахтонро гуфт : « ҳؤлоءи ллнору лои аболӣ » яъне аз маломаткунандагон бок нест , ва расад моро ҳар чаҳ кунем ! ва дар он пушаймонӣ нест ! лухтии аҳли саодат бе ҳеҷ мувофиқат , лухтии аҳли шақоват бе ҳеҷ мухолифат . Ҳؤлоءи ллҷнаҳу лои аболии бҷФоӣҳм !у ҳؤлоءи ллнору лои аболии бўФоӣҳм ! на бойени вафои моро судаст ! на бони ҷафои моро зиён , ҳар ки имон оварад худро суд кард ман ҳамонам ки будам , беназир ва бениёз ! ҳар ки куфр оварад худро зиён кард , ман ҳамонам ки будам бешарик ва беанбоз ! « ё ибодӣ ! , луи ани аўлкму охркм ,у наскаму ҷнкм ,у ҳикму миткм , конўои алии атқии қалби раҷули мнкми лами язди злки фии мулкии шиӣо , ё ибодӣ ! луи ани аўлкму охркму анскму ҷнкму ҳикму миткми конўои алии аФҷри қалби раҷули мнкми лами инқси злки ман мулкии шиӣо . » ва аз латифҳо ки бойени оят таъаллуқ дорад : яке онаст ки мисли халқи олам ки дар ниҳоди одам муҷтамаъ буданд кофару муъмину садиқу зиндиқ , ҳамчун мисли бозаргонӣаст ки машк дорад , ва он машк ки дорад аз бими роҳи зан дар миёни анҷдон таъбия кунад , машки буии анҷдон бахуд кашад ,у анҷдон низ буии машк бахуд кашад , чун бозаргон бмқсд расад ва эмин шавад бисотӣ фурӯ кунад , машку анҷдон бар он наад бод бар он ҷаҳд , ҳар ду ба буии аслии хеш боз шаванду ориятӣ даст бидоранд . Ҳамчунин дар ниҳоди одам , роиҳаи муъмин ба кофар расед ,у роиҳаи кофар бмؤмн расед . Ва он ҳасанот ки дар дунё аз кофар дар вуҷӯд ояд ҳама аз он роӣҳаҳ муъминаст ки буи расед , ва он сиӣоту маосӣ ки дар дунё аз муъмин бияёд , он аз роӣҳаҳи куфр кофараст , фардо дар қиёмати бисоти адли бгстроннд ,у боди аноят фурӯ гушойанд , ҳасаноти кофар бо муъмин шаваду сиӣоти муъмин бо кофар шавад , ҳукми аввалӣу қзоءи азалӣ дар расад , орият воситонад , асли Фо асл диҳад , пок бо пок шавад ,у хабис бо хабис , лимизи аллоҳи алхбиси ман алтиб ! أми ҳсбтми أни тдхлўои алҷнаҳи алоиаҳ . . . Ин чунонаст ки гӯйанд :

Ман аҳтшми ркўби алоҳўоли нафии ани дараки аломол ! хабари надорӣ ки пайвастан дар гусастанаст ,у зиндагонӣ дар мурдан ,у муродҳо дар беМуродӣ ! парвонаи шамъро висол дар вақт сӯхтанасту шамъро зиндагӣ дар сар бариданаст !

Хуши боғӣ ва роғӣаст фирдавси барин , локини роҳи он дшхўорасту гулбунӣ пар хораст . Мустафои слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам гуфт : ҳФти алҷнаҳи болмкораҳ

То ҳар нокасеу ноаҳлии даъвӣ ошноӣ накунад . Ҳилли истўии аллазӣнаи иълмўну аллазӣнаи лои иълмўни мисоли ин қоида дарёӣаст ки он дарёи мақари ҷавоҳири гиронмоя , ва дар шаб афрӯз сохтанд ва он гуҳи наҳангону моҳёни азими ҳиҷоби он ҷавоҳир ва дар сохтанд . Ду тан бархезанд ки ишқи он дар эшонро дар майдон талаб кашад . Бкнораҳи он дарё шаванд съўбти он бенанд , ва аз Фуроти он наҳангони ҳарос дар эшон падед ояд . Аз он ду марди яке чун он аҳўолу аҳвол бо съўбт бинад битарсад , ва аз он талаби қадами боз наад ва аз гуфтори хеш тбро кунад . Ин яке соҳиби орзӯӣ буд , дар сифати рҷўлит тамом набӯд . Пиндошт ки ин кори борзўӣ муҷаррад мебарояд , ва бе ранҷи басар ганҷ мерасаду иззати шаръ ӯро ҷавоб медиҳад ки лӣси аддӣни болтмнӣу лои болтҳлӣ .

Ва он дигари мард , ки худованди иродат буд ишқи ҷамоли он гавҳари шаби афрӯзи дидаи ақли вай аз аҳўоли он дарё бар дузад , то аз он маъонии ҳеҷ бахуди роҳи надиҳад , ва он ҷамол ҳар соъатӣ ва ҳар лҳзтӣ бар вай ҷилва мекунад , то ваии шефтатару ошиқ тар мешавад ! сарнигӯн бдрё шавад ! агар саодати мусоидати намояду тавфиқи рафиқ буд дар шаби афрӯз дар қабзи талаб вай ояд , ва агар бъкси ин буд ҷонаши наҳангон бғорт баранд ,у номаш дар ҷаридаи лои аболӣ сабт доранду забон ҳол гуяд :