Қавлаи таъолӣ : хзи алъФў фармон омад аз худованди Карими меҳрбон , бори худои ҳамаи бори худоён , Кариму латиф дар ном ва дар нишон , бмҳмди хотами пайғомбарон ,у муқтадои ҷаҳонён , ки : эй Сайид ! дар гузори гуноҳ аз гуноҳкорон , ва бапуш айби эшон , ва баркаш қалами афв бар ҷаридаи бадкорон . эй Сайид ! аз мо гири халқи писандида ,у феъли сутӯда , гуфтори баростӣ ва бо халқи оштӣ . Дар суҳбати ёри некон , ва дар хилвати тимор бар эшон . эй Сайид ! ман ки худовандами бурдборам ,у бурдборонро дӯст дорам . Аз душмани носазои мишнўм ,у шухии вай дар хилват май байнам ,у парда бар вай медорам ,у бъқўбти нштобм ,у тавбау афв бар вай арза мекунам ,у бадаргоҳи худ бози михўонм ки : إни интҳўои иғФри ?лаами мо қади салаф .

Ва фии баъзи алосор : иқўли аллоҳи таъолӣ : нодитмўнии Флбиткм , сأлтмўнии Фأътиткм , борзтмўнии Фأмҳлткм , трктмўнии Фръиткм , ъситмўнии Фстрткм . ?фони раҷъатами илои қблткм ,у ани адбртми ании антзрткм .

Бандагони ман ! рҳигони ман ! маро боўоз хондед , блбик ҷавоб додам . Аз ман неъмат хостед ато бахшедам . Ба беҳуда берун омадед муҳлат додам . Фармони ман бгзоштиди риоят аз шумо барнадоштам . Маъсият кардед стар бар шумо нигаҳи доштам . Бо ин ҳамагар бозоӣид бипазирам , вар баргардед боз омаданро интизор кунам . Анои аҷўди алоҷўдину акрами алокрмин .

Ва фии алхбр : азои тоби ашшайхи иқўли аллоҳи ъзу ҷл : алон ! ази зҳбти қўтк ,у тқтъти шҳўтк . Балии анои арҳми алроҳмин , балии анои арҳми алроҳмин .

Чун ин оят фурӯ омад ки хзи алъФў , расӯл худо донист ки афв аз хсоӣси суннат ҳақаст ҷли ҷалола , ва худ гуфта буд алайҳи алслоаҳу ассалом ки : « алмؤмни иأхзи ман аллоҳи хлқои ҳусно » .

Ин халқи некӯ аз ҳақ гирифт , ва ин суннати писандида бар даст гирифт то бҳдӣ расед ки рӯзи аҳади он чандон ранҷ ва азӣ дид аз мушрикон , ва бо ин ҳама мегуфт : « аллоҳами аҳади қавмии Фонҳми лои иълмўн » .

Ва إмои инзғнки ман алшитони нзғи Фостъзи биллоҳи Мустафо ( с ) гуфт : « раъйати адуи аллоҳи Иблиси ноҳлои мҳмўмо , Фқлт : ё адуи аллоҳ ! мами наҳви лак ? қоли ман сҳили фарси алғозӣ ,у азони алмؤзнин ,у касби дарҳами ман алҳлол ,у қавли алъбд : аъўзи биллоҳи ман алшитони алрҷим .

Он меҳтари оламу Сайиди валади одами салавоти аллоҳу салома алайҳ гуфт : вақте он сари ашқиё , маҳҷӯри мамлакат , Иблисро дидам назору заъифу дармонда , сари бҷиби маҳҷӯрии фурӯи барда , гуфтам ё адуи аллоҳ ! ин заъфу нҳоФти ту аз чист ? гуфт : эй Муҳамад ! ин заъфу гудохтагӣу дармондагии ман аз чаҳор чизаст . Ҳар гуҳ ки аз он чаҳор чизи яке рӯй намояди чунон гудохта шавам ки намак дар оби гудозад ,у шамъ дар оташ : яке овози асби ғозён дар сафи ҷиҳод бо кофарон . Дувуми овози муаззинон дар вақти азон . Сеюм касб кардани ҳалоли бшрти шариъату муқтазии имон , чаҳоруми гуфтори бандаи муъмин ки гуяд : аъўзи биллоҳи ман алшитони алрҷим .

Фармон омад ки эй Сайид ! ҳар ки бо душман ҳарб кунад , зира бояд ва хуфтон , ҷавшану бргстўони худу мғФр , хайлу лашкар . эй Сайид ! уммати ту дар маъракаи шайтони қарор гирифтаанд , Фإзои қрأти алқуръони Фостъзи биллоҳи зираи эшон , إмои инзғнки ман алшитони нзғи Фостъзи биллоҳи ҷавшани эшон , қул أъўзи брби алФлқи худ эшон , қул أъўзи брби анноси бргстўони эшон . Чун бо зини силаҳу ъдти бҳрб Иблис оянд , лои ҷурм аз всоўсу нзғоти вай эмин шаванд : إнаҳи лӣси ?лаи султони алии аллазӣнаи омнўо .

Ва дар хабараст : « ани лкли малики ҳмӣ ,у ани ҳмии аллоҳи маҳорима » .

Ҳар подшоҳиро дар дунё ҳмоитгоҳӣаст ,у худованди оламро ҷли ҷалолаи се ҳимоятгоҳаст : яке тавҳиду шаҳодат , чунон ки гуфт : лои илоҳи алои аллоҳи ҳснӣ .

Дигари ҳарами Макка : ва ман дахлаи кони омно . Се дигари гуфтори аъўзи биллоҳи ман алшитони алрҷим . Оҳӯии даштӣу мурғи ҳавоӣ ки сояи ҳарам бар фарқ вай афтод аз хасмони эмини гашт , қол алнабӣ ( с ) : « Маккаи ҳароми бтҳрими аллоҳ , лои ихтлии халоҳоу лои иъзди шокҳоу лои инФри сайдҳо » .

Тавҳиду шаҳодати маҳали ҳсну амн подшоҳаст ъзи ҷалола . Агар зуннори дорӣ , бути парастӣ , ҳазор соли бутро суҷуди бардау оташи парастида , чун як қадам бар бисоти тавҳиду шаҳодати ниҳод аз оташи уқубати эмини гашт ,у мустаҳаққи ризвон Акбар шуд .

Қол алнабӣ ( с ) : « азои қолўҳои ъсмўои манӣ дмоءҳму амўолҳм » .

أъўзи биллоҳи ҳисору ҳимоятгоҳ мавлоаст . Ҳар бандае ки фитна девасту сухраи шайтон , ва дар банди ҳмзоту ғмзоти Иблис , чун чанги ниёзу ифлоси дарин ърўаҳ всқӣ зад ки : аъўзи биллоҳи ман алшитони алрҷим , Иблисро бтоъту имони ваии кор на , ва ҳеҷ душманро дар ҳимоятгоҳ ӯ қарор на .

إни аллазӣнаи атқўои إзои мсҳми тоӣФи ман алшитони алоиаҳ чун тавфиқ дар роҳ мард ояд кед шайтон дар вай асар накунад . Дар рӯзгори умри хитоби ҷавонӣ аз намоз хуфтани бозгашта , зании бароа вай омад , худро бар вай арза кард . ӯро дар фитнаи афканд ва рафт . Ҷавон бар асар зан мерафт то бадари сарои он зан расед . Онҷои соъатӣ таваққуф кард . Ин ояти фарои забон вай омад : إни аллазӣнаи атқўои إзои мсҳми тоӣФи ман алшитони тзкрўои Фإзои ҳам мбсрўн . Чун ин оят бархонад , биФтод ва биҳуш шуд . Он зан дар вай нигараст , ӯро бар он ҳол дид , дилтанг шуд . Канизаки худро бархонад , ва ҳар ду ӯро барграфтанд ,у бадари сарои он ҷавони бурданд , ва ӯро бхўобониднд , ва худ бозгаштанд . Ин ҷавони падарӣ пер дошт , берун омад аз сарои хеш , ӯро чунон дид барграфт ӯро , ва дар хонаи барад . Чун бҳўш боз омад , падар аз ҳол вай пурсед , гуфт : ё абати лои тсӣлнӣ . Мапурс ки маро чаҳ ҳол афтод . Он гуҳи қисса дар гирифт . Чун ӣнҷо расед ки оят бар хонд шҳқаҳ Эй зад , дар он ҳол аз дунё берун шуд колбуд холӣ карда . Пас он гуҳи умри хитобро азин қисса хабар карданд баъд аз дафни вай , гуфт : чаро хабар накардед пеши азин то ман ӯро бдидмӣ . Он гуҳ бархест ва рафт то басари хоки вай , Фнодӣ : ё фалон ! «у лмни хоФи мақоми рабаи ҷинатон » . Се бор гуфт чунин , ва аз миёни хок ҷавоб омад се бор : қади аътониҳмои рабӣ ё умр !у إзои қрии алқуръони Фостмъўои ?лаи самоъи ҳақиқати истимоъ қуръонаст ,у самоъи рӯзгори мардро беш аз он зиндагӣ диҳад ки рӯҳ қолаб диҳад . Самоъи чашмаи ист ки аз миёни дили брҷўшд ,у тарбият ӯ аз айн сидқаст ,у сидқи мари самоъро чунонаст ки ҷурми офтоби мари шуъоъро , ва то зулмоти башарият аз пеши дили брнхизд , ҳақиқати офтоби самоъ раво набӯд ки бар сҳроءи синаи мард таҷаллӣ кунад . Ва бидон ки самоъ бар ду зарбаст : самоъи авом дигарасту самоъи хавоси дигар . Ҳаззи авом аз самоъ савтасту нғмти он ,у ҳаззи хавос аз самоъи латифаи исти миёни савту маънӣу ишорати он . Авом самоъ кунанд бигӯаш сару олати тмиизу ҳаракати тбоъ , то аз ғам барраанд , ва аз шуғли бёсоинд . Хавос самоъ кунанд бнФсии мурдау дилии ташнау нафасии сӯхта , лои ҷурм бор оварад эшонро насими инсӣу ёдгори азалӣу шодии ҷовдонӣ .

Ва гуфтаанд : ҳақиқати самоъи ёдгори ндоء қадимаст ки рӯзи мисоқ аз боргоҳи ҷабаруту ҷаноби аҳадяти равони гашт ки : « أи лсти брбкм » ? бсмъи бандагони пайваст ,у завқи он бҷон эшон расед . НаДоӣ ки муставдиъи он дар ҷаҳонаст ,у мустақари он дар ҷонаст . Ончӣ шоҳидаст нишонаст ,у ончӣ иборатаст унвонаст . Ончӣ дар хабар гумонаст , дар вуҷӯд аёнаст , ҳафт андоми раҳеи бндоءи дӯст нюашонаст , ндоءи дӯст на акнӯнӣаст ки ҷовдонаст .

Ва азкри рбки фии нФски ёдкунандагон аллоҳ се марданд : яке бзбон ёд кард дил аз он бехабар , яке бзбону дил ёд кард аммо кораш бар хатар , ки гуфтаанд : «у алмхлсўни алии хатари азим » . Яке бзбони хомӯшу дили дарави мустағриқ , чунон ки пер тариқат гуфт : илоҳӣ ! чаҳ ёд кунам ки худ ҳамаи ёдам ! ман хирмани нишони худ фарои боди ниҳодам !у Киеви азкраҳи ман лсти ансоаҳ ? ! эй ёдгори ҷонҳо ! ва ёд дошта дилҳо ! ва ёд карда забонҳо ! бФзли худ моро ёд кун ,у биёади Лутфии моро шод кун .

إн аллазӣна ъанд рбк ишоратаст бнқтаҳи ҷамъ , « лои исткбрўни ани ибодата » хабараст аз наъти тафриқа . Ъндити каромати эшонро исбот карда ,у аҳкоми убудийят бар эшон нигаҳ дошта , то банда равон бошад миёни ҷамъу тафарруқат . Ҷамъи ҳақиқатро нишонасту тафарруқати шариъатро баёнаст . Лкли ҷълнои мнкми шаръау мнҳоҷои ишорат бонаст ,у аллоҳи аълами болсўоб .