Қавла : « ҷиноти адани алтии въди арраҳмони ибодаи болғиб » худованди замину осмон , кирдигори некӯкори раҳеи дори меҳрбон , латифи нишону Карими паймону қадими эҳсон .

Бандагони худро ташриф медиҳад , бФзлу лутфи худ эшонро май навозад , бноءи ҳуҷраи давлати минҳд , ваъдаи розу ноз ва неъмат медиҳад , ваъдае некӯ , ташрифии бкмол , хлътии тамом , фазлӣ бениҳоят , ҳамаи қиддӣсон осмон хостанд ки тақдиси худ бғорти бдодндӣ аз ин халъату каромат ва навохт бениҳоят ки рӯй бхоки ниҳод , яке « ҷиноти адани алтии въди арраҳмони ибодаи болғиб » . Дигар « лои исмъўни фӣҳо лғўои إлои сломо » . Сдигр «у ?лаами рзқҳми фӣҳо бикрау ъшё » . Чаҳорум « тлки алҷнаҳи алтии нўрси ман ъбодно » нигар то бичишам ҳақорат дар ниҳод хокён нанигарӣ , ки эшон мақбули шавоҳиди алҳитнду манбаи асрори фитрати азал , аввали муштии хок буд олӯда , дар зулмати касофат худ бимонада , дар торикии ниҳоди худ мутаҳайир шуда , ҳаме аз осмони асрори борони анвор боридан гирифт хоки анбари гашту санги гавҳари гашт , шаб рӯз шуд ,у рӯз наврӯз шуд ,у бахт фирӯз шуд . Тақозое аз пардаи ғайби бсҳроӣ зуҳӯр омад , бар ҳама олам бигузашт бкс илтифот накард , чун басари хок одам расед Аннан боз кашид , ниқоб аз ҷамоли дилрабои бардошт ва гуфт эй хоки афтодау хештанро биФкндаҳ , миннат омадаам , срмодорӣ . Шеър :

Ки донад ки дарин хок чаҳ таъбия ҳоаст , ҳақ мегуяд ҷли ҷалола : « хилқати қулӯби ибодии ман ризвонӣ » .

Мо гули дили дӯстони худро бзлоли ризоӣ худ сириштем , он гуҳи колбудро бар фитрок дил бастему бъолм сӯрат фиристодем , он гуҳи барин колбуди пари фузули шаҳнае аз таклифи хитоб шаръ гумоштем , гуфтем эй чашми ту дар тасарруфи шаҳна таклиф бош , эй дили ту надими султон ғайб бош , . Ани аллоҳи лои инзри илои сўркму лои илои аъмолкму локини инзри илои қлўбкм .

Қавла : « раби алсмоўоту алأрз ва мо бинҳмо » дорандаи осмону замину аршу фарш ва бар ва баҳр ӯст , ғолиб бар ҳамаи амр ӯ , нофиз бар ҳамаи машйат ӯ , ҷаҳону ҷаҳонёни ҳамаи раҳеу чокар ӯ , ҳафт осмон ва ҳафт замин ва ҳар чаҳ дар он ҳамаи малику малик ӯ , подшоҳӣ ки маликашро азл нест , ъзшро зл нест , ҷадашро ҳазл нест , ҳукмашро рад нест , ва аз вай бад нест .

Бмўсӣ ( ъ ) ваҳй кард : ё Мӯсо . Анои бдки аллозми Фолзми бдк . эй Мӯсои ман ногузири туам , аз ҳама гурезаст ва аз ман гурез нест , аз ҳамаи чора ва аз ман чора нест , бандагӣ кун ки бандаро ҳилтӣ ба аз бандагӣ нест , инаст ки раб Алъоламин фармуд дар ин оят : « Фоъбдаҳу астбри лъбодтаҳ » бори бандагӣ борӣ гаронасту роҳи таклифи роҳии дшхўор , чун майдонӣ ки ниҳанда ин бор кист ,у таъбияи ин бор дар ин роҳ чист ?

Шикебе кун ва ҳеҷ манол . Ҳар ки ҷалол ҳақ бишнохт ,у мақсади ин роҳ бидонаст , дасти тасарруфи вай аз кунин кӯтоҳ буд ,у пои ишқи вай ҳамеша дар роҳ буд , қаъри чоҳи бнздики вай чун садру ҷоҳ буд .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ гоҳ гӯям ки дар қабзаи девам аз баси пӯшиш ки байнам , боз ногоҳ нурии тобад ки ҷумлаи башарият дар ҷанби он нопадид буд , илоҳӣ чун айн ҳануз мунтазир аёнаст , ин балоӣ дил чист ? чун ин тариқ ҳама балост чандин лиззат чист ?

Илоҳии гоҳ аз ту мегуфтаму гоҳ май ниўшидм , миёни ҷурми худ лутф ту меандешедам , кашидам ончӣ кашидам , ҳамаи нӯши гашт чун овоӣ қабул шунидам .

Қавла : «у иқўли алإнсони أи إзои мо мат » алоиаҳ . . . Раби алъзаҳ дар ин ояти шикоят аз бегонагон бо дӯстон мекунад , ки эшон баъси халқ аз ҷалоли қудрати мо мстбъд медоранд , ҳамонаст ки дар хабар саҳеҳ гуфт : « кзбнии ибни одаму лӣси ?лаи злк »

Фарзанди одами марои дурӯғ зан гирифт ва нарасад ӯро ва на сазад ки марои дурӯғ зан гирад , ва ҳаме гуяд : « лни иъиди неи комаи бдأнӣ » чунон ки аз нахусти марои бёФриди бози нёФринди марои баъд аз марг , ва на чунонаст ки мегуяд , ки ман ҳамон қодирам ки дар аввал будам , дар аввал набӯду бёФридм , дар охири пас аз он ки буд ва нест гашт , бози офаринам , бҷлоли ҳикмату камоли қудрати хеш , пас савганд бар сари ниҳод ва гуфт : « Фўи рбки лнҳшрнҳм » қисм дар қуръон бар се қисмаст : яке бзоти бории ҷлу ҷалола , дигари бсФот ӯ , сеюм бофаъол ӯ . Аммо қисм бзот онаст ки гуфт : « Фўи рбки лнҳшрнҳм » « Фўи раби алсмоءу алأрз » « Фўи рбки лнсӣлнҳм » « қул إӣу рабии إнаҳи лҳқ » . Ва қисм бсФот онаст ки гуфт : « су алқуръони зии аззикр » « қу алқуръони алмҷид » « Фбъзтк »у қисми бофаъоли қисми бмхлўқотст ва он чаҳор зарбаст : яке танбеҳи халқ бар маърифати қудрати чунон ки гуфт : (у алзорёти зрўо » «у алмрслоти урафо » «у алнозъоти ғрқо » ва монанди он , дигар таъриф эшонаст бҷлоли ҳайбат , чунон ки гуфт : « лои أқсми биўми алқимаҳ » ақсми болқёмаҳи лиълми ҳайбатаи фӣҳо . Сеюм тзкири неъмати чунон ки гуфт : «у алтину алзитўн » . Ақсми бҳмои лиълми неъматаи алии алъбод . Чаҳорум баён ташрифаст , чунон ки раб алъзаҳ гуфт дар ҳақи Мустафо ( с ) : « лъмрк » . Ақсми бзлки лиълми шарфау тахсӣсаи болқрбаҳу алзлФаҳ . Ва Фоӣдаҳ савганд онаст ки то муъминро дар дайн яқин афзоед ва дар ваии ҳеҷ тӯҳмат ва шабаҳат намонад ,у кофар дар инкори биафзояд , то ҳуҷҷат бар ваии қавитару балиғ тар гардаду уқубати ваии саъбтар буд . « Фўи рбки лнҳшрнҳму алшётин » одамиён ду гуруҳанд : муъминону кофарон , муъминони баҳамаи ҳоли қарини эшон Фриштгоннди ҳам дар дунёи чунон ки гуфт ҷли ҷалола : « ?лаи мъқботи ман байни идиаҳ ва ман халафа » . Ҳам буқати марги чунон ки гуфт : « ттнзли алайҳими алмлоӣкаҳи أлои тхоФўоу лои тҳзнўо » ҳам . Дар қиёмат , чунон ки гуфт : «у ттлқоҳми алмлоӣкаҳ » . Ҳам дар биҳишт , чунон ки гуфт : «у алмлоӣкаҳи идхлўни алайҳими ман кули боб » .

Ва кофарони қарини эшон шаётинанд баҳамаи ҳол , дар дунё гуфт : « أи ламтар أнои أрслнои алшётини алии алкоФрин » . Дар қиёмат гуфт : « Фўи рбки лнҳшрнҳму алшётин » . Дар дӯзах гуфт : « ватарӣ алмҷрмини иўмӣзи мқрнини фии алأсФод » эй кули воҳиди ман алкФори икўни мқрнои маъаи шайтони болслосли фии алнор .

Қавла : «у إни мнкми إлои воридҳо » вуруд бар ду зарбаст ду гуруҳро , яке вуруди адабу таҳзиб , дигари вуруди ғазабу тъзиб , адабу таҳзиб мؤмнонроаст , ғазабу тъзиби кофаронро . Муъмини бгноаҳ олӯда гашта аз он ки дунёи сарой пар ғубораст дрну всх маосӣ бирав нишаста , аз дӯзахи гармоба Эй сохтанд ӯро , то аз аўсох мутаҳҳар гардад ва муҳаззаб шавад , он гуҳи бмҳли каромату манзил саодат расад , ва низ ҷавҳари обу гул то хом буд беқимат буд , чун ботш бигузашт он гуҳ қимат гирад пероя шароб шавад , ҳазрати мулӯкро бшоид . Ва гуфтаанд ҳикмати раббонии боўрдни муъминон дар оташ , онаст ки то ҷавдати унсуру қӯти ҳоли муваҳҳидони бмшркони намояд , ки ҷавҳар чун аслӣ буд , оташи онро табоҳ накунад , зари холис чун ки дар оташ наҳй оташи онро табоҳ накунад , балки равшантару афрӯхта тар гардад , чнонстӣ ки бо Иблис мегуяд : ту бар тинати одам такаббур оварадӣ ки : « أи أсҷди лмни хилқати тино » , акнӯн дар нигар то шарафи тинати бинӣ , он тинати бтмкину тарбияти аҳадят бонҷо расад ки дӯзах аз вай бФрёд ояд , ки : « ҷуз ё муъмини Фқди атФأи нўрки лҳбӣ » .

Ва рӯй ани баъзи алмؤмнини азои дахли алҷнаҳи қоли أи лӣси қади въднои рбно ан нарад алнор ?

Фтқўли ?лаи алмлоӣкаҳи анкми қади врдтмўҳоу ҳаии хомдаҳ . Ва қили иўрди аллоҳи алхлқи алнори сами иҷълҳми фурқатин , фирқаи истғисўни ман алнор ,у фирқаи тстғис алнор манеҳам , литбини ани алнори маъмураи лои тҳрқи алои бомар .

Дар баъзе ахбори омада ки рӯзи қиёмати қавмиро аз уммати Муҳамади сӯй дӯзах ронанд , чун бадар дӯзах расанд молики эшонро гуяд шумо чаҳ қавмед ? чун афтодед бойени роҳ ки бар шумо осори шақовату доғи бегонагӣ наме байнам ? нишон бегонагон онаст ки рӯйҳои сиёҳ доранд ва чашмҳои азрақ , силсила бар дасту пойу ғул бар гардани шуморо ин ҳол нест , эшон гӯйанд : нҳни алъсоаҳи ман ИМАи Муҳамад ( с ) .

Молик гуяд акнӯн худ дар оташ шавед ки маро аз Муҳамади пайғомбар шарм ояд ки уммати вайро бқҳру унф бдўзх андозам , эшон гӯйанд : ё молики дънои нбки алии анФснои соъаҳ , бигзор як соъат ки мо бар худ бгрӣиму мотам худ бидорем , ки мо ҳаргиз надонистем ва занн набардем ки моро бойени роҳ дар оранду бад-ӣн ҳол расем . Пас эшон чандон бгринд , ки агар киштӣ бар ашк эшон ниҳанд равон гардад , пас Нидо ояд аз батнони арши Маҷид

ё молики илои маттии тъотби алъсоаҳи адхлҳми алнор .

То кӣ эшонро итоб кунӣ ботш андоз эшонро , молик гуяд : адхлўои алнор .

Дар дӯзах шавед эшон қадам бар доранд гӯйанд : бисмии аллоҳ .

Оташ аз зери қадами эшон чиҳил сола роҳ бигурезад молик гуяд .

ё нори хзиҳм .

эй оташ бигир эшонро , оташ рӯй боз кунад то эшонро бпоӣ фурӯ гирад , эшон дигар бор гӯйанд , бисмии аллоҳ

Оташи ҳам чунон май гурезад аз гуфтори эшон , молики якбора хашмгин шавад гуяд : Киеви лои тأхзини алъсоаҳ ?

Чунаст ки осӣонро нагирӣ ? оташ гуяд , Киеви охзи қўмои иърФўни рабӣу изкрўни рабӣ .

Чун гирами қавмиро ки бар забони эшон зикри худованди ҷлу ҷалола ва дар дилашони меҳри худованд , бар забонашони ному зикр ӯ , ва дар дилашони ёду меҳр ӯ , эшон дар он мунозира бошанд ки Нидо ояд аз ҷаббори коинот : ё молик , дъи ҳؤлоءи алқўми ирҷъўои ман тариқи алҷҳими илои тариқи дори алнъими фонии аўрдтҳми ллътоби лои ллъзоб .

Қавла : « явм наҳашар аламтқин إлии арраҳмони вФдо » , лами иқли илои алҷанони вФдо , ттиибои лқлўби хавоси алмҳбин . Фонҳми лои иъбдўнаҳи рҷоءи алҷнаҳу лои хавфи алнор , бали иъбдўнаҳи лоҷлаҳ , Фўъдҳми анаи иҳшрҳми илайҳ . Биҳишт ҷӯён дигаранд ,у худои таъолии ҷӯёни дигар .

Биҳишти ҷӯёнро биҳишт азоФт кард , « إни أсҳоби алҷнаҳи алиўми фии шуғли Фокҳўн »у худои ҷӯёнро гуфт : « явм наҳашар аламтқин إлии арраҳмони вФдо » .

Ммшоди динўрӣ дар назъ буд дарвешии пеши ваии устода , ва дуо мекард , бори худоё бар вай раҳмат куну биҳишт ӯро каромат кун , ммшод дар ӯ нигараст бонгӣ бар вай зад эй ғофили сӣ соласт то биҳиштро пуртарафи ғрФу ҳуру қусӯр ҷилва мекунанд Фмои аъртҳои тарафӣ . Акнӯн басари машраб ҳақиқат мерасм ту заҳмат овардау марои биҳишт ва раҳмат мехоҳӣ . эй ҷавонмарди ин ҳадис дар ҳавсила ҳар касе нагунҷад , ин ҷавонмардонеро расад , ки дар сродқоти мутолиъот ва дар мақомоти каромот айн талабанд , замонӣ дар ҳалаи муҷоҳидати замонӣ , дар қртаҳи мшоҳдт , гоҳе дар скри шукр , гоҳе дар сҳўи маҳв , ҳам нест ва ҳам ҳаст , ҳам ҳушёр ва ҳам маст , дилҳошони ҳариқи нори ғайрат , ҷонҳошони ғариқи баҳри ҳайрат , сокинони пӯянда . Хомӯшони гӯянда , фардо ки халқро бҳзрти зии алҷлол ҳашар кунанд , ҳар касеро мураккабӣ бошад , якеро наҷиби тоъат , якеро барроқи ҳиммат ва эшонро қабзаи иззати аҳадят , дар хабари омада ки арвоҳи алшҳдоءи фии аҷўоФи тайри Хизр .

Ҷонҳои шаҳидон чун аз ин олами ҳукм раҳил кунанд дар ҳавсилаи мурғон сабз ниҳанд ва дар қнодили нур , низ гуфтаанд дар марғзори биҳишт . Аммо ин ҷавонмардони ҳавсилаи муҳаббати эшон аз он фарох тараст ки бҳўслаҳи мурғӣ дар фурӯ ояд , эшонро мақом чист ? арвоҳи алоҳбоби фии қабзаи алъзаҳи икошФҳми бзотаҳу илотФҳми бсФотаҳ . Сират эшон чист ? онкии худро бакули бмҳбўб машғӯл доранд , ҷону дилу тан дар роҳ ӯ базл кунанд , дар сару ҷҳр ва дар ълониту сарирати мувофиқат ӯ талаб кунанд , насиб ӯ бар насиби худ мақдам кунанд , ва он гуҳи худро афкандаи аҷз ,у шикаста тақсир шиносанд . Навохт эшон аз ҳазрати зӣ алҷлол чист ?

« إни аллазӣнаи омнўоу ъмлўои алсолҳоти сиҷъли ?лаами арраҳмони вдо » « нҳни أўлёؤкми фии алҳёҳи алднёу фии алохраҳу иҳбҳму иҳбўнаҳ . »

Пер тариқат гуфта ки ин муҳаббати таъаллуқ бхок надорад ,у муҳаббати ваии таъаллуқи баназар азалӣ дорад , агар иллати муҳаббати хок будӣ дар олам хок бисёраст ва на ҳар ҷой муҳаббатаст . Локини қуръае аз қудрати худ бузади мо бар омадем , фолӣ аз ҳикмат биоварад он мо будем , ӯ ҷли ҷалола ки бтў нигарад бҳкм азал нигарад на бҳкми ҳол .

Бӯи сулаймони дороне ббўизид навишт ки : касе ки азу ғофил бошаду бшби бхсбд ҳеҷ тавонад буд ки бмнзл расад ? бӯи язиди ҷавоби набшат : « азои ҳбти рёҳи алъноиаҳи блғи алмнзли ман ғайри клФаҳ » . Агар боди лутфи азалят аз ҳавои Фрдонити бҳкми аноят бар дил ӯ вазад , бмнзл расад бекулуфт . ӯ ҷли ҷалолаи бандагонро дар маъсият мебинад ва медонад ки тавба хоҳанд кард . Эшонро ҳукм аз он тавба кунад , на аз ин маъсият , бандаро дар ҳол мебинад ки гуноҳ мекунад , аммо медонад ки нек хоҳад шуд , ӯро аз солеҳони шимурд на аз муфсидон . Мӯсо ( ъ ) дар ғазаби алвоҳи тўроаҳ бар замин зад , бо вай итоб накард , сулаймони асбон беҷурмро пай кард бо вай хитоб накард , зеро ки бикрад зоҳир нанигараст бсобқаҳ азалӣ нигараст , гоҳ бакоҳӣ бигирад , гоҳи бкўҳӣ афв кунад , бакоҳӣ бигирад қудратро , бкўҳӣ афв кунад раҳматро , мо ки дар азали турои дӯстӣ исбот кардем , хаттӣ бигард ту бар кашидем , агар маъсӯм боистӣ , маъсӯми оФридмӣ , чунон ки боист офаридем , эътимод кун бар дӯстӣ касе ки турои ҷузи маъсӯм дӯст надорад , агар турои исмати додмӣ ва аз ту ҳамаи покӣ будӣ ҷалоли ваҳдониятро шарик будӣ , ва ман худованд бешарикам ва беанбоз ва беназир ва бениёз . Ҳар киро рақам дӯстӣ кашидам ҳар оинаи кор вай бисозам ,у хасмон ӯро кифоят кунам . Ва ҳар ки бхсмии дӯстӣ аз дӯстони мо берун ояд , мо хасми аўӣим . Ман озии лии влёи Фқди боРазании болмҳорбаҳ . Иблисро дидӣ ки дар ҳақи ту як сухан гуфт малъуни абади гашт , намруд бо он ҳамаи тӯлу арзи байнами пашша ӯро ҳалок кардем мукофоти дарди дили халилро , дар асри Нӯҳи як ҷаҳони халқро дар об бикуштем муҷозоти дарди дили Нӯҳ аз он ҷафоҳо ки азишон буи расед . Оре ҳар ки мухтори мо буду маҳали асрори мо буд ,у манбаи анвори мо буд , дили ваии оростаи бёдгори мо буд , ислоҳи кор ӯ кори мо буд .