Қавла : « ва ман أързи ани зикрии Фإни ?лаи мъишаҳи знко » алоиаҳ .

Қоли ҷаъфари алсодқ ( ъ ) фии ҳзаҳи алоиаҳ : луи ърФўнии мо аързўои анӣ ва ман аързи ании рддтаҳи илои алоқболи алии мо илиқ ба ман алоҷносу алолўон .

Ҳар ки ӯро шиносад дар ҳамаи ҳол ӯро ёд кунаду зи ҳамаи ёдҳо ҷузи ёд ӯ эъроз кунад , ҳар ки ӯро донад пайвастаи зокир ӯ буд ва бар адоءи фароизу навофили мувозиб буд ,у қадами худро бигузорад , ҳуқуқ ӯ матолиб буд , ва ҳар ки дар ҳамаи умри як турфаи алъайн рӯй аз зикр ҳақ бигардонаду бзкри халқи оради мухаддираи маърифат рӯй аз ваии бипушад ки ҳаргиз аз он ҷамоли баҳраи наёбад . Ҳозои лмни аързи ани зикраи фии ҷамеъи умраи турфаи айни ФкиФи ҳоли ман лами иқбли алии зикр алҳақ фии ҷамеъи умраи турфаи айн .

Хитоб омад аз ҷаббори коинот бо он меҳтари олами нуқтаи доираи ҳодисот ки : эй Сайид ман напасандам ки дар ду куни эътимоди ту ҷуз бар мо буд ё бар забони ту ҷузи зикри мо ва дар дили ту ҷузи меҳри мо буд , ҳамаро бар ту беруни орему ҳамаро хасмон ту кунем то дар ду куни ҷуз аз мот ёд наёяд , аввали хуишону табору наздикони вайро бар вай берун оварад то чун аз наздикон ҷафо бинад бар даврони худ дил наниҳад , мехост ҷли ҷалола то рӯй дили вай аз халқ бигардонаду сари вай аз кули олами бози бандаду бахуди пайвандад , ?фони алотсоли болҳқи алии қадари алонФсоли ани алхлқ . Воситӣ гуяд : ҳар ки бадв нигарад бахуд нанигарад , ҳар ки ёд ӯ кунад ёди худ фаромӯш кунад , ёди худу ёди халқи тухми ғмонст , ёд ёд ҳақаст дигар ҳама товонаст , агар на дар азали туро ёд кардӣ турои Зуҳра ёд кард ӯ кӣ будӣ , агар на ин тўқиъи рафеъ аз ҳазрати иззати равони гаштӣ ки : « Фозкрўнии أзкркм » ки ёрстии зикр вай бихоб андари бдидн ё номи ваии бахотири бгзронидн , халқӣ буданд дар мҳомаҳи ҳайрат ва дар зулмоти фикрат , ҳамеи лутфи раббонӣу мадади яздоне сафарӣ кард бъолми хок , ятеми бӯи толиб дар ятем ҳар толиб гардонид , он Сайиди кунин чун дар омад суфра бияфканаду салои овоз дар дод , хоҷагони Қурайш чун бӯи ҷаҳлу бӯи лҳбу амсоли эшон иҷобат накарданд , гуфтанд хоҷагону меҳтарон нанг доранд ки бдъўти гадоён ҳозир оянд , он салои гуфтани меҳтари кунин дар ақтори олам тавофӣ кард ҳар куҷои сӯхтае буд иҷобат кард , балоли ҳабашии салоӣ меҳтар бишунид рӯй бароа оварад , сҳиб дар рӯм бишунид , саргардон дар так ва пўӣ афтод . Салмон аз Форси ошиқи вор рӯй бҳзрти ниҳод , чун дар расиданд бар суфра нишастанд ва он давлати даст дар ҳам заду офтоби саодат дар осмони иродат бкмол расед , он снодиду гарданкашон дар нгрстнд бе давлатии худ дар ҷанби давлат эшон бидиданд , ҳасад бурданд хостанд ки эшонро аз он суфра бар ангизоннд гуфтанд эй Муҳамади эшонро бар ан то мо бо ту ҳамсоягӣ кунем , моро ор меояд ки бо гадоён нишинем . Меҳтар аз ғояти ҳирс ки бар ислом дошт хост ки он кор пеш гирад , аз ҳазрати иззат хитоб омад ки : гирди озори дили сӯхтагони магарад ки карямонро одат набӯд ки гадоёнро аз суфра бар ангизоннд . «у лои ттрди аллазӣнаи идъўни рбҳм » эй Муҳамади ин даравишонро мари ан ки зиндагонии эшон бзкри мост . Ва лои ттъи ман أғФлнои қалбаи ани зкрно . Ва он хоҷагонро фармон мабар ки дили эшон аз зикр мо холӣаст .

Даравишонро сифат инаст ки : « изкрўни аллоҳи қёмоу қъўдо » одаташон инаст ки « идъўни рбҳми болғдоаҳу алъшӣ » . Сираташон инаст : «у иؤсрўни алии أнФсҳм » . Ҳосилашон инаст ки « иҳбҳму иҳбўнаҳ » . Бози хоҷагони Қурайшро сифат инаст . « иҳорбўни аллоҳу расӯлау исъўни фии алأрзи Фсодо » ҳимматашон инаст ки : « лисбтўки أўи иқтлўки أўи ихрҷўк » ҳосилашон инаст , « ва ман أързи ани зикрӣ » инаст « ва наҳашара явми алқёмаҳи أъмӣ » .

Қавла : «у луи лои калимаи сабқати ман рбк » алоиаҳ . . . Ҳар кро навохт дар азал навохт бФзли худ на бтоът ӯ , ҳар крои андохт дар азали андохти бъдли худ на бмъсит ӯ , ҳар кро қабул кард аз ваии ҳеҷ сармоя нахоҳад , ва ҳар кро рад кард аз ваии ҳеҷ сармоя напазирад . Бош то фардо ки Фриштгони сармояҳои худ ббод бар диҳанд ки : мо ъбдноки ҳақи ъбодтк . Одамиёни хирманҳои тоъати худ оташ дар зананд ки : мо ърФноки ҳақи мърФтки анбёءу русул аз илму дониши хеши пок берун оянд ки : лои илми лно . То бадонеи ҳақи ҷли ҷалола ҳар чаҳ рост кунад аз он худ рост кунад , ҳичиз аз кард ту пайванд кард ӯ нишоед агар раво будӣ ки тоъати пайванди раҳмат вай омадӣ дар худоӣ дуруст набӯдӣ , ва агар раво будӣ ки маъсияти ту пайванди уқубат ӯ омадӣ тарозу баробар омадӣ , агар раҳмат кард бФзл худ кард на бтоъти ту , вар уқубат кард бъдл худ кард на бмъсити ту .

« Фосбри алии мо иқўлўну сбҳи бҳмди рбк » ҷой дигар гуфт : « ва лақад наилм أнки изиқи сдрки бмои иқўлўни Фсбҳи бҳмди рбк » эй Муҳамад мо медонем ки дили ту бтнк меояд аз гуфтори носазоёну ҷаҳл беҳараматон , ту сабр куну дили худро бҳмду саноу тасбеҳи мо тасаллии даҳ , ҳар гуҳи эшон қадам дар кӯй беҳурматӣ ниҳанд , ту қадам дар ҳазрати намоз на , то рози намози бори азии эшон аз дили ту фурӯ наад .

Бомдоду шабонгоҳ ва дар атрофи рӯзи ҳамаи вақт , дар ҳама ҳол хоҳам ки ҳалқа дар мо кӯбӣ ва дар зикру сноء мо бошӣ эй Муҳамад агар макёни туро носазо гӯйанд , боки мадор ки мо лавҳи мадҳу сноءи ту бқлми лутф қадам менависем , чун эшон таҳтаи ҳаҷви ту хондан гиранд , ту сӯраи мадҳу сноءи мо оғоз кун . « Фсбҳи бҳмди рбк » эй Муҳамади синае ки дар ваии сӯзи ишқи мо буд , сиррӣ ки дар ваии хумори шарбати зикри мо буд . Дилӣ ки ҳариқи меҳру муҳаббати мо буд , ҷонӣ ки ғариқи назари лутфи мо буд , танӣ ки пайваста дар нозу рози мо буд , аз куҷо ба асмоъ гуфту гӯии бегонагони пардозад , ё ҷаҳлу беҳудаи эшон дар вай чаҳ асар кунад .

«у лои тамаддуни ъиник » алоиаҳ . . . Ин бози марҳамӣ дигараст ки бар дили даравишон май наад , ҳақорату мҳонти дунёи фарои халқи намояд ,у айбу ъўори он ошкоро мекунаду дӯстони худро аз дидану дӯсти доштани он манъ мекунад , мегуяд : « Зуҳраи алҳёҳи алднёи лнФтнҳми фӣа » ин дунёи шукуфаи ист ,тарӣу тозагӣу зебои ваии рӯзӣ чанд буд , он гуҳ пажмурда шавад ва нест гардаду фитнаи вай дар дил бимонад .

Руҷӯъи алоғнёءи илои алднёу руҷӯъи алФқроءи илои алмўлӣ , шатони байни зоу зо . Тавонгарон баҳр чаҳ шан пеш ояд руҷӯъ бо дунё кунанд , даравишони баҳамаи ҳоли дил бо мавло доранд , азинҷо маълум шавад шарафи даравишон бар тавонгарон .

Ҷунайди раҳмаи аллоҳи алайҳ , дарвеширо бар тавонгарӣ фазл наҳодӣ ,у ибни ато бар хилофи ваии тавонгариро бар дарвешӣ шараф наҳодӣ , рӯзии миёни эшон мунозира рафт ҷунайд ҳуҷҷат оварад ки расӯл худо мегуяд : идхли Фқроءи умматии алҷнаҳ қабл ағнёӣҳои бнсФи явму злки хумси моӣаҳи ом .

Гуфт касе ки дар биҳишт шавад фозилтар аз он ки панҷсад сол дар шумор бимонад . Ибн ато гуфт лои бали ин фозилтар ки дар шумор бимонад аз баҳри онкии он кас ки дар биҳиштаст дар лиззат неъматаст ва он кас ки дар шумораст дар лиззат итоб ҳақаст , ва бо дӯсти сухани гуфтан агар чаҳ дар мақоми итоб буд вроء онаст ки бғири дӯсти машғӯл шудани врчаҳ дар мақоми неъмат буд , зеро ки дар блоءи дӯст бӯдан хуштар аз он ки дар неъмати дӯст бедӯст бӯдан . Ҷунайд ҷавоб дод ки агар тавонгарро лиззат итобаст дарвешро лиззат аътзораст . Ва злки Фимо рӯй инси бен молики ан алнабӣ ( с ) қол : « ани аллоҳи лиؤтии болъбди алФқири явми алқёмаҳи Фистраҳи ман анноси фӣ кнФ манеҳ сами иътзри илайҳи комаи кони алрҷли иътзри илои алрҷли фии алднё , Фиқўли абдӣу иззатӣу ҷалолии мо зуят ънки алднёи лҳўонки алӣу локини лмои аъддти лаки ман алкромаҳу алФзилаҳ , ахрҷ ё абдии илои ҳзаҳи алсФўФи Фонзри ман атъмку сқок ӯ ксоки лои ириди бзлки алои ваҷҳеи Фхзи бедаи Фҳўи лаку анноси иўмӣзи қади أлҷмҳми алърқ , Фихрҷи Фитхлли алсФўФу итсФҳи вуҷӯҳи аннос , Фозои раъии рҷлои қади сунъ ба шиӣои ман злки ахзи бедаи Фиқоли қади вҳби ?ла . »

Ҷунайди ин хабар бадалел оварад ва гуфт агар бо тавонгар итоб мекунад аз дарвеш узр мехоҳад ,у лиззати узри вроء лиззат итобаст , зеро ки итоб бо дӯст ва душман раваду узри ҷуз бо дӯстон наравад , ин манъи дунё аз даравишон на аз онаст ки дунё аз эшон дареғаст , локини эшон аз дунё дареғанд , ҳиммати эшон ба аз дунё , муроди эшон ба аз уқбо , мақсӯди эшон дидори мавло .

Луқмони сарахсиро вақте мӯӣ дароз гашта буд бар хотир ӯ бигузашт ки кошкӣ дар май будӣ ки бгрмо ба шудӣу мӯӣ боз кардӣ ҳануз ин дар хотири тамом дар наёварда буд ки як саҳрои ҳама зар дид , луқмони дида фароз кард ва бо худ гуфт :

«у أмри أҳлки болслоаҳу астбри алайҳо » бандаро омухти миФрмоид ва бар изҳори убудийяту мулозимат тоъат медорад , ва то бандаи шоиста ва писандида набошад ӯро бар даргоҳи худ бхдмти бндорд ,у бҳзрти роз дар намоз ӯро роҳи надиҳад , чаҳ давлатаст вроءи он ки дар рӯзии панҷ бор , бори гири боргоҳи васли бҳкми фазл дар дасти рикобии лутфи бклбаҳи аҷз банда фиристад , ва ин тғрои иззат бар маншури давлат ӯ сабт кунад ки : қисмати алслоаҳи бинӣу байни абдии нисфин алҳдис .

Мӯсо кулемро дар ваъдаи муноҷоти чиҳил рӯз дар интизори бдошт , чун навбати бойен уммат расед моидаи интизори бардошт , дар шбонрўзии панҷ бори қадаҳи муноҷот бар дасти соқии лутф дамодам кард ки : «у асҷду ақтрб » ва ин на тафзил аъамаст бар анбёءи локини ман кони азъФи Фолрб ба алтФ . Раби алорбоби кори заъифон чунон созад ки ҷумлаи ақўё аз он дар таъаҷҷуб оянд , сад ҳазор малики муқарраб дар баҳри рукӯъу суҷуд ғўс карданду каси ҳадис эшон накунад ва ин гадоӣ бенаво аз хоб дар ояд ва гуяд оҳ ки бегоҳ шуд , раби Алъоламин дар мусҳафи маҷди рақами эъзоз аз бар ксўаҳи роз вай кашад ки : « ттҷоФии ҷнўбҳми ани алмзоҷъ » алоиаҳ .

« лои нсӣлки рзқои нҳни нрзқк » ҳар ки эътиқод кард ки розиқи бҳқиқт худовандасту ризқ ҳама азуасту асбоб бтқдир ӯст , нишони ваии он буд ки бҳмгии дил бар вай таваккул кунад ва аз ағёр тбтл кунад , то раби алъзаҳи кор вай месозад ва ҳар дамии бонўоъи каромат ӯро май навозад , мардии бнздики ҳотам асм омад асм омад гуфт бачаи чизи рӯзгор май гузароне ки зёъӣу ъқории надорӣ ? ҳотам гуфт ман хзонтаҳ . Аз хазона ҳақ мехӯрам . Мард гуфт нон аз осмони бтў фурӯ андозад ? ҳотам гуфт луи лами ткни ?лаи аларзи ?лаккони илқии алии алхбзи ман алсмоء . Агар замини он ӯ набӯдӣ нон аз осмони фурӯи андохтӣ .

Фқоли алрҷл , антми тқўлўни болклом , Фқоли ҳотами лонаи лами инзли ман алсмоءи алои алкломи Фқоли алрҷли анои лои ақўии алии мҷодлтк . Фқоли лони алботли лои иқўии маъа алҳақ . эй мискини ҳеҷ бемории саъбтар аз бемории заъф яқин нест , яқин бо ҳақ дуруст куну дасти туро . Исм яқинаст , илм яқинаст , ва айн яқинаст ва ҳақ яқинасту ҳақиқат ҳақ яқинаст , исми яқини авоми рост , илми яқини хавоси рост , айни яқини хоси алхоси рост , ҳақи яқини анбёءи рост , ҳақиқати ҳақи яқини Мустафои рост , мард ки мард гардад биқин гардад , яқин бояд ки бзбон расад то гӯянда ояд , бичишам расад то бинанда ояд , бигӯаш расад то шунаванда ояд , бадаст расад то гӣранда ояд , бпоӣ расад то раванда ояд .

Мустафо ( с ) гуфт : исо ( ъ ) бар рӯй об бирафт вагар яқинаши зиёдат будӣ бар ҳаво бирафтӣ . Устоди абӯи алӣ дқоқ гуфт ин ишорат бахуд кард яъне шаби миъроҷи мо ки бар ҳавои мирФтим аз камоли яқин буд .

« қул кули мтрбси Фтрбсўо » алоиаҳ . Арбоби алтФрқаҳ интзрўн навеб алоём , Киеви иқтзиаҳи ҳукми алоФлок ва мо алзии иўҷбаҳи алтбоӣъу алнҷўм . Ва алмслмўни интзрўни мо ибдўи ман алмқодири фаҳми фии рӯҳи алтўҳиду албоқўни фии зулмоти алшрк .