Қавла : « إни аллазӣнаи сабқати ?лаами мнои алҳснӣ » алоиаҳ . Сабқати ?лаами ман аллоҳи алъноиаҳи фии албдоиаҳи Фзҳрти алўлоиаҳи фии алнҳоиаҳ . Дар бдоити аноят бояд то дар ниҳояти вилоят буд , як зарраи анояти азалӣ ба аз Наими ду ҷаҳонӣ , ӯро ки навохтанд дар азал навохтанд , ва ӯро ки хонданд дар азали хонданд , дӯстон ӯ дар азали кос лутф нӯшеданду либос фазл пӯшеданд корҳо дар азал карда ва имрӯз карда май намояд . Суханҳо дар азал гуфта ва имрӯз гуфта мешинаванд , хлътҳои баноми дӯстон дар азали дӯхтау пардохтау имрӯз май расонад . « кули явми ҳўи фии шаън » сӯқи алмқодири илои алмўоқит . Дайраст то бо ту роз мегӯйанд ту акнӯн май шинавӣ , ҷалоли иззат ӯ қадимаст ту имрӯз май доне , илми азалӣ дар азали ниёбат ту медошт дар донист сифоти азалӣ , самъи қадим дар азали ниёбат ту медошт дар самоъи каломи азалӣ , қайи ки моли кӯдакӣ дар даст дорад бнёбт ӯ дорад , пас чун кӯдак болиғ шавад буи диҳад . Мегуяд аз рӯй ишорат ки шумо атфол адам будед ки лутфи қадами кори шумо ме сохту ниёбат шумо медошт , чаҳ монад аз фазлу карам ки он бо ту накард , блтФи қадами таклифи бсмъи расонид , ҳукм бадал фиристод , роз бо ҷон гуфт , рақами тоъат бар атроф кашид , турои мунтазири воридот ғайб гардонид ки эй мунтазири вориди лутфи мо ! эй назораи шоҳиди ғайби мо ! вилоят наронад дар дили ту магари султони сармо , ҳалқа дар дили ту нкўбди магари расӯли ?бурма , инаст ҳақиқати ҳасани азалӣ ки дӯстонро собиқ шуд ,у раби алъзаҳ бар эшон миннати ниҳод ки : « сабқати ?лаами мнои алҳснӣ » ,у самараи он ҳасанӣ абадӣаст ки раби алъзаҳ ваъда дода ва гуфта ки : « ллзини أҳснўои алҳснӣу зиёда » . Он гуҳи оқибату саранҷоми аҳли саодат баён карду собиқаи азалиро лоҳқаҳи абадӣ дар пайваст ки : « лои иҳзнҳми алФзъи алأкбр » рӯзи растохез дар анҷумани куброу арсаи азмӣ аз Фриштгони ндоء « лои башарӣ » шунаванд на хитоб «у амтозўои алиўми أиҳои алмҷрмўн » на овози сиёсат « ахсؤои фӣҳоу лои тклмўн » , на овози дарди фироқ , на навмидӣ аз раҳмат , балки Фриштгон ҳаме оянд ҷўқи ҷўқ ва эшонро бишорат медиҳанд ки : « ҳозои иўмкми алзии кантами тўъдўн » эй ҳозои иўмкми алзии въдтми болсўоб , Фмнҳми ман итлқоаҳи алмалик ва манеҳам ман ирди алайҳи улхитобу алтъриФи ман алмалик , Фиқўли ҷли ҷалола : ибодии ҳилли аштқтми ило , қавмиро бавоситаи Фриштаҳ салом кунанд ки : « саломи алайкуми адхлўои алҷнаҳи бмои кантами тъмлўн , қавмии биўостаҳу тарҷумони саломи малики шнўоннд ки : « тҳитҳми явми илқўнаҳи салом » , гуяд ҷли ҷалола : ибодии ҳилли аштқтми ило . Бандагони ман бмнтон орзӯ мебуд , ин кароматӣ ва навохтӣаст ки фардо брстохиз бабанда муъмин расад , аммо имрӯзи дилҳои эшон чунонаст ки он азиз роҳ гуфта : қулӯби алмштоқини Мунаввараи бнўри аллоҳи Фозои таҳарруки аштёқҳми азоءи алнўри мо байни алсмоءу аларзи Фиързҳми аллоҳи алии алмлоӣкаҳу иқўли ҳؤлоءи алмштоқўни илои ашҳдкми ании илайҳами ашўқ . намегуяд дилҳои муштоқон мунаввараст бнўри илоҳӣ чун оташи шавқи эшон осмону замину аршу курсиро равшан кунад , ҳақи ҷли ҷалола хитоб кунад ки эй муқаррабони ҳазрат , ӣнони муштоқони ҷамол ва ҷалол мананд гувоҳ мекунам шуморо ки шавқи ман боишон беш аз онаст ки шавқи эшон бмн .

« явми нтўии алсмоء » алоиаҳ . Анмои канти алсмоءи сқФои мрФўъои ҳайни кони алоўлёءи таҳтҳо ,у аларзи канти Фрошои ази конўои алайҳои Фозои артҳли алоҳбоби анҳо тхрби дёрҳми алии улода Фимои байни алхлқи фии тахриби алдёри баъди мФорқаҳи алоҳбоб ,у қили нтўии алсмоءи алтии фӣҳо ърҷти бдўоўини алъсоаҳи ман алмуслимӣни лӣлои ташаҳҳуди алайҳими болоҷром ва набадал аларзи алтии ъсўои алайҳои ғайри тлки аларз ҳатто лои ташаҳҳуди алайҳим . Ва қили нтўии алсмоءи лиқрби қатъи алмсоФаҳи алии алоҳбоб .

«у лақади ктбнои фии алзбўр » кутуби ӣнҷои бмънӣ ахбораст ,у зикр тавротаст ,у солҳўн уммат Муҳамаданд . намегуяд Мӯсороу Довӯдроу уммати эшонро хабари додем ки уммати Муҳамади шоистагон ва бар гузидагон моанд , хосгён ҳазрат моанд ҳар чанд басӯрат бегоҳи хостнд аммо бмънӣ бгоҳ хостнд , нҳни алохрўни алсобқўн . Бегоҳ хезон буданд дар олами қудрат , аммо бгоҳ хезон буданд дар олами машйат , субҳи машйати сар бар мезад ки эшон бар хостаҳ буданд , локини офтоби изҳори қудрат фурӯ мешуд ки пероҳани адамро чок карданд , дар хилқат мؤхр буданд аммо дар халъат мақдам буданд , ҳамаро бовел оварадем ва эшонро бохр , то зиллати ҳама бо эшон бгўӣим ва розҳои эшон бо каси бнгўӣим , « ва куллан нақси алейк ман أнбоءи алрсл » ҳамаро андаки додем ва эшонро моломол , набинӣ дар маҷлиси шароб чун қавмӣ бохр расанд соқиро гӯйанд эшонро қадаҳи моломоли даҳ то бмодри расонӣ .

« мисли умматӣ мисли алқтри лои идрии аввала хайрам охира , Киеви тҳлки ИМАи анои фии аввалҳоу исои фии охирҳо » .

« ва мо أрслноки إлои раҳмаи ллъолмин » дар рӯзгори фатрати пеш аз мабаси Мустафои арабии ҷамоли ислом рӯй дар ниқоб иззат кашида буд , қавмӣ буданд ки табъро муассир ва муҳаддис ниҳоданд роҳӣ бар гирифтанд ки ниҳояти он роҳи ҷузи ъмоит ва залолат набӯд , ақлро худои ниҳода , табъро расӯли сохта , фалакро муқаддар гуфта , мстҳсноти ақлро шариъати сохтаи мстнкроти табъро муноҳӣ гуфта , бошколу ҳиоти машғӯл шуда , бтдўироту тазвироти рӯзгори ббоди брдодаҳ , ҳаме ногоҳ офтоби давлати шаръи Маҳмадӣ ( с ) аз офоқи иқболи аҳадӣ падед омад ки : « ва мо أрслноки إлои раҳмаи ллъолмин » . Табаъи малики ҳмири мари коҳини худро гуфт : ҳилли тҷди маликои язиди алии мулкӣ ? ҳеҷ малики доне ки афзӯнӣ дорад бар малики ман ?

Коҳин гуфт ки ореи пайғомбарӣ дар роҳаст ки малик ӯ бар малики оламёни биафзояд , Сайидӣу меҳтарии сарварӣ ки дар пешонии ваии нури суҷуд буд дар абрӯии ваии нури хузўъ буд , дар мӯии ваии нури ҷамол буд . Дар чашми ваии нури ибрат буд . Дар рӯй ваии нури раҳмат буд . Дар миёни ду китфи ваии нури набувват буд , дар дили ваии нури маърифат буд , дар сари ваии нури муҳаббат буд , дар каломи ваии нури ҳикмат буд , дар ҳикмати ваии нури ғайрат буд , дар ғайрати ваии нури ҳазрат буд , анаи лбор мбрўред болзҳўр ,у васфи фии алзбўр ,у ҳслти умматаи фии алсФўр . МФрҷи алзлми болнўр . Аҳмад алнабӣ тӯбои ломтаҳи ҳайни иҷӣу аншдўо .

Мардӣ буд аз зери домани абди аллоҳи бен абди алмтлби беруни омада ва дар аслоби башарии рафтаи локин аз ғайби мададӣ дар омадау аҳволу ақволаш мубаддил кард ки : «у إнки лаълии халқи азим » , халқ башарият бардоштанду халқ қуръон биниҳоданд , нутқи башарияти бстднду нутқ аз ваҳй пок бидоданд ки : « ва мо интқи ани алҳўии إни ҳўи إлои ваҳии иўҳӣ » . Лои ҷурми гӯянда бшръ омад , раванда баҳақ омад , мутаҳаррик бомар омад , шаби миъроҷи биҳиштҳо бар вай арз карданд тарафу ғрФ буи намуданд , заррае бон илтифот накард , ин тарози вафо бар ксўаҳи сФоء вай кашиданд ки : « мо зоғи албср ва мо тғӣ » . Боз чун қадам бар бисоти рози намоз ниҳод гуфт : « ҷаълати қурраи Айнии фии алслоаҳ » , равшанои чашми мо дар намозаст зеро ки мақом розаст алмслии иноҷии раба . « ва мо أрслноки إлои раҳмаи ллъолмин » аз раҳмати вай буд ки туро дар ҳеҷ мақом фаромӯш накард , агар дар Макка буд ва агар дар Мадина ,гар дар масҷид буд вагар дар ҳуҷра , ҳамчунин бар зрўаҳи аршу қоби қавсин туро фаромӯш накард , дар Макка мегуфт : «у аъФи ъно » . Ва дар ғор мегуфт : « إни аллоҳи маъно » , дар садри қоб қавсин мегуфт : « ассаломи ълиноу алии ибоди аллоҳи алсолҳин » , дар вақт вафот мегуфт : « аллоҳи хлиФтии алайкум » .

Фардо дар мақоми Маҳмӯди бисоти шафоат густарда мегуяд : умматӣ , умматӣ .