Қавла : إнки лои тсмъи аламутии зиндагонии бҳқиқти се чизаст ва ҳар дил ки аз он се чизи холӣ буд мурдораст ва дар шумор мўтӣаст : зиндагонии бим бо илм ,у зиндагонии умед бо илм , сеюм зиндагонии дӯстӣ бо илм . Зиндагонии бими домани мард пок дораду чашми ваии бедору роҳи ваии рост , зиндагонии умеди мураккаби мард тез дораду зоди тамому роҳи наздик , зиндагонии дӯстии қадари мард бузург дораду сари ваии озоду дили шод . Бим бе илми бим хориҷиёнаст , умед бе илми умеди мрҷёнст . Дӯстӣ бе илми дӯстӣ абоҳтёнаст ҳар крои ин се хислат бо илми дарҳами пайвасти бзндгӣ пок расед ва аз мурдагӣ боз раст .

Раб Алъоламин мегуяд : Флнҳиинаҳи ҳаёаи тайибаи зинда шан дорам бзндгонии пок аз худ безор ва аз ҳамаи олами озод .

Ин ҷавонмардон онанд ки чун аён бор дод эшон сохта буданд . Чун ҳиҷоб бархест аз ҳамаи халқ пардохта буданд . Домани ҳақоиқ аз дасти алойиқ бо худ гирифта буданд

Ва إзои вақъи алқўли алайҳими أхрҷнои ?лаами добаҳи ман алأрзи он рӯз ки он добаҳ аз замин барояд дӯст аз душман пайдо шаваду ошноу бегона аз ҳам ҷудо шавад якеро қаҳри ҷалоли азалӣ фурӯ гираду доғи навмидӣ бар пешонӣ вай ниҳанд . Онат Фзиҳту расвоӣу мусӣбати ҷудоӣ ки дарахти навмидии бброиду ашхоси безории бдроид аз ҳдми адл гирд набоист барояд . Аз сари навмидӣу дард вомондагӣ гуяд :

Якеро лутфи ҷамоли илоҳӣ дар расад бъноити азалӣу фазли раббонии нуқтаи нур бар пешонӣ ӯ падед ояд сар то пои ваии ҳама нур гардад . Он дили поки вайро мураккаб сафо гардонанд , лагоми тақво бар сар вай кунанд ки : алтқии мулҷам , аз амали солеҳи ?зинаи брнҳнди рикоби вафо дар овезанд танги муҷоҳидат бар кашанд ӯро бслтон шариъат супоранд ва аз хазонаи рисолати хлътӣ ӯро пӯшонанд ки :у либоси алтқўии злки хайр , пас ъамома аз астғноءи азал бар фарқи ҳиммат ӯ ниҳанд , наълин сабр дар поиш кунанд тилсони муҳаббат бар дӯш афкананд , сифот ӯро ба перояи илми бёроинд ва дар шоҳи роҳи шаръ равон кунанд ва ҳар чаҳ иқболу аФзол буд бҳкми истиқболи пеш вай фиристанд ки : ман тақарруби манӣ шбро тақаррубат манеҳ зроъои алҳдис .

Ва явми инФхи фии алсўри ФФзъи ман фии алсмоўот ва ман фии алأрзи алоиаҳ , фардо ки субҳ қиёмат бидамаду сарои пардаи иззат ба сҳроء қудрат бизананду бисоти азимати бгстроннду зиндони азоб аз ҳиҷоби беруни оранду тарозуӣ адл биёвезанд ва аз фазаъи он рӯзи сад ҳазор ва бист ваанд ҳазор нуқтаи набуввату исмату сиёдат бзонў даройанду забон тзлл бигушоӣанд ки лои илми лно , се фазаъ буд он рӯзи аввали фазаъ аз нафхаи исрофилӣ ки мегуяд : ФФзъи ман фии алсмоўот ва ман фии алأрз , дигари фазаъ аз зилзилаи соъат ки мегуяд : إни зилзилаи алсоъаҳи шайъи ءи азим , сдигри фазаъи Акбар ки мегуяд :у лутарӣ إзи Фзъўои Флои фӯт , аз фазаъи он рӯзи забонҳои фасеҳ гунг гардад ва узрҳо ботилу ани ндоءи сиёсат дар он арса кубро диҳанд ки : ҳозои явми лои интқўну лои иؤзни ?лаами Фиътзрўни басии пардаҳо дарида гардад басии насабҳо бурӣда шавад басии спидрўёни сияҳ рӯй шаванд басии кулоҳи давлат ки дар хок мазаллат афкананд басии халқони пора ки дўлтхонаҳи биҳиштро ойин банданд аз сиёсати он рӯзи одам пеш ояд гуяд : бори худоёи одамро бурҳон ва бо фарзандони ту доне ки чакании Нӯҳ навҳа мекунад ки бори худоёи фазаъи қиёмат саъбаст ҳеҷ рӯй он дорад ки бар заъифии мо раҳмат кунӣ ? иброҳӣми халил , Мӯсо кулем , исои рӯҳи аломини ҳамаи бахуди дармондау забони аҷзу бечорагии бигушода ки : бори худоё бар мо раҳмат кун ки моро тоқати сиёсати ин фазаъ нест . Ҳаме дар он миёнаи солору Сайиди қиёмати мояи фитрату нуқтаи давлати мстФои арабии ҳошимӣ ( с ) гуяд бори худоёи муштии заъифон ва гунаҳ коронанд уммати ман , баришон раҳмат кун ва бо Муҳамад ҳар чаҳ хоҳӣ мекун . Аз ҷаноби ҷабаруту даргоҳи иззати зўи алҷлол хитоб ояд ки ё Муҳамад ҳар он кас ки бхдоиии моу рисолати ту иқрор дод ҳурмати шафоати туро бар фитроки давлат ту бастем . ё Сайид бо ту ва бо уммати ту бикрами худ кор мекунам на бикрдори эшон . Ҳар ки бўҳдонити моу набуввати ту иқрор доду бохалосу сидқи клмт шаҳодат гуфта ӯро аз фазаъи Акбар эмин кардему гуноҳони ваии бмғФрти худ бпўшидиму бФзли худ ӯро тӯбоу зулфӣу ҳасанӣ додем инаст ки раб Алъоламин гуфт : фалаи хайри минҳо ва ҳам ман фазаъи иўмӣзи омнўни қавла : إнмои أмрти أни أъбди раби ҳзаҳи алблдаҳи алоиаҳ , хунаки он бандагонӣ ки дайни ҳанифии эшонро дар пазируфт ва дар тоъату ибодати даст дар мтобъти Муҳамад мурсал заданду ҳақро гардан ниҳоданд бар муқтазии ин фармон ки :у أмрти أни أкўни ман алмуслимӣн эшонанд ки мақбули даргоҳ бениёзӣ шуданду илми саодату рояти иқбол бар даргоҳи синаҳои эшон насб карданду мафотеҳи кнўзи хайроту хзоӣни тоъот дар кафи кифоят эшон ниҳоданду ҳоӣтӣ аз исмат бигард рӯзгори эшон дар кашиданд то савлати ғавғои лашгари осӣони бсоҳоти эшон роҳ наёфту стўоти эҳдоси пиромни дилҳои эшон нагашту лўоءи ъзи эшон то абад дар айни зуҳӯр май кашанд , ки : إни ибодии лӣси лаки алайҳими султон , оре аз он роҳи бурданди кашон роҳ намуданд , ва ин шамъи анояту риоят дар роҳ эшон барафрӯхтанд ки : сирикми оётаи ФтърФўнҳо ва ин роҳи басаи манзил тавон бурид : аввали намоиш , пас равиш , пас кашиш . Намоиш инаст ки : сирикми оётаи ФтърФўнҳо , равиш онаст ки гуфт :у қади хлқкми أтўоро , лтркбни тбқои ани тибқ , кашиш онаст ки гуфт : Динои Фтдлии намоиш дар ҳақ халил гуфт : нарай إброҳими малакӯти алсмоўоту алأрзи равиш аз Мӯсо боз гуфт : إни маъаии рабии сиҳдин . Кашиш дар ҳақи мстФои арабӣ ( с ) гуфт : أсрии бъбдаҳ . эй мискини ту роҳ гум карда дар худ бимонада роҳи бароа наме барии умрҳо дар худ бирафтӣ ҳануз ҷое нараседӣ . Равиш ту чунонаст ки он пер азиз гуфт :

эй ҷавонмард аз худ қадамии берун на то роҳ бар ту равшан шавад ваҳоам роҳат падед ояд .

Нашунида он калимаи пери тариқат ки гуфт : эй рафта аз худ нонрсидаҳ бадваст дили танги мадор ки дар ҳар нафасии ҳамроҳи ту ӯаст азиз ӯст ки бдоғ ӯст . Бар , роҳ ӯст ки бо чароғ ӯст . Инаст ки раб Алъоламин гуфт : Фҳўи алии нури ман раба .