Қавлаи таъолӣ : إни қоруни кони ман қавми Мӯсои Фбғии алайҳими ҳуби алднёи ҳамли қоруни алии ҷамъҳо ва ҷамъҳо ҳамлаи алии албғии алайҳиму сори ксраҳи молаи сабаби ҳалока . Ва фии алхбр , ҳуби алднёи раъси кули хтиӣаҳ .

Дӯстии дунёи ҳамаи сари гноҳонсту моя ҳар фитна , бех ҳар фасод , ҳар ки аз худо боз монад бмҳру дӯстии дунёи бозмонд .

Дунёи пулӣ гузаштанӣасту бисотӣ дар навиштанӣ , мартаъи лофи гоҳи муддаӣону маҷмаъи боргоҳ бехатарон . Сармоя бедувалатон ,у мстбаҳи бадбахтон . Маъшуқаи нокасону қиблаи хасисони дӯстӣ бевафоу доя эй бемеҳр . Ҷамолӣ бо ниқоб дорад ,у рафторӣ носавоб дорад ва чун ту дӯст дар зери хоки сад ҳазорон дорад , бар торам тўорӣ нишаста ва аз шабакаи шак мебурун нигарад , бо ту мегуяд :

Мустафо ( с ) гуфт , « мо ман аҳади исбҳи фии алднёи алоу ҳўи фӣҳо бмнзлаҳи алзиФи молаи фии ядаи орӣау алзиФи мнтлқу алъориаҳи мардӯда .

Ва фии рўоиаҳи ахрии ани мслкми фии алднёи кмсли алзиФу ани мо фии аидикм орӣа мегуяд мисли шумо дарин дунёии ғаддор мисл меҳмонӣаст ки бмҳмонхонаҳ фурӯ ояд ҳар оинаи меҳмон рафтанӣ буд на бӯданӣ ҳамчун он марди корвонӣ ки бмнзл фурӯ ояд лои бад аз онҷо рахт бардорад , ва таманно кунад ки онҷо боистад сахти нодон ва бесомон буд ки он гуҳ на бмқсўд расад ва на бахона боз ояд .

Ҷаҳд он кун эй ҷавонмард ки ин пули блўии бсломти бозгузорӣ ва онро дори алқрор худ насозӣу дили дарав на бандӣ то шайтон бар ту зафари наёбад . Сад шери гурусна дар гилаи гӯсфанди чандон зиён накунад ки шайтон бо ту кунад : إни алшитони лаками адуи Фотхзўаҳи ъдўо ва сад шайтон он накунад ки нафаси аммора бо ту кунад : аъдии ъдўки нФски алтии байни ҷнбик . Яке тааммул кун дар кори қоруни бадбахти нафасу шайтон ҳар ду даст дарҳам доданд то ӯро аз дайн бароварданд , аз он ки обаш аз сарчашмаи худ торик буд як чанд ӯро бо амал ориятӣ доданд лؤлؤи шоҳвор ҳаме намӯд чун ҳукми азалӣу собиқаи аслӣ дар расед худ шабаҳи қӣри ранг буд забони ҳолаш ҳаме гуяд :

ФхсФно ба ва бидора алأрзи бдъои Мӯсо ӯро базмин фурӯи бараду қоруни савганд бар Мӯсо май ниҳоди баҳақи қаробату Мӯсои буи илтифот накард ва мегуфт : ё арзи хзиаҳ , то он гуҳ ки итоб омад аз ҳақи ҷли ҷалола ки ё Мӯсои нодоки баҳақи алқробаҳу анати тқўл ё арзи хзиаҳ , ё Мӯсо агар маро хондӣ ман ӯро иҷобат кардамӣ . Дар қисса овардаанд ки ҳар рӯзи як қомати хеши базмин фурӯ мешуд то он рӯз ки Юнус дар шиками моҳӣ дар қаър баҳр бирав раседу қорун аз ҳол Мӯсо пурсед чунон ки хуишонро пурсанад , Фоўҳии аллоҳи таъолӣ : лои тизади фии хсФаҳи бҳрмаҳи анаи сأли ани ибни аммау васл ба раҳма .

Тлки ?илдори алохраҳи нҷълҳои ллзини лои иридўни ълўои фии алأрзу лои Фсодои фардо дар сарои охирати сокинони мақъади сидқу муқаррабони ҳазрати ҷабарут қавмӣ бошанд ки дарин дунёи бартарӣ ва меҳтарӣ наҷӯянд , худро аз ҳамаи каси кеҳтар ва камтар донанд ва бичишам писанди ҳаргиз дар худ нанигаранд , чунон ки он ҷавонмард тариқат гуфт ки аз мавқифи Арафот боз гашта буд ӯро гуфтанд Киеви раъйати аҳли алмўқФ ? чун дидӣ аҳли мавқифро ? ҷавоб дод ки раъйати қўмои луи лои ании канти Фиҳми лрҷўти ани иғФри аллоҳи ?лаами қавмиро дидам ки агар на ман дар миён эшон будамӣ умед будӣ ки ҳамаи омирзида боз гирданд .

эй ҷавонмард бичишам писанди бахуди мангар ва дар роҳ « ман » машав ки ҳаргиз касе бар манӣ суд накард . Ончӣ бар Иблис омад аз рӯй манӣ омад ки гуфт : أнои хайри яке аз бузургони дайни Иблисро дид гуфт марои пандии даҳ , гуфт : магӯ ки ман то нашӯй чу ман . Ин худ роҳи соликон тариқатасту ҷавонмардони ҳақиқат . Аммо дар роҳи шариъати манӣ биўкндн раво нест , зеро ки дар шариъати ҳўолт бо туаст ва аз он басар нашавад .

Шайхи бӯи абди аллоҳ хафиф гуфт манӣ биўкндн дар шариъат зндқаҳаст , ва манӣ исбот кардан дар ҳақиқат ширкаст чун дар мақом шариъат бошӣ ҳамеи гӯй ки ман , чун дар роҳ ҳақиқат бошӣ мегӯй ки : ӯ , худ ҳама ӯ шариъат афъоласту ҳақиқати аҳвол , қавоми афъоли бтўу низоми аҳвол бо ӯ .

إни алзии фарзи алейк алқуръони лродки إлии маъоди фии аззоҳири илои Маккау кони иқўли ксирои алўтни алўтни Фҳққи аллоҳи сؤлаҳ , ва аммо фии алсру алошораҳи Фолмънии ани алзии инсбки боўсоФи алтФрқаҳи болтблиғу басти алшриъаҳи лродки илои алҷмъи болтҳқиқи болФноءи ани алхлқ .

Мустафо ( с ) то дар таблиғи рисолату басти шариъату тамҳиди қавоиди дайн буд дар мақоми тафарруқат буд аз баҳри наҷоти халқу бойени оят ӯро аз мзиқи тафарруқат бо сҳроءи ҷамъи бурданд ки машраби хоси вай буд , то мегуфт : лои исънии фӣ вақте ғайри рабӣ .

Пер тариқат гуфт : он кас ки ҷамъи вай дуруст бошад тафарруқат ӯро зиён надорад .

Ва онро ки насаб ӯ дуруст бошад бъқўқи насаб бурӣда нагардад . Дар айни ҷамъи сухани гуфтан на кор забонаст , иборат аз ҳақиқати ҷамъ бӯҳтонаст , мустаҳлакро дар баҳри бало чаҳ баёнаст , аз мустағриқ дар айни фано чаҳ нишонаст , ин ҳадиси растохези дил ва ғорат ҷонаст , бо савлати висоли дилу дидаро чаҳ тавонист , он каси кӯ бар насими висол худ ҳайронаст , дайраст то ҷон ӯ ба меҳри азал гаравгонаст , бе дили бод ки аз паии дили бФғонст . Бе ҷони бод ки аз рафтан бадваст пушаймонаст .

Кули шайъи ءи ҳолки إлои виҷҳаи ?лаи алҳкму إлиаҳи трҷъўн ҳар чаҳ лами икни сам конаст дар маъраз заволаст ва дар садамаи фано . Нобӯда дай ва нест фардо ,у ҷалоли аҳадяти бзоту сифоти самадяти боқӣ , поянда , пеш аз ҳамаи зиндагони зинда ва бар зиндагонӣу зиндагони худованди мирос бар ҷаҳон аз ҷаҳонёну боқии пас ҷаҳонёну ҷаҳону бозгашти ҳамаи кору ҳамаи халқ бо ваии ҷовдон .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ эй донанда ҳар чизу созанда ҳар кору доранда ҳар кас на касро бо ту анбозӣ ва на касро аз ту бениёзӣ : кор бҳкмт меандозӣ ва блтФ месозӣ , на бедодаст ва на бозӣ , илоҳӣ на бчроиии кори ту бандаро илм , ва на бар ту касро ҳукм . Сазоҳо ту сохтӣ , ва навоҳо ту хостӣ . На аз каси бтў , на аз ту бкс , ҳама аз ту бтўи ҳамаи туе бас , алокли шайъи ءи мо халои аллоҳи ботил . Худоу баси алойиқи мунқатиъ ,у асбоби музмаҳилу русуми ботилу ҳудӯди муталошӣу хилоиқи фонӣу ҳақи яктои баҳақи худ боқӣ .