Қавлаи таъолӣ :у إни Юнуси лмни алмрслин . . Худованди Карими меҳрбони латифу раҳими ббндгон чун Юнусро дар шиками моҳӣ бзндон кард мӯниси ваии ёду ном худ кард то ҳаме гуфт : « лои إлаҳи إлои أнти сбҳонк » номи аллоҳи чароғи зулмат ӯ буд , ёди аллоҳи инси заҳмат ӯ буд , меҳри аллоҳи сабаби роҳат ӯ буд , ҳар кро дар дили меҳри аллоҳи нақш буд ,

Ҳар чанд ки аз рӯй зоҳири шиками моҳии балои Юнус буд аммо аз рӯй ботини хилватгоҳи вай буд . Мехост то бе заҳмати ағёр бо дӯст розӣ гуяд чунонк Юнусро шиками моҳӣ хилватгоҳ сохтанд халилро дар миёни оташи намруд хилватгоҳ сохтанд ,у садиқи Акбарро бо меҳтари олам дар он гӯшаи ғор хилватгоҳ сохтанд . Ҳамчунин ҳар куҷои муъминӣ муваҳҳидӣаст ӯро хлўтгоҳӣаст ва он синаи азиз вайасту ғори сари ваии нузули гоҳи лутфи илоҳӣу мавзеи назари раббонӣ . эй муъмини муваҳҳид гар бинозӣ турои зебад , вар тараб кунӣ шояд ки худ мегуяд ҷли ҷалола : ғори синаи муъмини таъбияи гоҳи асрори илоҳяти мост , ва бар дарахти имони муъмини ошёни мурғи иқболи мост , ва дар марғзори дили муъмини чашмаи файзи назари ҷалоли мост , инат хилватгоҳи муборак ! инат равза бо нузҳат ! инат чашмаи зулол бе ҳеҷ офат ! ғорӣ ки мо дар сина ту созем мأўии гоҳ дев набошад , дарахтӣ ки дар ботини ту мо нишонем ки « أслҳои собит ва фаръҳо фии алсмоء » бар он дарахти мурғи васвасаи шайтони ошён гоҳ насозад , чашмае ки аз соҳати сина ту созем ва бар ҷӯ шуд аз ани чашмаи ҷузи об аФзол наёяд , он ғор ки дар сина ту сохтем мутаъаҳҳиди он ғори мо будем . Дарахтӣ ки дар сина ту нишондем мураббии он дарахти мо будем , гавҳари маърифат ки дар садафи дил ту ниҳодем ҳорси он гавҳари мо будем .

Дар қисса овардаанд ки чун Юнуси алайҳи ассалом аз ани зулмат наҷот ёфт ва аз ан меҳнат бараст ва бо миёни қавм худ шуд , ваҳй омад буи ки фалони марди Фхориро гӯй то он хнўрҳоу перояҳо ки бойени як соли сохтау пардохтаи ҳамаи бишиканаду бтлФи орад , Юнуси бойени фармон ки омад андҳгни гашт ва бар ани Фхорӣ бахшоиш кард гуфт : бори худоёи маро раҳмат меояд бар он мард ки як солаи амали ваии табоҳ хоҳӣ кард ва нест хоҳад шуд , он гуҳ аллоҳ фармуд : эй Юнуси бахшоиш май намое бар мардӣ ки амали як солаи ваии табоҳ ва нест мешавад ва бар сад ҳазор мард аз бандагони ман бахшоиш нанамудӣу ҳалоку азоби эшон хостӣ ё Юнуси лами тхлқҳму луи хлқтҳми лрҳмтҳм .

Башари ҳоФиро бихоб диданд гуфтанд ҳақи таъолӣ бо ту чаҳ кард ? гуфт бо ман итоб кард гуфт : эй башари ҳоФии он ҳамаи хавфу вҷл дар дунёи туро аз баҳр чаҳ буд ? аммо илмати ани алрҳмаҳу алкрм сифатӣ надонистӣ ки раҳмату карам сифат манаст ? ! фардои Мустафои арабиро дар кори гунаҳкорони уммат шафоат диҳад то он гуҳ ки гуяд худовандо маро дар ҳақи касонеи шафоати даҳ ки ҳаргизи ҳеҷ некӣ накардаанд , Фиқўли аллоҳи ъзу ҷл ё Муҳамади ҳозои лӣ эй Муҳамади ин яке марост ҳақи ману сазоӣ манаст , он гуҳ хитоб ояд ки : ахрҷўои ман алнори ман зкрнии мараи фии мақоми أўи хоФи манӣ фии вақт .

Ин он раҳматаст ки савол дар ваии гуми гашт , ин он лутфаст ки андеша дар вай нест гашт , ин он карамаст ки ва ҳам дару мутаҳайири гашт , ин он фазласт ки ҳади он аз андозаи ғоят дар гузашт , банда агар тоъат кунӣ қабул бар ман , вар савол кунӣ ато бар ман , вар гуноҳ кунӣ афв бар ман , об дар ҷӯии ман роҳат дар кӯии ман , тараб дар талаби ман инс бо ҷамоли ман , сарвари ббқои ман шодии блқои ман .

Ва мо мнои إлои ?лаи мақоми маълум » ин оят бар лисони тариқат ишоратаст бмнозлоту мукошифоти арбоби ҳақиқат : яке дар шукри ваҷди яке дар барқи кашф , яке дар ҳайрати шуҳуди яке дар нури қурб , яке дар вилояти вуҷӯди яке дар бҳоءи ҷамъи яке дар ҳақиқати афрод . Ин ҳафт дарёст бар сари кӯии тавҳиди ниҳода , равандаи дарин роҳ то барин ҳафт дарё гузар накунад раво набошад ки басари кӯй тавҳид расаду истисқои ин ҳафт баҳр аз ҳафт даргоҳ қуръонаст ки Мустафои алайҳи алслоаҳу ассалом хабар дод ки : « анзли алқуръони алии сабъаи аҳрФи кулҳо кофи шоФи лкли ояи минҳои зуҳру батну лкли ҳарфи ҳаду матлаъ » .

Ва чунонк садиқону соликон роҳ фармуданд ки барин ҳафт баҳр гузар кунед то бтўҳид расед ин ҳафт баҳрро фармуданд ки бар садаи рисолати он меҳтари олам ( с ) гузар кунед ва ҳар мавҷӣ аз шаръ ӯ тўқиъӣ бустонед ва ҳар қатрае аз аҳд ӯ мадад хоҳед то пас он гуҳи манозили дӯстони моро бшоӣид инаст рамзи он пери тариқат ки гуфт : ҳар ҳақиқатӣ ки аз синаи орифи сари барзанад то ду гувоҳи шариъат бар дурустии ваии гувоҳии надиҳади он мақбул ҳақ нашавад .

«у лақади сабқати клмтно . . . » алоиаҳи клмти ӣнҷо муштамиласт бар се асли яке илми дигари иродати сеюм ҳикмат . Аввали сабақ илмаст , пеш аз кард донист ки мебояд кард , дигари сабақ иродатаст , ончӣ донист ки бояд кард хост ки кунад , сеюм сабақ ҳикматаст , ончӣ кард рост кард ва бсзо кард . Ва бидон ки аллоҳро ҳоҷат бмдт нест ки муддат иллатаст ва ӯро дар кард иллат нест . ӯро ноомада нақдасту гузаштаи ёд , он туе ки аз ноомада бибояд андешеду гузаштаи ёд бояд овараду ҳозири нигаҳ бояд дошт , ӯро ҷли ҷалолаи гузашта ёд набояд оварад ки он дар илм ӯст ва аз ноомада андеша набояд ки он дар ҳукм ӯсту ҳозир нигоҳ набояд дошт ки он дар малик ӯст , аз азал то абад бова кам аз як нафас ва сад ҳазор сол бова кам аз як соъат , дайу фардои бнздик ӯ нест , ӯ дар иззат доимаст ва бақадр хеши қоими ҷли ҷалолау азми шаъна . Инаст сари он сухан ки абди аллоҳи бен масъӯд гуфт : ани рбкми лӣси ъндаҳи лайл ва ло наҳор . Назир оят хон « сабқати ?лаами мнои алҳснӣ » , абдии пеш аз ан ки ту гуфтӣ ки ман бандаи туам ман гуфтаам ки ман худованди туам , « إнмои إлҳкми аллоҳи алзии лои إлаҳи إлои ҳў » пеш аз ан ки ту гуфтӣ ки ман дӯсти туам ман гуфтаам ки ман дӯсти туам « иҳбҳму иҳбўнаҳ » . Абдӣ ту набӯдӣ ва ман туро будам худро бъзт будам туро брҳмт будам

« кун лии комаи лами ткни Фокўни лаки комаи лами азал » .

Пер тариқат гуфт : аз куҷо бозёбам он рӯз ки ту маро будӣ ва ман набудам , то бози он рӯз нарасм миёни оташу дӯдам , вари бадви гетии он рӯзро бозёбам бар судам ,у рабӯд ту дарёбам бнбўди худ хушнӯдам .