Қавла : қул ҳўи нбأи азими ин « нбأи азим » бики қавл ишоратаст бнбўту рисолати Мустафои алайҳи алслоаҳу ассалому ҷалолати ҳолати вай . Мегуяд : хабари набуввати ваии хабарӣ азимасту шаън ӯ шаънии ҷалил ва шумо аз ани ғофил , аз ҷамол ӯ рӯй гардонида ва аз шинохт ӯ вомонда , ндонед ки чаҳ гум кардаед ва аз чаҳ вомондаед , меҳтарӣ ки дар олами худ ду калимаасту бас : « лои илоҳи алои аллоҳи Муҳамади расӯли аллоҳ » , як калимаи аллоҳроу дигари калимаи Муҳамадро , фармон омад ки : ё Муҳамади ту дар ҳазрати худ саноӣ мо мегӯй ки мо дар ҳазрати худ саноӣ ту мегӯйем , ё Муҳамади ту май гӯйӣ : « қул ҳўи аллоҳи أҳд » мо мегӯйем : « Муҳамади расӯли аллоҳ » . Заррае аз талъати зебои он меҳтар дар ангушти одам таъбия карданд , ҳашт биҳишт бадрӯд кард ва гуфт : моро худ тавонгар офарӣдаанд сари мо бҳҷраҳ ҳар гадоӣ фурӯ наёяд , он зарраи ҳам чунон мерафту баҳр ки мерасед дар айни ҳасрат дар шавқи он ҷамол месӯхт , ҳишмати Нӯҳу ҷоҳи халил ва каромат кулем ҳамаи қатрае буд дар муқобили баҳри рисолат ӯ , давлати балолу хбобу аммору дигари ёрон буд ки иброҳӣму Мӯсоу исо дар ъдоди аҳёءи сӯрати набуданд ки агар эшон зинда будандӣ он ҷоруби хизмат ки эшон бардоштанд , иброҳӣм ва Мӯсо бардоштандӣ , « луи кони Мӯсои ҳаёи лмоу сабъаи алои атбоъӣ » . Меҳтарӣ бо ин ҳамаи манқибату мартабату камолу ҷамол бо муштии гадоӣ бенаво мегуяд : « анмои анолкм мисли алўолди лўлдаҳ »

Ва мегуяд : « шафоатии лоҳли алкбоӣри ман умматӣ » .

Мо имрӯзи мингрим то куҷост кофарии ногиравида ки ӯро даъват кунем то ҳидояти раббонӣ ошкоро гардад ,у фардо дар ърсот қиёмат менигарем то куҷост фосиқии олӯда ки ӯро шафоат кунем то раҳмати илоҳӣ ошкоро шавад . Ва гуфтаанд : ин нбأи азими се чизаст : ҳавли маргу ҳисоби қиёмату оташи дӯзах . Яҳё маоз гуфт : луи зарбати алсмоўоту аларзи бҳзаҳи алсёти лонқодти хошиъаи ФкиФу қади зарби баҳои ибни одами аламуту алҳсобу алнор ! мискини фарзанди одам , ӯро ақабаҳои азим дар пешаст ва аз ончӣ дар гумонҳо меуфтад бешаст , аммо дар дарёии ишқи дунёи бмўҷи ғифлати чунон ғарқ гашта ки на аз собиқаи хеш май андешад , на аз хотимаи кори митрсд , ҳар рӯзи бомдоди Фриштаҳ эй Нидо мекунад ки : « хилқатами ломри азиму антми анҳу ғоФлўн » дар кору рӯзгори худ чун андеша кунад , касе ки забонро бдрўғ мулаввас кардау дилро бхлФи олӯдау сарро бхёнти шӯридаи гардонида , сиррӣ ки мавзе амонатаст бхёнти супурда , дилӣ ки маъдан тақвоаст зангори халафи гирифта , забонӣ ки олат тасдиқаст бар дурӯғ вақф карда , лои ҷурми сухани ҷуз хдоъ несту дайни ҷуз нифоқ нест .

Акнӯн агар мехоҳӣ ки дарди ғифлатро мудовоа кунӣ роҳ ту онаст ки таҳтаи нифоқро боби чашм ки аз ҳасрат хезад башуе ва бар роҳгзри бодӣ ки аз мҳби надомат бар ояд бунаӣу бдбирстони шаръи шӯйу сӯра ихлос банависӣ ки худованди олам аз бандагони ихлос дар мехоҳад , мегуяд : « ва мо أмрўои إлои лиъбдўои аллоҳи мухлисин ?лаи аддӣн » ,у Мустафои алайҳи алслоаҳ ва аллом гуфт : « ахлси алъамал иҷзк манеҳ алқлил » .

« إзи қоли рбки ллмлоӣкаҳи إнии холиқи бшрои ман тин . . . » то охири сӯраи қиссаи одам ва Иблисасту сухан дар эшон дароз гуфта шуду ӣнҷо мухтасар кардем , аз рӯй зоҳир злтӣ омад аз одаму маъсиятӣ аз Иблис . Одамро гуфтанд гандум махӯр , бихӯрад . Иблисро гуфтанд саҷда кун , накард . Аммо сармояи раду қабул на аз кирдор эшон хост ки аз ҷараёни қаламу қазоёӣ қадам хост , қалам аз нтоӣҷи машйати қадам дар ҳақи одам бсъодт рафт ҳам аз ниҳоди ваии мутамассикӣ пайдо овараданду ҷинояти ваии бҳкми узри буи ҳўолт карданд гуфтанд : « фансӣ ва лам наҷад ?лаи ъзмо » . Ва Иблисро ки Флми бҳкми машйати қадами бараду тард ӯ рафт , ҳам аз ниҳоди ваии кмингоҳӣ бар сохтанду ҷинояти ваии бадв ҳўолт карданд гуфтанд : « أбӣу асткбру кони ман алкоФрин » қаллодае аз баҳр лаънат барсохтанду бҳкми рад азал бурҷед рӯзгор ӯ бастанд то ҳар ҷавҳарӣ ки аз бутаи амали ваии баромад дар дасти наққоди илм нФоиаҳ омад , амалаш нФоиаҳ омад , ибодаташи сабаб лаънат гашта , тоъаташи доъия рондан шуда ва аз ҳақиқати кор ӯ ин иборат бурун дода ки : алҳкми лои икобду алозли лои инозъ .

Одам дар олами қабули чунон буд ки Иблис дар олами рад , ҳар куҷои дурудӣ ва тҳитӣаст рӯй бодми ниҳода , ҳар куҷои лаънатӣ ва тардӣаст рӯй боблиси ниҳода . Ин ки носиаҳи он лъин дар домани қиёмати бастанд на ташриф ӯ буд , локини мақсӯди илоҳии ан буд то ҳар куҷои кӯдакиро сари ангуштӣ дар санг ояд санги лаънатӣ бар сараши мизннд ки : лаънат бар Иблиси бод . Аз ҷаноби ҷабарути хитоб иззат омад бпокони мамлакату муқаррабони даргоҳ ки якеро аз миёни шумо маншур азл навиштему тўқиъ рад кашидем , эшон ҳамаи айни ҳасрату сӯзи гаштанд , Ҷабраили наздик ъзозил омад , ин ки имрӯз Иблисаст , гуфт : агар чунин ҳоле падед ояд даст бар сари ман дор , ва ӯ мегуфт : ин кор бар ман навис , ва он содот Фриштгон меомаданд ва ҳамчунин дархост мекарданд ва ӯ ҳар якеро змон мекард ки дил фориғ доред ки ман шуморо истодаам , пас ҷавоз омад аз даргоҳи иззат ки : асҷдўои лодм . Он лъини Аннани хоҷагӣ боз накашид ки нихват « анои хайр » дар срдошти бхўоҷгӣ пеш омад ки ман баам азу « хлқтнии ман нору хилқатаи ман тин » он лъин қиёс кард ва дар қиёси роҳ хато рафт . эй лъин аз куҷо май гӯйӣ ки оташ ба аз хокаст ? намайдонӣ ки оташи сабаб фурқатасту хоки сабаби васлат ? оташи олат гусастанасту хоки олати пайвастан ? одам ки аз хок буд бпиўст то ӯро гуфтанд : « сами аҷтбоаҳи раба » Иблис ки аз оташ буд бигусаст , то ӯро гуфтанд : « алейк лаънатии إлии явми аддӣн » хок чун тар шавад нақши пазирад , оташ чун боло гирад ҳама нақшҳо бисӯзад , лои ҷурми нақши маърифат Иблис бсухту нақши маърифати дили одаму одамиёнро биФрўхт « أўлӣки кутуби фии қлўбҳми алإимон » .

Дарвешӣ дар пеши бӯи язид бастомӣ шуд азин дард задае шӯридаи рангии сару пой гум кардае , басон мусофирон даромад , аз сару ҷад хеш гуфт : ё бо язид ! чаҳ будӣ агар ин хок бебок худ набӯдӣ , бӯи язид аз дасти худ раҳо шуд , бонг бар дарвеш зад ки агар хок набӯдӣ , ин сӯзи сина ҳо набӯдӣ , вар хок набӯдӣ шодӣу андӯҳ дайн набӯдӣ , вар хок набӯдӣ оташи ишқи ниФрўхтӣ , вар хок набӯдӣ буии меҳри азал ки шунидӣ ? вар хок набӯдӣ ошнои лами изл ки будӣ ? эй дарвеш ! лаънати Иблис аз осори камол ҷалол хокаст , сувари исрофили таъбия иштиёқ хокаст , саволи мункиру накири нойиби ишқ сина хокаст , ризвон бо ҳамаи ғулмону валадони хок қадам хокаст , иқболи азалии тӯҳфа ва халъат хокаст , тақозои ғайбии маъаад баном хокаст , сифоти раббонии машшота ҷамол хокаст , муҳаббати илоҳии ғизоӣ асрор хокаст , сифоти қадами зоди тӯша роҳ хокаст , зоти поки муназзаҳи машҳӯд дилҳои хокаст .