Қавла :у қоли рбкми адъўнии أстҷби лаками худованди меҳрбони Кариму латифу раҳими ббндгон , мояи рамидагону паноҳи музтарону подгори бедилон , ҷли ҷалолау тақаддусати асмоؤаҳу тъолти сифотаи андарин ояти бандагонро май навозад ва навохт худ бар муъминон май нааду фазлу лутфи худ бар эшон арза мекунад ки адъўнии أстҷби лаками миФрмоид : бандагон маро хонед то шуморо посух кунам , умедҳо бмн бурдоред то амидҳотон вафо кунам , кӯшиш аз баҳр ман кунед то кўшшҳотони ҷазои даҳум .

Посухкунанда дуоҳо бътои манам , посухкунанда умедҳо бўФои манам , посухкунанда кӯшишҳо бҷзои манам .

Адъўнии блоғФлаҳи астҷби лаками бломҳлаҳ маро хонед беғифлат то шуморо посух кунам бемуҳлат , маро хонед боътзору тнсл то шуморо посух кунам бо кирому тФзл , маро хонед бақадр тоқат то шуморо посух кунам бкшФи Фоқт , маро хонед бдъоу савол то шуморо посух кунам бъто ва навол , маро хонед бтоъоти муваққат то шуморо посух кунам бмсўботи мؤбд . Ман он худованд ки аз бандаи амали хирадпазираму атои бузурги даҳум , он амали хиради банда бузург донаму атои бузурги худ андаки шимурам . Каримаст он худованд ки сад неъмат бар сари банда нисор кунаду зарра Эй нашимурду коҳӣ аз бандаи кӯҳии ингорад , ҳар ки ниёз бова бардорад тавонгараш кунад , ҳар ки ноз бова кунад азизаш гирданд .

Адъўнии أстҷби лакам эй осӣони шикаста , эй муфлисони дармондау пои бгли Фрўшдаҳ , эй муштоқон дард зада , эй дӯстони як дила дар ҳар ҳол ки бошед ғарқаи лутфу ато , ё хастаи тири бало , ҳамаи моро хонед , ҳамаи моро донед , гирд дар мо гардид , ъз аз мо ҷӯйед равнақи маҷмаъи азизони қурби мост , қурб мо хоҳед , ҷамоли маҳфили дӯстони ҳузури мости ҳузур мо ҷӯйед , ҳар куҷои се гадои баҳам фароз омаданд , қурби ҳазрати мо онҷо ҷӯйед , мо икўн ман наҷӯй салосаи إлои ҳўи робиъаам . Ҳар куҷо дард задае дамӣ гарм баровард . Насими қурби ҳазрат аз насими нафас ӯ талабед , ҳар куҷои ғамгинӣ оҳӣ кард . Худро дар зери оҳи он ғамгин таъбия кунед . эй млоءи аъло чандини ҳазор сол ибодат кардеду боўози тақдиси хеши покии ҳазрати мо ёд кардед , локин аз насими висоли мо огоҳӣ надоред . эй гадоёни бараҳна бе навои ибодат Фариштагон надоред , навой кар ва баён надоред , сармоя рӯҳонӣон надоред , локини як зарраи сӯз ишқ доред , он як зарраи сӯзу дарди шумо бъбодти ҳазор солаи Фариштагону тасбеҳи фаровон рӯҳонӣон надиҳем , забони ҳоли бандаи бнъти шукр аз сари аФтқор ва ифтихор мегуяд :

Аллоҳи алзии ҷаъли лаками алأрзи қророу алсмоءи бноءи ин бози неъматӣу Лутфӣ дигараст ки бо ёд банда медиҳаду роҳ бандагӣ биравӣ равшан медораду осори каромату длоӣли қудрати буи май намояду миннат бар вай менаад мефармоед : осмону замин ки офаридам аз баҳри ту офаридам , замини қароргоҳ ту кардам , осмони назаргоҳи ту сохтам агар гоҳи гоҳи назари сӯй осмон набӯдӣ осмони ин ташриф аз куҷо ёфтӣ ки ?зинаи алсмоءи алднёи бмсобиҳ » . Ва агар замини мхими ҷалоли салтанат ту набӯдӣ , ин навохт кӣ дидӣ киу алأрзи Фршноҳои Фнъми алмоҳдўн .

Нури қамару зиёи офтобу зинати ситорагони ҷумла барои туаст , офтоби таббохи ту моҳи шамъи ту ситораи далели ту осмони сақфи ту замини бисоти ту , фардо ки ту набошӣ он сақф фурӯ гушойанд ин бисот дар наварданд , он ситорагон фурӯ резонанд . Бисотӣ ки аз баҳр дӯст густарданд чун дӯст рафт ночор барчинанд . Абдии осмони офаридам то турои соқӣ буду أнзлнои ман алсмоءи моءи тҳўро зеро ки имрӯзи рӯз ҳиҷобаст , восита ночораст , аммо фардо ки рӯзи мшоҳдт буд восита бакор наёяд , соқӣ , лутфи ман буду сқоҳми рбҳм . Замини воситаи сохтам то туро таом диҳад Фأнбтнои фӣҳо ҳбоу ънбоу қзбоу зитўно ва нахало . Фардо ки рӯзи мшоҳдт буд восита бакор наёяд , худ гӯям : клўоу ашрбўои ҳниӣо . Офтоби офаридам то туро нур диҳад ки имрӯз дар олами сӯрати нури маориф дар астори асрори дилҳои муҳибон ниҳонаст , фардо дар олами сифат ки нури маориф ошкор гардад , офтоби сӯрат чаҳ бакор ояд ва ӯро чаҳ маҳал буд , бурҳони он вақт бояд ки аён набӯд , чун аён омад бурҳон Чехияанд .

Ва сўркми Фأҳсни сўркми ҷой дигар фармуд : лақади хлқнои алإнсони фии أҳсни тақвим аз мавҷӯдоту махлуқоти ҳеҷ касро он сӯрат ва он ҷамол надоданд ки одамиро доданд , бо ҳеҷ махлуқи он сар набӯд ки бо одамӣ буд на бо арш на бо курсӣ на бо фалак на бо малик , зеро ки ҳама бандагон муҷарраданду одамиёни ҳам бандагонанд ва ҳам дӯстони эшонро мефармоед : إни аллоҳи кони алайкуми рқибо . Соҳиби ҷамолӣ бояд то рақибро бар вай гуморанд , ҳақи ҷл ҷалола нагуфт ман рақиби осмону заминам , нагуфт ман рақиби арш ва курсӣам , одамиёнро гуфт ман рақиби шмоом , зеро ки рақиби шарти соҳиб ҷамоласту бҷмоли одамии ҳеҷ махлуқ нест , ҳафт қубба хзро баркашиду бсторгону ахтарони бнгошт , ҳафт доӣраҳи ғброи паҳн боз кашид , ҷиболи росихоти росёт насб кард ва сад ҳазор бадоеъу саноеъ аз ктми адам дар вуҷӯд оварад , хуршеди олами оройро мудаввар кард , моҳи осмони паймоиро мусаввир кард ,у кунро бҷмоли эшон мунаввар кард , ва дар ҳақи ҳеҷ мавҷӯди ин хитоб накард ва ин ташрифи надод ки «у сўркм » , магари ин муштии хокро .

Ва рзқкми ман алтибот чун майдонӣ ки ҳақи ҷли ҷалолаи ризқи ту пеш аз вуҷӯд ту андохта ва сабабҳои он сохтау расонӣдани онро худ змон карда , некӯ набӯд ки ту худро дасти моли атмоъ ҳар кас кунӣу ниёзи худ бмхлўқ бурдорӣ . Гуфта эшонаст : « астъонаҳи алмхлўқи болмхлўқи костъонаҳи алмсҷўни болмсҷўн » ёрӣ хостани махлуқ аз махлуқ чун ёрӣ хостан зиндонӣаст аз зиндонӣ .

Башар ҳоФӣ гуфт : амири алмؤмнини алӣ ( ъ )ро бихоб дидам гуфтам марои пандии даҳ , гуфт : « мо аҳсани атфи алоғнёءи алии алФқроءи тлбои лсўоби аллоҳу аҳсани ман злки тӣаи алФқроءи алии алоғнёءи сқаҳи биллоҳ » чун некӯаст шафқати тавонгарон бар даравишон аз баҳри талаби савоб ! ва аз он некӯтар такаббур даравишонаст бар тавонгарон аз ғояти эътимод бар карами ҳақи ҷли ҷалола ! ! устоди бӯи алӣ дқоқ гуфт фарои дайгарӣ ки эътиқод ту онаст ки туро аз рӯзӣ чора несту эътиқод ман онаст ки рӯзиро аз ту чора нест . Оҳ ! куҷост дарвешӣ : мезар таҷред барбаста , рдоءи тФриди броФкндаҳ , сина аз ғубори ағёр пок карда , аз куни тброу бмкўн тавалло карда , то аз зери қадами ҷамъияти ваии бҳкми лутфи қадами чашмаи таййиботи ризқ бар ҷӯшад ва азин шарбатҳои ҷон афзой бардораду бадӣдори дӯст нӯш кунад ! ҳўи алҳии лои إлаҳи إлои ҳўи нигорандаи сӯратҳои одамиён , намояндаи қудратҳо дар замину осмон , расонандаи рӯзӣҳои бандагон кист ? « ҳўи алҳӣ » он зиндаи поянда ки ҳамеша буд ва ҳаст ва хоҳад буд , ҳастӣ вайро аввал на , буд вайро охир на , боқии пас ҷаҳонёну ҷаҳон . Мирос бар ҷаҳон аз ҷаҳонён , бозгашти кори халқ бо ӯст ҷовдон .