Қавлаи таъолӣ : фоилами أнаҳи лои إлаҳи إло аллоҳ бидон ки ин калимаи тавҳиди моя дайнасту исломро рукн маинаст . Ҳисор амонасту шиори аҳл имонасту мифтоҳи ҷнонст . , бе гуфтори ин калима на исломаст на саломаст . Бе пазируфтан ин калима , на имонаст на амонаст . То бзбон нагӯйӣ дар дунё саломат нест , то бадал напазирӣ дар уқбо каромат нест , ҳар ки дар ҳимояти ин калима бузургвор омад дар саропардаи амони худоӣ ҷаббор омад . Мардӣ ки ҳафтод сол дар куфр ва ширк бӯда ва дар вҳдаҳи залолату ғўоити афтода ва дар тъзиби хизлону ҳиҷрони монда , чун рӯй бқбўли дайни исломи орад ва ин калимот бзбон бигӯеду бадали бипазиради он ширку куфри вай ҳама нест гирданд ва дар товаши барқи ин калимот дар садри тавҳид бар бисот амн биншинад . Пас он кас ки бегонааст ва мехоҳад ки дар сарой ошноӣ ояд , мифтоҳи ваии ин калимотаст ва он ошно ки дар ҳзираҳ исломаст ва хоҳад ки аз кӯраи сӯрати даргузараду бмноҳҷ маъонӣ расад абтдоءи ваии гуфтори ин калимотаст ва он кас ки хоҳад аз ҳуҷраи расму ниҳоди худ ҳиҷрат кунад бадарғаи роҳи ваии ҳақоиқи ин калимотаст .

Маъонии авроқи одаму суҳуфи шису иброҳӣму тӯрӣаи Мӯсоу Инҷили исоу збўри Довӯду фарқони Муҳамад ( с ) , он ҷумла дар зимни ин ҳуруф ва калимотаст .

Одами сафӣ ки бадеъи қудрату сниъи фитрату нсиҷи иродат буд , дар нахустин манзили вуҷӯд дар садри давлат бар тахт бахт нишасту масҷуди муқаррабони гашт . Аз баҳри онкии тараннуми ҳоли поки вай дар танини инси ин калимот буд .

Идрӣс ки аз вҳдаҳи зулмати хок , бсроӣ пок тавонист шуд , Мӯътасими ваии ин калимот буд . Нӯҳи шакур ки дар сафинаи наҷоти саломат ва каромат ёфт , бъсмту ҳишмати ин калимот буд . Халил ки оташи гоҳи душман бар ваии бӯстони инсу равзаи қудси гашт , аз рӯҳи насиму Фўҳи шамеми ин калимот буд . Мӯсо кулем ки аз заҳмату зулмати муҷовират фиръавн барасту роҳи мколмту муноҷоти ҳақ бар ваии равшани гашт аз товаши барқи ин калимот буд .

Меҳтари оламу Сайиди валади одами хотами пайғомбарону муқтадои ҷаҳонён , то буд дар мтоФи алтофи ин калимот буд ва дар нури баҳҷати ин калимот буду иззати хитоби ин калимот буд .

То раби алъзаҳ бо вай ин бифармуд : фоилами أнаҳи лои إлаҳи إлои аллоҳ , фармон омад ки ё Муҳамади китоб илоҳӣ барост ту , теғи сиёсати бчпи ту , барқи калимаи тавҳиди шамъи роҳи ту , маҳву исботи бдўлту савлати ту , давлат бо китобу савлат бо теғ . Китоб аз баҳри исботу теғ аз баҳри маҳв . ё Муҳамади мо ҳукм чунон кардем ки ҳар ки бар ту тамарруди намояду рӯҳи худро брўҳи ин калима : лои إлаҳи إлои аллоҳ муаттар накунад , бриқи шуъоъи теғи қаҳри шаръи ту дамор аз ошёни сӯрати ваии برارد ва ҳар ки дар ҳимояти вилояти қабули ин калима шаҳодат ояд ҳамин теғи посбони ҳарим вай бошад . Инаст ки Мустафо ( с ) фармуд : « амрати ани ақотли аннос ҳатто иқўлўои лои илоҳи алои аллоҳи Фозои қолўҳои ъсмўои манӣ дмоءҳму амўолҳми алои баҳақҳоу ҳсобҳми алии аллоҳи ъзу ҷл »

Гуфт : маро фармӯдаанд ки дар сафи ҷиҳод бо куффор , қаттоли ҳамеи орм то онкӣ бигӯянд : лои илоҳи алои аллоҳи Муҳамади расӯли аллоҳ . Чун сиғти ин калимот бар забон эшон рафт арвоҳу ашбоҳи эшону амволи эшон дар ҳимояту исмати ин калимот шуд . Натавонем ки бҷони эшон қасд кунем ва нишоед ки моли эшон ғасби нмоӣим , магари баҳақии воҷибу сабабии лозим ки шаръи онро воҷиб ва лозим карду ҳисоби эшон андари он ҷаҳон бо худованд буд ъзу ҷлу сиҳҳати ъқидти эшон онҷо зоҳир гардад .

эй ҷавонмард , наҷот аз теғи зоҳир бтиғ зоҳирасту наҷот аз уқубати ботини бъқидт ботинаст . Чун бзбон зоҳир гуфтӣ лои илоҳи алои аллоҳ , теғи ин сарой аз гарданат бархест ва чун бадали пазируфтии лои илоҳи алои аллоҳ , уқубати он сарой аз танат бархест . Забони муъмин посбон диласт . Бзкри тасбеҳу тҳлили посбонӣ дил кунад . Ҳар гуҳ ки дили бсФти ихлосу перояи сидқи ороста буд , посбон бар ҷои худ буд . Аммо дилӣ ки дар ӯ ихлос ва сидқ набошад , хароб буд ва дар хонаи хароби посбон нишондани маҳол буд . Чун султони ихлос дар самими дили муваҳҳид ватан гирифт . Ҳамаи роҳҳо бқҳри ъзи худ фурӯи бандад . Ибрат бидида фиристад , то парда дорӣ кунад . Ҳикмат бигӯаш фиристад то ҷосӯсӣ кунад . Шаҳодат бзбон фиристад то посбонӣ кунад . Вилояти ҷавориҳи султони вор фурӯ гирад . Насими рӯҳ ӯ рӯҳро муаттар ҳаме дораду савлати нқмт ӯ тазвиру саҳари шайтонро маъаттал ҳаме дорад . Ва аллоҳ вале алтўФиқ .

Фоилами أнаҳи лои إлаҳи إлои аллоҳи кони ?ла ( с ) илми алиқини Фأмри бъини алиқину кони ?лаи айни алиқини Фأмри баҳақи алиқин .

Мустафо ( с )ро илми алиқин буд , бойени хитоб ӯро аз илми алиқин бо айни алиқини хонданд ва он гуҳ аз айни алиқин ӯро баҳақи алиқини бурданд , шеър

Илми алиқин истидлолӣаст , айни алиқини астдрокӣ , ҳақи алиқин ҳақиқӣаст . Илми алиқин мтолътаст , айни алиқин мкошФтаст , ҳақи алиқин мшоҳдтаст . Илми алиқин аз самоъ буд , айни алиқин аз илҳоми равед , ҳақи алиқин аз аёни хезад . Илми алиқини сабаб бшнохтнаст , айни алиқин аз сабаб бозрстнаст , ҳақи алиқин аз интизору тмиизи озод гаштанаст . Касе ки хоҳад то аз илми алиқини бъин алиқин расад ӯро се чизи бакор бояд : истеъмоли илму таъзими амру атбоъи суннат . Чун хоҳад ки аз айни алиқини баҳақ алиқин расад , тарки тадбир бояду лузӯми ризоу ҳурмат дар хилвату хаҷал аз хизмат . Пас чун баҳақ алиқин расад онаст ки пер тариқат гуфт : борон ки бдрё расед барисед . Дар худ барисед он кас ки бмўлӣ расед . Агар касе гуяд иброҳӣми халилро гуфтандӣ : аслм ҷавоб дод ки : аслмт .

Мустафои ҳабибро гуфтанд : фоилам , нагуфт ки : илмат . Ҷавоб онаст ки халили раванда буд дар роҳи إнии зоҳби إлии рабӣ , дар водии тафарруқати мондаи лои ҷурми ҷавобаш худ боист доду ҳабиби рабӯдаи ҳақ буд дар нуқтаи ҷамъ , навохтаи асрии бъбдаҳ , ҳақ ӯро бахуд боз нагузошт аз баҳри вай ҷавоб дод ки омн алрасулу алоямони ҳўи алълм ,у ахбор алҳақ субҳонаи анҳу анаи омну илм , атуми ман ахбораи бнФсаҳи ании илмат .

Қавла :у астғФри лзнбк , эй азои илмати анки илмат « ФостғФри лзнбк » ҳозои ?фон алҳақ алии ҷалоли қадараи лои иълмаҳи ғайра ё Муҳамад чун дар худ бадоне ки моро донистӣ , аз ин дониш тавба биор ва истиғфорӣ бикун ки ҷалоли қадари мо ҷузи ҷамоли ъз мо надонад .

Ва лўҷҳҳои ман ваҷҳҳо қамар

Ва лъинҳои ман айнҳо кӯҳл

Туро ки донад , турои ту донеи ту

Туро надонад кас , туро ту донеи бас

Ва аллоҳи алғнӣу أнтми алФқроءу аллоҳи алғнии ани тоъткму антми алФқроء , илои раҳмата , аллоҳ ғанӣаст , ӯро бкс ниёз нест . Воҳидаст , ӯро шарик ва анбор нест . Ҷаббораст , касро дар висол ӯ ранг нест . Молик алмаликаст , ҳар чаҳ кунад касро Зуҳраи эътироз ва рӯй ҷанг нест . Агар аъмоли садиқони замину тоъоти қиддӣсони осмон ҷамъ кунанд дар мизони ҷалоли зўи алҷлоли пари пашша Эй насинҷид .

Нигар то бойени амали шӯрида худ нанигарӣ ва дарин ақли мухтасар худ бидида эъҷоб назар накунӣ ва ӯро ки ҷӯии бФзл ӯ ҷӯӣ на бъқлу амали худ .

Ва луи лои фазли аллоҳи алайкуму раҳматаи мо зкии мнкми ман أҳди أбдо эй ҷавонмарди иззат сифат ӯсту ғании наът ӯ . Илму фаҳму ақли куҷои Зуҳра он дорад ки пеши иззат ӯ боз шавад . Фазл сифат ӯсту иззати сифат ӯу пеши сифат ӯ ки боз шавад ҳам сифат ӯ боз шавад . Ҳар ки дар паноҳ ақл рафт сифати иззат пеш омад ва ӯро навмед боз гардонид ва ҳар ки дар паноҳи фазл ӯ рафт брдобрд ӯ боалӣ алӣин расед .

Ҳар ки такя бар аъмол хеш кард , ӯро бахуд боз гузоштанд ва ҳар ки дар фазлу раҳмат ӯ овехт ӯро бҷноти Наими бргзоштнду бмқъди сидқ расониданд ъанд млики муқтадир .

Қол алнабӣ ( с ) : мо мнкми ман аҳади инҷиаҳи амала , қолўоу лои анат ё расӯли аллоҳ , қол :у лои анои алои ани итғмднии аллоҳи брҳмтаҳ .