Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим . Се чизаст ки саодати банда дар онаст ва рӯй убудийяти равшани бонст . Иштиғоли забони бзкри ҳақ ,у астғроқи дили бмҳри ҳақу амтлоءи сар аз назари ҳақ . Тӯбо касеро ки аллоҳи басари вай назар кунад то дили вай бмҳр биорояду забони вай бар зикр дорад . Ва ҳеҷ зикри азизтар аз ном аллоҳ нест ва ҳеҷ ному зикри азизтар аз оят тсмит нест бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим . Мустафо ( с ) гуфт : « кули амри зии боли лами ибдأи фӣаи ббсми аллоҳи Фҳўи абтар »

: ҳар кор бо хатар ки дар оғози он бисми аллоҳ набӯд , он кори ноқис буд , ки аз он мақсӯдии брнёид . Бе тўқиъи бисмии аллоҳ дар мамлакати ҳеҷ корӣ равон нест . Бе гуфтори бисмии аллоҳи намозат дуруст несту розат бакор нест . Дар осор мأсўраст ки яке аз аҳли тавфиқ ҳар рӯзӣ бе онкии бисми аллоҳ бигуфтӣ ҳазор бори сӯраи алохлоси брхўондӣ , пас аз онкии бъолми охирати расида буд , ӯро дар хоби диданд , гуфтанд : мо феъли аллоҳи бк ? аллоҳ бо ту чаҳ кард ? ҳолат чунаст ? карт бача расед ? гуфт : баҳри бории сӯра « қул ҳўи аллоҳи аҳад » хонда будам , савоби онро дар биҳишт аз баҳри мо кӯшкӣ банно карда буданд , ва акнӯн ки бидидам наме писандам ки ноқисаст . Гуфтанд : он нуқсон бигӯӣ то аз чист ? гуфто : аз он будаст ки мо дар дунёи шарафи бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим аз сари сўртҳои Фрўнҳодаҳ будем .

Пер тариқат гуфта ки : агар ҳамаи малики мавҷӯдоти баноми ту боз кунанд , нигар то бе тўқиъи бисми аллоҳ бидон нанигарӣ ки онро бар миқдори пари пашшае қимат нест . Ва агар Ҷабраилу ҳамлаи арши бчокрии ту камар банданд , турои он маҳал ва шараф набӯд ки султони бисмии аллоҳи доғӣ аз он хеш бар миёни ҷонат наад . Ҳар ҷонӣ ки ошиқтар буд , ӯро асиртар гиранд , ҳар дилӣ ки сӯхтатар буд , рахташи зӯдтар бғорт баранд :

ё أиҳои аллазӣнаи омнўои лои ттхзўои адуӣу ъдўкми أўлёء эй шумо ки имон овардаеду пайғом расон барост доштеду пайғоми марои бҷон ва дил пазируфтед , душмани моу душмани худро бадваст мгирид . Ҳеҷ душмани шуморо ма аз нафас аммора нест , зинҳор то аз ӯ эмин набошеду пайваста аз ӯ бар ҳазар бошед . Мустафо ( с ) гуфт : « аъдои ъдўки нФски алтии байни ҷнбик »

Душмантар душмании нафаси бад фармонаст , ҳама он хоҳад ки зиёни вай дар онаст . Ҳар ки нафаси хешро худ кома дорад хештанро тухм ҳасрат мекорд . Дар ахбори Довӯд ( ъ )аст ки : « ё Довӯди оди нФски Флиси лии фии алммлкаҳи мнозъғайриҳо »

ё Довӯди адовати нафасро миён дар банд ва ӯро дар банди қаҳру зиндони мухолифати дор ки дар мамлакати моро биҷузи вай мнозъ нест . Ин нафаси хокӣу суфло ва зулмонеаст , душмании ғаддор ва макораст . Асли вай аз тноФсасту мноФсти муқаддамаи ҳақаду ҳасаду буғз ва адоватаст . На аз газофи Мустафо ( с ) гуфт : « рҷънои ман алҷҳоди алосғри илои алҷҳоди алокбр »

Ғзоءи рӯмро ғзоءи киину ғзоءи нафасро ғзоءи маин хонда , зеро ки блшгрии андаки рӯм аз қайсар битавон ситаду бҷмлаҳи авлиёъ рӯй замини нафасро аз яке бнтўони ситад , барои онкии он кофар дар рӯми бмъоинаҳ ҷиҳод кунад ва бар ғозии сФаҳу ғазаби намояду бофаъол мнокир хонд . Ва нафас на бмъоинаҳ ҷиҳод кунад ва бар ваии маваддату шафқати намояду бофаъол маориф хонду мардони роҳи дайни бад-ӣни сабаб бисёр тоъатҳо бигузоранд ки донанд ки он млўоҳ нафасаст , ки сайёди мурғро ҳам бмрғ гирад . Аҳмади хзрўиаҳ балхӣ гуяд : нафаси худро бонўоъи риёзоту муҷоҳидот мақҳур карда будам , рӯзии нишот ғзў кард , аҷаби доштам ки аз нафаси нишот тоъат наёяд ! гуфтам : дар зери ин гӯй чаҳ макр бошад магар дар гуруснагии тоқати нмидорд ки пайваста ӯро рӯза ҳаме фармоем , хоҳад ки дар сафар рӯза бигушоед , гуфтам : эй нафас агар ин сафар пеш бигирам рӯзаи нгшоим . Гуфт : раво дорам ! гуфтам : магар аз онаст ки тоқати намоз шаб намедорад , мехоҳад ки дар сафари бхсбд .

Гуфтам : ки дар сафари қиёми шаб бо кам накунам , чунон ки дар ҳзр , гуфт : раво дорам ! тафаккур кардам ки магар аз он нишоти сафар ғзо карда ки дар ҳзр бо халқ намеомезад , ки ӯро дар хилват ва азлат медорам , муродаш онаст ки бо халқ суҳбат кунад . Гуфтам : эй нафас ҳар ҷой ки рӯми дарин сафари турои бхробаҳ эй фурӯди орм ки ҳеҷ халқро набинӣ . Гуфт : раво дорам . Аз дасти вай оҷиз мондам , дар аллоҳи зоридм тазаррӯъ кардам то аз макри ваии маро огоҳӣ диҳад , охир ӯро бо қарор оварадам , то гуфт : дар ҳзри маро дар рӯзии ҳазор бор бикашӣ , бшмшири муҷоҳидат , бхлоФи муроди ман ,у халқро огоҳӣ на . Дар ғзои бории куштани як бор бошаду баҳамаи ҷаҳон ном шавад ки Аҳмади хзрўиаҳи бғзо шаҳодат ёфт ! гуфтам : субҳони он худовандӣ ки нафасии офаринади бад-ӣни маъюбӣ ки бадунё мунофиқ бошаду баъд аз марг мроӣӣ бошад , на дарин ҷаҳони ҳақиқат ислом хоҳад на дар он ҷаҳон . Он гуҳ гуфтам : эй нафаси амморау аллоҳ ки бойен ғзо нарӯм то ту дар зери тоъати зуннори бандӣ ! пас ҳам дар ҳзри он риёзоту анвоъи муҷоҳидот ки дар он будам зиёдат кардам .