Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим дар ҷумлаи қуръони ду ҳазор ва панҷсад ва шаст ва се ҷойгаҳи ном аллоҳаст . Ва дар ҳеҷ ҷои он чандон осори караму далоили фазлу раҳмату таъбия лутф нест ки дар ин ояти тсмит . Зеро ки бар асар ӯ ном рҳмнасту раҳиму умеди осӣону дасти овези муфлисон , номи рҳмн ва раҳимаст . Ойини манзили муштоқон ,у инси ҷони муҳибон , номи рҳмн ва раҳимаст . Тоҷи сидқ бар сари садиқон ,у маншури хосият дар қабзаи хосгён , аз шарафи номи рҳмн ва раҳимаст . Илми илм дар дасти олимон ,у ҳалаи ҳалам дар бар обидон , аз таъсири номи рҳмн ва раҳимаст . Ваҷди воҷидону сӯзи ошиқону шавқи муштоқон аз самоъи номи рҳмн ва раҳимаст .

Дар осор мأсўраст ки : раби Алъоламин бо Мӯсо кулем аллоҳ гуфт : « анои аллоҳи арраҳмони арраҳим » алкбрёءи наътӣ ,у алҷбрўти сифатӣ ,у алдёни исмӣ , Фмн мислии ? » .

Қавлаи таъолӣ : إзои ҷоءки алмноФқўни алоиаҳ . . . Рӯзи аввал дар аҳди азали ғаввоси қудратро ббҳри сулб одам фиристод то гавҳарҳои шаби афрӯзу шабаҳҳои сияҳ ранг баровард ва бар соҳили вуҷӯди ниҳод . Ҳам муъминон буданд ва ҳам мунофиқон . Чунон ки муъминонро биоварад мунофиқонро биоварад , аммо муъминонро бФзли худ дар садри ъзи бисоти лутфи бдошт ,у лои майли мунофиқонро бъдли худ дар сафи нъоли зери сёти қаҳру зли бдошт ,у лои ҷавр .

Муъминонро тоҷи саодату каромат бар фарқи ниҳод , насиби эшон аз китоби ин буд ки : « Фостбшрўои ббиъкми алзии боиътм ба » . Мунофиқонро банди мазаллату қайди иҳонат бар пои ниҳод .

Насиби эшон аз китоб ин омад ки : қул мўтўо бғизкм инаст ки раб Алъоламин гуфт : أўлӣки инолҳми нсибҳми ман алкитоб . Муъминонро гуфт : фии мақъад сидқ ъанд млики муқтадири мунофиқонро гуфт : фии алдрки алأсФли ман алнори аъознои аллоҳу аёно .

Фардо дар ърсоти қиёмати мунофиқони бтФили муъминон ,у брўшноиии нури эшон ҳамеи раванд то бсрот расанд , он гуҳи муъминон пешӣ гиранду бнўри имону ихлоси сирот боз гузоранду куфру нифоқи мунофиқони доман эшон гирад то дар зулмату ҳайрат бар ҷой бимонанд . Овоз диҳанд , гӯйанд : анзрўои нқтбси ман нўркм . Нуру равшаноӣ аз муъминон талаб кунанд , муъминон ҷавоб диҳанд ки : арҷъўои вроءкм . эй арҷъўои илои ҳукми алозлу атлбўои алнўри ман алқсмаҳ . Ин нур аз ҳукми азал талаб кунед на аз мо . Ҳар киро нур доданд , он рӯз доданд ва ҳар киро гузоштанд он рӯз гузоштанд . Ва ман лами иҷъли аллоҳи ?лаи нурои Фмои ?лаи ман нуру إзои أроди аллоҳи бқўми сўءои Флои марди ?лау ани алрҷли лиъмли амал .

Аҳли алҷнаҳ ва ҳў ъанд аллоҳи ман аҳли алнору иъмли амали аҳли алнор ва ҳў ъанд аллоҳи ман аҳли алҷнаҳ .

Ҳамаи аъзаҳи тариқатро аз хавфи ин мақоми дил ва ҷигар бсухт . Собқтии рондаи чунон ки худ дониста , оқибатии ниҳодаи чунон ки худ хостаи басои хилватҳои азизон ки онро оташ дар зада . Басои хирманҳои тоъат ки ббод бар дода . Басои ҷигарҳои садиқон ки дар гардиши Осиёи қазои зарраи зарраи гардонида . Ҳазорон ҳазор вилоятаст дар ин роҳ ,у лекини ҷузи азли насиб бадбахтон нест . Ва чун шақоват рӯй бамурд ниҳод агар бқроби замину осмон кӯшиш дорад ӯро суд нест . Ва гумон мабар ки шақоват дар куфраст , балки куфр дар шақоватаст ва гумон мабар ки саодат дар дайнаст , балки дайн дар саодатаст . Саги асҳоби алкҳФи хбс куфр дошт ,у либоси блъоми боъўри тароз дайн дошт . Лекини саодату шақоват аз ҳар ду ҷониб дар камӣн буд , лои ҷурм чун давлат рӯй намӯд . Пӯсти он саг аз рӯй сӯрат дар блъом боъўр пӯшеданд , гуфтанд : « Фмслаҳи кмсли алклб »у мураққаъи блъом дар он саг пӯшеданд , гуфтанд : салосаи робиъаами кулбаами пас хирмани тоъат ки буқати назъи ббод бениёзӣ бар диҳанд ки : «у қдмнои إлии мо ъмлўои ман амали Фҷълноаҳи ҳбоءи мнсўро » .

Баси синаи ободон ки дар ҳоли сакароти марг «у бдои ?лаами ман аллоҳи мо лами икўнўои иҳтсбўн » хароб кунанд , бас рӯй ки дар лаҳад аз қиблаи бгрдоннд . Баси ошноро ки дар шаби нахустин бегона хонанд .

Якеро мигўинд : нами нўмаҳи алърўс , дайгариро мигўинд : нами нўмаҳи алмнҳўси якеро « симоҳми фии вҷўҳҳми ман أсри алсҷўд » баёнаст , якеро иърФи алмҷрмўн бсимоҳм нишонаст . Лои тғтри бсноءи анноси ?фони алъоқбаҳи мубҳама .