Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими баном ӯ ки ҷонро ҷонасту дилро аёнаст , ёд ӯ зинат забонасту меҳр ӯ роҳат равонаст , висол ӯ баҳри ду олам арзонаст ва ҳар чаҳ на ӯ ҳама айн товонаст , ва ҳар дил ки на дар талаб ӯст вайронаст . Як нафас ӯ бадв гетӣ арзонаст , яке назар аз ӯ бсди ҳазор ҷон ройгонаст .

эй худовандӣ ки хирадро бтў роҳ нест ва ҳечкас аз ҳақиқати ту огоҳ нест ,

Вуҷӯди ту мълл ашбоаҳ нест , шуҳуди ту муқаддар иштибоҳ нест , муфлисонро ҷузи ҳазрати ту паноҳ нест , осӣонро ҷузи даргоҳи ту даргоҳ нест , ҷаҳонёнро чун ту подшоҳ нест ! дар осмону замини ҷузи ту аллоҳ нест :

Қавлаи таъолӣ : исбҳи ллаҳи мо фии алсмоўот ва мо фии алأрзи алоиаҳ . . . Маънии тасбеҳ тақдисасту тнзиаҳ , ва тақдис онаст ки : худоиро ҷли ҷалола аз сифоти носазоу нъўти ҳдсони муназзаҳу муқаддаси донеи пок аз нақс , давр аз ваҳм , берун аз ақл , қуддус аз қиёси мавсуф на маълул , маърӯф на маъқӯл , пайдо на маҷҳӯл . Ва чунӣ вай на маълум , ақл дар ӯ маъзулу фаҳм дар ӯ ҳайрон , ҳастӣ дӣданӣ ӯро зот ва сифотаст пазируфтанӣ , на дарёфтанӣу шуниданӣу Киев ӯ на донистанӣ . Мегуяд : ҳафт осмон ва ҳафт замин ва ҳар чаҳ дар он худоиро тасбеҳ мекунад ва ӯро бпокӣ ва беҳамтоӣ меситояд аз халқ пазируфтану устувор гирифтани дархост , на дарёфтан ва донистан он нмихўонӣ ки аллоҳ гуфт ҷли ҷалола :у локини лои тФқҳўни тсбиҳҳми шумо тасбеҳи осмону замину обу оташу боду хоку кӯҳу дарёу ҳамаи ҷонвару биҷон дар наёбед имони бон воҷиб карду халқро аз дарёфт он навмед кард . Чун махлуқро бъқл дар наме ёбии бъқли маҳз дар зоту сифоти аллоҳ чаҳ тасарруф кунӣ ? зоҳир майпазир ва ботин месипору бмроди худои бозгзору саломати биёади дору бдонкаҳи аллоҳи ҷли ҷалола дар бист сифат аз бист сифат муназзаҳасту пок дар аҳадят аз шарику анбози пок , дар самадят аз дарёфт пок , дар аввалят аз ибтидои пок , дар охирят аз интиҳои пок , дар қадам аз ҳудуси пок , дар вуҷӯд аз аҳотти пок , дар шуҳуд аз идроки пок , дар қаймумият аз тағайюри пок , дар қудрат аз заъфи пок , дар сабр аз аҷзи пок , дар манъ аз бухли пок , дар интиқом аз ҳақади пок , дар ҷабарут аз ҷаври пок , дар такаббур аз бағии пок , дар манъ аз бухли пок , дар интиқом аз ҳақади пок , дар ҷабарут аз ҷаври пок , дар такаббур аз бағии пок , дар ғазаб аз зҷри пок , дар сунъ аз ҳоҷати пок , дар кед аз ғурури пок , дар ҳаё аз надам пок , дар макр аз ҳиялати пок . Дар таъаҷҷуб аз астнкори пок , дар бақо аз фанои пок . Инаст сифоти холиқ безид ва над , бешабиҳ ва беназир . Ва сифот махлуқ инаст ки : аздоди онро қаринаст бо ҳаёт ӯ мамот , бо қудрат ӯ аҷз , бо қӯт ӯ заъф , бо манъ ӯ бухл , бо ғазаб ӯ зҷр , бо макр ӯ ҳиялат , бо интиқом ӯ ҳақад то бадоне ки карда чун кирдигор несту сифоти холиқ чун махлуқ нест ,у худоиро дар зоту сифоту кибриёу иззат мисли ва монанд нест лӣси кмслаҳи шайъи ءу ҳўи алсмиъи албсир .

Ҳўи алзии хлқкми Фмнкми кофару мнкми муъмин кор онаст ки дар азал кард , ҳукм онаст ки дар азал ронад . Халъат онаст ки дар азал дод . Қисматии рафта на фузуда ва на костаи якеро боби анояти шаста , ва якеро бмихи ради вобаста . Ҳукмӣ бемайлу қазоӣ беҷавр , якеро дар девони саъди ном сабт кард ва бар лутфи азалӣ қабул карду илал дар миёна на . Якеро дар ҷаридаи ашқиёи ном сабт карду зуннори рад бар миёни баст ва аз даргоҳи қабул ва иқбол баранду Зуҳраи дам задан на . « қавми тлбўаҳи Фхзлҳм , қавм ҳрбўо манеҳ Фодркҳм » , қавмии шабу рӯз дар роҳи талаб ҳеҷ нёсуда ва дар муҷоҳидоту риёзоти хештанро наҳиф ва назор гардонидау дасти ради бсинаҳи эшон бози ниҳода ки : « алтлби раду алтриқи сад » .

Қавмӣ дар бткдаҳ мӯътакиф гаштау лоату ҳбли масҷуди худ гардонидау ндоءи иззат аз баҳри эшон бпоӣ шуда ки : « антми лӣу анои лакам » ки шумо он манед ва ман он шумо .

Иброҳӣм хавос гуфт : дар бодия вақте бтҷриди мирФтм , периро дидам бар он гӯша нишастау кулоҳӣ бар срнҳодаҳу бзорӣ ва хорӣ мегирист . Гуфтам : ё ҳозо ? ту кистӣ ? гуфт : ман абӯ мара ам гуфтам : чаро майгаре ? гуфт : кист бгристни сазовортар аз ман ? ! чиҳил ҳазор сол бар он даргоҳ хизмат кардаам ва дар уфуқи аъло аз ман мақдамтар кас набӯд , акнӯн тақдири илоҳӣу ҳукм ғайбӣ бингар ки марои бача рӯз оварда ? !

Он гуҳ гуфт : эй хавоси нигар то бад-ӣни ҷаҳду тоъати хеш ғарра набошӣ ки кори бғоит ва ихтиёр ӯст на биҷаҳаду тоъати банда . Бмни як фармон омад ки одамро саҷда кун , накардаму одамро фармон омад ки аз он дарахт махӯр , бихӯрад дар кори одами аноят буд узраш биниҳод ки : « фансӣ ва лам наҷад ?лаи ъзмо » , ва дар кори ман аноят набӯд гуфт : « أбӣу асткбр » зулат ӯ дар ҳисоб наёварданду тоъати деринаи мо зулат шимурданд :

Қавлаи таъолӣ : Фотқўои аллоҳи мо асттътми ҷой дигар гуфт : атқўои аллоҳи ҳақи тқотаҳи ин ду ояти яке носихаст , яке мансӯх . Яке ишоратаст бўоҷби амр , яке ишоратаст бўоҷби ҳақ . Воҷиб амр биёмаду воҷиби ҳақро мансӯх кард , зеро ки ҳақи ҷли ҷалолаи бандаро ки матолибат кунад , бўоҷб амр кунад , то феъл ӯ дар афв ояд ки агар ӯро бўоҷб ҳақ бигирад тоъати ҳазор сола бо маъсияти ҳазор солаи як ранг ояд . Агар ҳамаи анбёءу авлиёъу асФёءу ҳамаи орифону муҳибон баҳам оянд , он кист ки тоқат он дорад ки баҳақ ӯ ҷли ҷалола қиём кунад ё ҷавоби ҳақ ӯ боз диҳад ? ! амр ӯ мутаноҳӣаст , аммо ҳақ ӯ мутаноҳӣ нест зеро ки бқоءи амри ббқоء таклифасту таклиф дар дунёст ки дунёи сарой таклифаст , аммо бқоءи ҳақи ббқоء зотасту зот мутаноҳӣ нест , пас бқоءи ҳақ мутаноҳӣ нест воҷиб амр бархезад , аммо воҷиби ҳақи брнхизди дунёи даргузарад , навбати амр бо ваии даргузарад аммо навбати ҳақи ҳаргизи дрнгзрд . Имрӯз ҳар касеро савдое дар сараст ки дар амр менигаранд . Анбёءу русули бнбўту рисолат хеш менигаранд , Фриштгони бтоъту ибодат хеш менигаранд , муваҳҳидону муҷтаҳидону муъминону мухлисони бтўҳиду имону ихлоси ҳол хеш менигаранд . Фардо чун сродқоти ҳақи рубубияти бози кашанд , анбёء бо камоли ҳоли хеши ҳадиси илми худ дар боқӣ кунанд . Гӯйанд : лои илми лно ! малоикаи малакӯти савмиъаҳои ибодати худ оташ дар зананд , гӯйанд : « мо ъбдноки ҳақи ъбодтк » ! орифон ва муваҳҳидон гӯйанд : « мо ърФноки ҳақи мърФтк » !у аллоҳи аълами болсўоб .