Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими бисмии аллоҳи калимаи слобаҳи ғлобаҳи нҳобаҳи ваҳоба .

Тслби алъқўл ,у тғлби алолбобу тнҳби алорўоҳи ман алоҳбоб ,у тҳби алортёҳи лқўми махсӯсин ман алтлоби номи худовандӣ ки олимон дар васфи ҷалолаши ҳайрон , орифон дар шуҳуди ҷамолаши гудозон , воҷидон дар вуҷӯди аФзолши нозон , дӯстон дар шавқи висолаши сӯзон , толибон дар бодияи ниёзаши хурушони маҳҷӯрон дар зовияи фироқаши нолон .

Ҳар азизии ному нишонашро ҷӯён , ҳар толибии ҳамду санояшро гӯйон , ҳар зокирии насими васлашро бӯён , ҳар соилӣ бар умеди фазлаши пӯён :

Қул أўҳии إлии أнаҳи астмъи нафари ман алҷни кони расӯли аллоҳи мбъўсои илои кафеи алхлқ ,у кони мбъўсои илои алҷни комаи кони мбъўсои илои алонс . Он меҳтари оламу Сайиди валади одам , сарвари ашроф ,у маркази адлу инсоф , фиристодаи боҳилли замин аз қоф то қоф .

Рӯзии бмнбри шараф бар омад , бар сиблати хутбаи босаҳоба хитоб кард ки : ё муҷтамаъони масҷид , ва ё мустамеъони маҷлис , бидонед ва огоҳ бошед ки моро рақами меҳтарӣ ва беҳтарӣ кашиданд . Ва содаи сиёдати расӯлони баном мо карданд . Ва моро аз ҳазрати раби алъзаҳ ба пайғомбарии бакул олам фиристоданд ҳам бъолми инсу инсён , ҳам бъолми ҷину ҷинён .

Ҳамаро дар ҳукм мо карданду ҳамаро шаръ мо фармуданд . Он ҷинён чун бҳзрти он меҳтари олами расиданд , ббтни нахла , бо якдигар васият мекарданд ки : « анстўо » , хомӯш бошед , бодб бошед , ҳурмати ҳазрати набувват биҷой оред , ҳақ ӯ бишносед , қадар ӯ бидонед . Ин он меҳтараст ки хоки қадам ӯ муқаррабони осмонро тўтё шуд . Хизмати хутувот ӯ бузургӣу шарафро кимёء шуд . Сӯрат ӯ сурат камол шуд . Мтобът ӯ захираи хайрат ва иқбол шуд . Қавоиди ақоиди суннати ббён ӯ ммҳд шуд . Осмони имони бошорт ӯ машйад шуд . Ойини шаръи муқаддаси бъзт ӯ мؤбд шуд . Он ҷинёни рисолати он меҳтари бпзирФтнду қуръони қадими номаи худованди Карим аз ваии бҷон ва дил бишуниданд . Бқбоӣлу ъшоӣри хеши бози гаштанду бзбони ифтихори бнъти ибтиҳоҷи эшонро гуфтанд : إнои смънои қроно аҷабо мо қуръонӣ шунидем ки аз фасоҳату малоҳати он аҷаб бимонадем . Қуръонӣ ки чароғи равшаноӣ ошноӣаст , рӯҳи тавоноӣ ва доноӣаст , шоҳроҳи истиқомату минҳоҷ саломатаст . Миъроҷи каромату роҳат ҳар ҷароҳату қонӯн ҳар хайратаст .

Хунаки мари он касе ки қуръон раҳбар ӯст , тавфиқи рафиқ ӯу дори ассалом мақар ӯст . ӯ ки қуръони қадим анис ӯст , яқини дон ки худованди Карим ҷлис ӯст . Мегуяд ҷли ҷалола : анои ҷлиси ман зкрнӣу аниси ман астأнс бе ҳабиби ман аҳбнӣу мутӣъи ман атоънӣ » .

Ин хитоб бо Мӯсо кулем рафт ҳангоми муноҷот . Мӯсо гуфт : худовандо майдон мўослт куҷост ? хилвати гоҳ муноҷот куҷост ? ин аҷдк ? каҷот ёбам ?

Бкҷот ҷӯям ? фармон омад ки ё Мӯсо дар хилват . Ва ҳўи мъкм бо зокирон нишинам бар бисоти инбисоти дӯстони худро навозам . ё Мӯсо , ман инси ҷон ӯам ки инсаш бо номи ман , ман ёдгори дил ӯам ки ёдгораши каломи ман , ман дӯст ӯам ки ӯ дӯсти ман .

Ва أнаҳи таъолии ҷади рбнои ҷалолу азимат ӯ , кибриёу иззат ӯ аз авҳом ва аФҳом берунаст ва кас надонад ки чунаст . Сазои сноءи худ худ донад , қадари иззату азимати худ худ шиносад . Сифоти самадят ӯ аз ашрофи асрор мутаъолӣаст , наъти аҳадят ӯ бар сиғти иборат ва ишорат муставлеаст . Арши азим дар азимату ҷалоли қудрат ӯ зарра Эйаст .

Вуҷӯди кули олам аз баҳри ҷӯад ӯ қатра Эйаст . Аз даври одам то антҳоءи олами ҳамаи хавотиру авҳому аФҳом дар баҳри сифоти сармадӣ ӯ ғўс ҳаме кунанд то бар нишоне аз нишонҳои осори самадят ӯ матлаъ гирданд . Ҳар замонӣ ва ҳар лаҳзае эшонро нави ҳайратӣ падед ояд ки роҳи талаб бар эшон баста гардад , бзбони аҷз ва ҳайрат гӯйанд :