Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими исми ҷалил , ҷалолаи балои ашколу ҷамолаи лои алии аҳтзоءу мисол ,у афъолаи лои боғрозу аътлол ,у қудратаи лои бҷлодаҳу аҳтёлу илмаи лои бзрўраҳу истидлол , Фҳўи алзии лами излу лои изол ,у лои иҷўзи алайҳи алФноءу алзўол . Азизи самадии алзот , қадими сармадии алсФот , маръии алзоти болобсор , наамма манеҳ ва лутфан болоброри фии дори алқрор :

Баном ӯ ки олӣ зотасту софии сифот , муқаддасу муназзаҳ аз Бенин ва бенот , кошифи алзлмот , сотар алсиӣот , мҷиби алдъўот , мқили алъсрот , холиқи аларзу алсмоўот , розиқи алўҳўшу алҳшрот :

Лои أқсми биўми алқёмаҳи раби Алъоламин қисм ёд мекунад бурузи растохез , он рӯз ки сродқоти истеҳқоқи рубубияти бози кашанду бисоти ҷалолу азимати бгстроннд ,у илми ҷаббории бсҳроءи қаҳҳории буруни оранди айвони кибриё бар кашида , мизони адл дар овехта ,у сиёсати ҷабарути иззати ҳамаро мадҳуш ва биҳуш карда анбиё бо камоли ҳол худ меоянду ҳадиси илми худ дар боқӣ карда ки : « лои илми лно » , малоика малакӯт меоянду савмиъаҳои ибодати худ оташ дар зада ки : « мо ъбдноки ҳақи ъбодтк »

Орифон ва муваҳҳидон меоянд ва аз маърифати худ безор гашта ки : « мо ърФноки ҳақи мърФтк » .

эй бзргои ҳсрто агар он рӯзи фазл ӯ туро даст нагирад . эй ъзимо : мсибто агар дар он маҷмаъи карам ӯ туро фарёд нарасад . Агар ъаноёт ӯ дастгир набӯд , аз тоъати ту чаҳ ояд ? вари адл ӯ рӯй намояди ҳалок аз ту барояд .

Пер тариқат гуфт : « илоҳии доне ки на бахуди бойени рӯзам ва на бкФоити хеши шамъи ҳидояти мёФрўзм , аз ман чаҳ ояд ва аз кард ман чаҳ кушояд ? тоъати ман бтўФиқи ту , хизмати ман бҳдоити ту , тавбаи ман бръоити ту , шукри ман бонъоми ту , зикри ман болҳоми ту , ҳамаи туе ман киам агар фазл ту набошад , ман бар чаҳам ? !у лои أқсми болнФси аллўомаҳ аз ақволи муфассирон яке онаст ки : нафаси ливомаи нафаси банда муъминаст ки пайвастаи брўзгори худ тҳср мехӯрд ва бар тақсирҳо худро маломат мекунаду хештанро метарсанд ва бим медиҳад ва бичишам ҳақорату мазаллат дар худ менигарад ва мегуяд :

эй дар роҳи талаби ҳақи бовели қадами фурӯи монда , эй бо ҳазор мураккаби миёни бодияи таклифи мунқатиъ шуда , эй бо ҳазор шамъу чароғи сари як мӯии давлати нодида , эй дар хазонаи таббати афтодау буии машки бмшомти норасида , эй бо ҳамаи ғаввосони бдрёи фурӯ шуда ва ҳеҷ чиз бадаст наёвардау хештанро низ аз даст бидода . эй дайри омадау зуди бозгашта , эй биҷои шароби сарвари сароб ғурур харидау дилу дайн ббҳо дода « астҳбўои алҳёҳи алднёи алии алохраҳ » :

Бузургиро пурседанд : ки роҳ аз кадом ҷонибаст ? гуфт : аз ҷониб ту нест , чун аз ту даргузашт аз ҳамаи ҷонибҳо роҳ ҳаст . Рӯзӣ нагзарад ки на аз олами байнҳояти ин Нидо меояд ки : эй мо турои хоста ва ту рӯй аз мо бгрдонидаҳ , эй мо турои бомдоду шабонгоҳ бо давлати суҳбати хонда ва ту қадам аз кӯии мо бози гирифта , ногузирати моӣим , бо мо бнсозӣ бо кисозӣ ? ! агар пел натавонӣ буд , борӣ аз пашшае кам мабош ки дар сӯрат пеласт , гуяд : агар бқўт пел нестам ки бории кашам , борӣ басӯрат пелам ки бори хеш бар каси ниФкнм . Чун бандаи муъмини нафаси ливомаро брёзт дар кашаду ҳақи вай аз рӯй итобу насиҳати бтмомӣ дар канори вай нааду тавфиқ ӯро мадад диҳад , ани қариби он нафаси ливомаи нафас мутмаина гардад то хитоби раббонии бнъти икрому эъзоз ӯро истиқбол кунад ки : « ё أитҳои алнФси алмтмӣнаҳи арҷъии إлии рбк » эй нафаси мутмаинау бсҳбти мо оромидаҳу осӯда , то имрӯз аз роҳ нафас омадӣ акнӯн аз роҳи дил дар ой то бмои рисӣ . Бар даргоҳи мо дилро бораст ва низ ҳеҷ чизи дигарро бор нест :

Он гуҳ чун бмо раседӣ ин халъати ёбӣ ки : вуҷӯҳи иўмӣзи нозраҳи إлии рабҳо нозира мисли бандаи муъмин мисл бозаст . Бозро чун бигиранд ва хоҳанд ки шоистаи даст шоҳ гардад муддатии чашм ӯ бидӯзанд , бандӣ бар поиш ниҳанд , дар хонае торик боз доранд , аз ҷуфташ ҷудо кунанд , як чанде бгрснгиш мубтало кунанд то заъиф ва наҳиф гардаду ватани хеш фаромӯш кунад ва табъ гузоштагӣ даст бидорад . Он гуҳи бъоқбт чашмаш бигушоӣанд , шамъии пеш вай беафрӯзанд , таблӣ аз баҳр вай бизананд , туъмаи гӯшти пеш вай ниҳанд , дасти шоҳи мақари ваии созанд . Бо худ гуяд : дар кули олами кро буд ин каромат ки марост ? шамъи пеши дидаи ман , овоз табл навой ман , гӯшти мурғи туъмаи ман , дасти шоҳи ҷои ман ! бар мисоли ин ҳол чун хоҳанд ки бандаи муъминро ҳала хулат пӯшонанду шароби муҳаббати нўшоннд , бо ваии ҳамин муомила кунанд . Муддатӣ дар чаҳор девори лаҳад боз доранд , гироӣ аз дасту равое аз пой бустонанд , бенаӣ аз дида бурдоранд , рӯзгории барин сифат бигузоранд он гуҳ ногоҳ табл қиёмат бизананд , банда аз хоки лаҳади сари برارد , чашм бигушоед , нур биҳишт бинад . « исъии нўрҳми байни أидиҳм » дунё фаромӯш кунад , шароби васл нӯш кунад , бар моида хулд биншинад чунон ки он бози чашм боз кунад худро бар даст шоҳ бинад , бандаи муъмини чашм боз кунад , худро бмқъд сидқ бинад саломи малики шунӯд , дидор малик бинад . Бандаи миёни тӯбоу зулфӣу ҳасании шодону нозон , дар ҷалолу ҷамоли ҳақи нигарон . Инаст ки раб Алъоламин фармуд : вуҷӯҳи иўмӣзи нозраҳи إлии рабҳо нозираи рӯйҳои муъминону мутӣъон , рӯйҳои садиқону шаҳидон , рӯйҳои ошиқону муштоқон чун моҳи дирафшон , чун офтоби рахшон , шодон ва нозон менигаранд бхдоўнди ҷаҳонён , навозандаи дӯстон ,у длгшои муштоқон . Хуши рӯзӣ ки рӯз висоласт , шодии он рӯз бе поёнаст , давлати он рӯз бекаронаст . Рӯз бару аФзол , рӯзи ато ва навол , рӯзи назари зўи алҷлол , рӯзи шодӣу пирӯзӣ , раҳеи боқӣу мавлои соқӣ , ва аз ҷаноби карами Нидои каромати равон , ки : « ?илдори доркму анои ҷоркм » .

Пер тариқат гуфт : « баҳраи ориф дар биҳишти се чизаст : самоъу шаробу дидор . Самоъро гуфт : « фаҳми фии равзаи иҳбрўн » , шаробро гуфт : «у сқоҳми рбҳми шробои тҳўро » . Дидорро гуфт : вуҷӯҳи иўмӣзи нозраҳи إлии рабҳо нозираи самоъи баҳраи гӯш , шароби баҳраи лаб , дидори баҳраи дида . Самоъи воҷидонро , шароби ошиқонро , дидори муҳибонро . Самоъ тараб фазояд , шароби забони кушояд , дидор сифат рибоед .

Самоъи матлӯб нақд кунад , шароби роз ҷилва кунад , дидори орифро фард кунад . Самоъро ҳафт андоми раҳе . Гӯш чун соқӣ ӯст , шароби ҳамаи нӯш , дидорро зер ҳар мӯеи дидае равиш .