Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим :

Маро то бошад ин дард наоне

Ркбти баҳори алҳби ҷҳлои бақадрҳо

Ва тлки баҳори лӣси итФўои ғариқҳо

Ва аўқФти лмои дори раъсии сФинтӣ

Ва Айнии қади зобту соли урӯқҳо

Фсрти алии риҳи тдли алайкум

Фалоҳати қлилои сами ғоби тариқҳо

Аликми бкм арҷу алнҷоаҳу ло арӣ

Длилои алайкум ғайрикам Фисўқҳо

Туро ҷӯям , ки дармонами ту доне

эй худованди ҳамаи худовандон , эй бори худои ҳамаи бори худоён , эй подшоҳ бар ҳамаи шоҳон , пеш аз ҳар замону пеш аз ҳар нишон . Худоёи бурдборӣ ,у бандагонро Фрогзорӣ , май Фрогзорӣ то фурӯгузорӣ , ё май Фрогзорӣ то дргзорӣ , агар фурӯгузорӣ бениёзӣ , вари дргзории бандаи навозии азими алмну қадими алоҳсону ҷаҳонёнро навбатсозӣ .

Бандаро бар носазо май бинӣу бъқўбти нштоўӣ . Аз бандаи куфри шинавӣ ,у неъмати бознгирии вар боз ояд ваъдаи афву мағфирати диҳӣ ки : إни интҳўои иғФри ?лаами мо қади салафи Кариму раҳиму латифи худоӣ .

Дар ахбор Довӯдаст алайҳи ассалом ки гуфт : бори худоё ! хоҳам ки бидонам ки карами ту бо бандаи осӣ то куҷост ? гуфт : ё Довӯд то онҷо ки банда Эй бошад ки гуноҳ кунад ва ман ӯро аз сари гуноҳ фаро дорам блтФу неъмат на бқҳру уқубат . Неъмат бар ваии бештари резам ва навохт худ бар ваии бештари нуҳум , то охир аз ман шармӣ бидорад ,у бадаргоҳ ман бозгардад . Сазои банда заъиф онаст ки бзбони спосдорӣ , бнъти тазаррӯъ ва зорӣ гуяд : эй наздиктар бмо аз мо ва меҳрбонтар бар мо аз мо . Навозандаи мо бикрами хеш на бсзои мо . На кори мо бмо , на бори бтоқти мо , на мъомлт дар хури мо , на миннат битавон мо ҳар чаҳ кардем товон бар мо , ҳар чаҳ ту кардӣ боқӣ бар мо ҳар чаҳ кардӣ биҷои мо бахуд кардӣ на барои мо .

?вили ллмтФФини алоиаҳ .

Рӯй ани ибни аббоси қол : қоли расӯли аллоҳ ( с ) : « хумси бхмс » . Қолўо : ё расӯли аллоҳ ва мо хумси бхмс ? қол : « мо нақзи қавми алъҳди алои слти алайҳими ъдўҳм ва мо ҳкмўои бғири мо анзли аллоҳи Фиҳми алои Фшои Фиҳми алФқр ва мо зуҳрати Фиҳми алФоҳшаҳи алои Фшои Фиҳми аламуту лои тФФўои алкили алои мнъўои алнботу ахзўои болснину ломнъўои алзкоаҳи алои ҳабси анҳуам алқтр » .

Меҳтари оламу Сайиди валади одам , шамъи анвар , шамс аз ҳар , расӯли худо , Сайиду солори башар ( с ) , чунин миФрмоид ки : дар аҳди аввал дар собиқаи азали ҳоким ҳукм кардау қалам бар лавҳи рафта ки панҷ чиз ба панҷ чиз муқобиласту муъориз . Ёрон расӯл гуфтанд : он муҷовирони даргоҳи набувват ,у ҳозирони ҳазрати рисолат ки : ё расӯли аллоҳи ин суханро чаҳ маънӣаст ? ва он панҷ хислат чист ки панҷ ҳукм муқобил онаст ? гуфт : аз одамиёни ҳеҷ гуруҳ нест ки эшонро бо холиқ ё бо халқи аҳдӣ буду паймонӣ ва зинҳорӣ он гуҳи он аҳд башикананду паймон нақз кунанд ва зинҳор бигузоранд ки на душман бар эшон мусаллат кунанду ҷавониби эшон бнкботу балӣот фурӯ гиранд то бҷзоءи он нақзи аҳд хеш расанд . Дигари ҳеҷ гуруҳ нест ки бар якдигар ҳукмӣ кунанд бар хилофи оёти манзил ва на бар вифқи қавли соҳиби шаръ ки на фақру Фоқти дарвешӣ ва бекомӣ ва бенавое бар эшон зоҳир гардад он фақрӣ ки расӯли худо ( с ) аз он бФрёди омада ва зинҳор хоста ки : « аъўзи бки ман алФқру алкФр »

Ва нигар то занн набарӣ ки фақр ҳама онаст ки бемол ва беком дунё бошӣ . Фақри саъб ки бкФр наздикаст фақр диласт ки таъзими шаръ аз аз дили бибаранду биҷои илму ҳикмату ихлос , озу ҳирс ва шаҳват ниҳанд то чун одёни қадам бар мақом адуон ниҳанд ва чун қавми солеҳ рӯй аз олами салоҳи бгрдоннд , ва чун фиръавни тоғии ғарқи тӯфон туғён шаванд ва чун қоруни қарин ҳалок гирданд . Ҳирси дунёи роҳи дайн бар эшон зада , қадам бар хати хатои ниҳода , ҷаридаи худ бҷримаҳ сиёҳ карда , оинаи дили пар аз зангори гуноҳ шуда ва ҳар дил ки харобу сиёҳи гашт , мустуҷиби уқубату мустаҳаққи қтиъти подшоҳи гашт .

Сдигри хислати ҳеҷ гуруҳ нест ки нобакору ношоисту анвоъи фавоҳиш дар миёни эшон ошкоро гардад ва бар амри маърӯф ва наҳй мункири чашм бар ҳам ниҳанд ва ҳасбат наронанд ки на тоъӯн дар эшон печаду марги умум рӯй боишон ниҳанд . эй мискини кори марг саъбасту дшхўор , ва саъбтар аз марги аҳволу аҳўол растохезаст ки аз пас марг пеш ояд ва дшхўор онаст .

Пери тариқати азин маънии калимотӣ чанд нағз гуфта бар сиблати мавъиза . Гуфт : эй ҷавонмард , сафар қиёмат дарозаст зоди тақво бар гирифтан бояд , ва аз мақоми саволи андешаи доштан бояд ақабаи сироти баси борӣк ва тундаст мураккаби тоъати сохтан бояд , вари бурузи ҳисоби имони дорӣ , даст аз маъсияти бдоштн бояд вар майдонӣ ки дёни Акбар бар зоҳиру ботини ту матлаъаст аз назар ӯ шарми доштан бояд . эй мискин то кӣ азин ғифлат ва то чанд азин ғурур ?

Амли дароз дар пеши гирифтау аҷали пас пушт андохта , маъсият бнқд кардау тавба дар насяи ниҳодаи хабари надорӣ ки сипедии мӯии ту расӯл маргаст . Туро огоҳӣ медиҳад ки маргро кор худ бисоз ва аз рӯзи пасини андешаи дор ! даст аз озор ҳақ бидор ва беш азин худро тухми ҳасрату надомати макор . Инси молик ривоят кунад аз Мустафо ( с ) . Гуфто : « ҳеҷ донед шумо ки зирактарин мардумон кист » ? гуфтанд : аллоҳу расӯлаи аълам .

Қол : « аксари ҳам ллмўти зкроу аҳснҳми ?лаи астъдодо » .

Ва қил : лобии алдрдоء : мо лно накара аламут ? қол : лонкми хрбтми охрткму ъмртми днёкм , Фкрҳтми ани тнтқлўои ман улумрони илои алхроб .

Чаҳоруми хислат : ҳеҷ гуруҳ нест ки дар муомилоти паймона ва тарозу коҳанд ва бар мусулмонон зиён хоҳанд ки на раби Алъоламин аз замини эшон набот боз гираду баракоти бабрад ва рӯзӣ бакоҳад , ва бар эшон қаҳту ниёз ва гуруснагӣ гуморд , то бъзоб ва сахтӣ расанд инаст дар дунёи азоби эшон ва дар охирати аллоҳи таъолии эшонро ваъид гуфта ва бим дода ки : أи лои изни أўлӣки أнҳми мбъўсўни лиўми азими явми иқўми анноси лрби Алъоламин эшон ки мусулмононро бад хоҳанду ҳуқуқи эшон бпимонаҳ ва тарозу бакоҳанд , намедонанд ки эшонро рӯзӣ азимаст дар пеши рӯзи шумору подош , рӯзи тағобуну рӯзи ҳасрат . Дӯзахи тофта бо анколу слосли он бҳомўни оранду тарозуӣ адл биёвезанду номаҳо парон кунанду хасмон ҳозир кунанду асрори халқи ҷумла ошкоро кунанду мунодии ҳайбат бар пой кунанд .

Якеро Нидоӣ безорӣ зананд ки : « алои ани Флонои шқии шқоўаҳи лои исъди баъдҳо абадан » . Дайгариро Нидои бишорат ва саодат зананд ки : « алои ани Флонои саъди съодаҳи лои ишқии баъдҳо абадан » .

Он фоҷири бади бахтро бо қрноءи шаётин ба « сҷин » баранд , ва ин ҷавонмарди неки бахтро бо муқаррабони даргоҳ ба « алӣин » , инаст ки раб Алъоламин гуфт : ва мо أдроки мо ълиўни китоби марқӯми ишҳдаҳи алмқрбўн . Муқаррабони аҳл қурбанд , на қурб масофат мегӯям ки қурб вилоят мегӯям . Имрӯз наздиконанду фардои наздикон , зиндагонии эшон зӯр аршаст . На имрӯз давранд то фардо наздик шаванд , на имрӯз ғоибанд то фардо ҳозир шаванд имрӯз ҳамонанд ки фардо ,у фардои ҳамонанд ки имрӯз . Муқарраб ӯст ки на сувари гӯш ӯро машғӯл дорад , на фирдавси дида ӯ . ӯ ки ӯро мебинад чаҳ ояд дар дида ӯ ? ӯ ки азу май шунӯд чаҳ ояд дар гӯш ӯ ? ӯ ки бишорати қурб ӯ наёфт , кӣ шод буд бғир ӯ ? муқарраб кӣ буд ӯ ки аз овози сувар огоҳ шавад ? ё ҳавли растохез ӯро машғӯл дорад , ё дӯди дӯзах бадв расад , ё Наим биҳишт бирав овезад ? имрӯзи ҳамаи ҷаҳони пари халқ ва эшон бо яке ,у фардои ҳамаи халқ дар Наими ғарқ ва эшон ҳам бо он яке :