Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими инси алмҳбини фии алднёи каломи аллоҳу фии алъқбии саломи аллоҳ . Шодии муъминони дарин ҷаҳон аз самоъи ном ва калом ӯст , ва дар он ҷаҳон аз дидору салом ӯ . Муъмин ӯст ки бзбони ном ӯ мегуяду бҷону дили рзоء ӯ меҷӯяд даст аз ағёр мешаведу насими гул висол мебӯед , дар майдон убудийят мепуеду бзбони ҳоли ин байт мегуяд :

Пери зании порсоро гуфтанд : вақте ки дар муноҷот бошӣ моро бдъои ёди дор . Гуфт : безорам аз он вақт ки маро бо дӯсти розӣ буду ҷуз аз дӯсти маро аз чизе ёд ояд . эй мусулмонони ҳиммат баланд доред ва дар роҳи талаб кам аз занӣ мабошед . Бингаред ки он пери зан дар улувва ҳиммати хеши куҷои расида :

Қавла :у алсмоءу алторқи раби Алъоламин дар қуръони фаровони қисм ёд мекунад .

Баъзе бзоти қадими хеш , чунонк : « қул إӣу рабӣ » «у раби алсмоءу алأрз » , баъзе бсФоти Карими хеш чунонк : «у алқуръони алмҷид » «у алқуръони зии аззикр » , баъзе бмФъўлоту маснӯъоти хеш чунонк : «у алмрслот » «у алнозъот » «у алъодёт » «у алзорёт » «у алсмоءи зоти албрўҷ »у алсмоءу алторқу амсола . Муъмини муваҳҳиди аллоҳро ҷли ҷалола бесавганд бовар дорад , баҳр чаҳ гуяд тасдиқу таҳқиқи орад , локини бҷлоли ъзи хеши савганд ёд мекунад таъкӣду таъӣдро , таърифу ташрифро то дӯст май шунӯд , бҷон менозад душман май шунӯд , бадали мигдозд .

Ва алсмоءу алторқи إни кули нафаси лмои алайҳои ҳофизи ҷавоб қисмаст савганд ёд мекунад ки ҳечкас нест ки бар ӯ гўшўонӣ нест магар ки бар ӯ гўшўонӣ ва нигаҳбонӣ ҳаст , ҳамонаст ки ҷой дигар гуфт : «у إни алайкуми лҳоФзин » бар шумо гўшўононанд Фриштгони дабирон ,у нависандагон бар шумо муваккил кардаанд то гуфтору кирдор шумо менависанд ва он гуҳ бар Мустафо ( с ) арза мекунанд чунон ки дар хабараст .

Қоли расӯли аллоҳ ( с ) « таъаррузи алии аъмолкми Фмои канти ман ҳасанаи ҳамдати аллоҳи алайҳо ва мо канти ман сиӣаҳи астғФрти аллоҳи лакам » .

Муъмини муваҳҳиди муътақид чун медонад ки аз ҳақи ҷли ҷалола бар вай гўшўонасту нигаҳбон , бояд ки либоси муроқибат дар пӯшад ,у гӯши боҳўолу ақволу аъмол худ дораду соҳати синаи худ аз лавси ғифлат пок дорад . أи лами иълми бأни аллоҳи ирӣ бар давоми вирд худ созад , إни алайкуми лҳоФзин дар пеши дида худ дорад , « ва мо кнои ани алхлқи ғофилин » нақши нигини яқин худ гирданд .

Овардаанд ки дар Маккаи занӣ буд фоҷира ва гуфт : ман тоўси ямониро аз роҳи тоъати баргардонам ва дар маъсияти кашам . Ва тоўси мардии накӯ рӯй буду хуши халқу хуши табъ . Он зан бар тоўс омад ва бо ваии сухан дар гирифт бар сиблати мазоҳ . Тоўс бидонаст ки мақсӯд вай чист . Гуфт : оре сабр кун то бФлон ҷойгаҳ оем . Чун бидон ҷойгаҳи расиданд , тоўс гуфт : агар туро мақсӯдӣаст ӣнҷо тавонад буд . Он зан гуфт : субҳони аллоҳи ин чаҳ ҷои он кораст анҷумани гоҳи халқу маҷмаъи нзоргён .

Тоўс гуфт : أи лӣси аллоҳи иронои фии кули макон ? эй зан аз дидори мардуми шарми мидорӣ ва аз дидори аллоҳ ки бмо менигарад , худ шарми надорӣ ? ! « истхФўни ман анносу лои истхФўни ман аллоҳ » ! он сухан дар зан гирифт , камӣн аноят бирав кушоданд тавба кард ва аз ҷумлаи авлиёи гашт .

Қавла : Флинзри алإнсони мами халқ то дар нигарад мардум ки ӯро худ аз чаҳ чиз офарӣдаанд ва аз баҳр чаҳ офарӣдаанд ? халқи аллоҳи вҷҳои ислҳи ллсҷдаҳ , ва айнан тслҳи ллъбраҳу бднои ислҳи ллхдмаҳу қлбои ислҳи ллмърФаҳ ,у сарои ислҳи ллмҳбаҳ : «у азкрўои неъмати аллоҳи алайкум » ҳайси зини алснткми болшҳодаҳу қлўбкми болмърФтаҳу алсъодаҳ . Ва абдонкми болхдмаҳу алъбодаҳ .

Халқи ман моءи доФқи ихрҷи ман байни алслбу алтроӣби ин мардумро ки офариданд аз обии афканда рехта офариданд . Обӣ ки аз пушти мард берун меояд ва аз устихони синаи зан . Аввали нутфа буд ва бақадрат худ ълқаҳ гардонид , пас бмшити худ мзғаҳи сохт , пас бородаҳи худ изомро падед оварад . Биҷӯад худ ксўаҳи лаҳм дар изом пӯшонед . Чун хост ки бар модару падарат ҷилва кунад , дар садафи раҳми туро басӯрат некӯ биёрост чунон ки нхоси канизакро биорояд , буқати арз , кзлки изинки фии қбрки баъди мо сирки тробои лиўми алързи алии алмрслину алии раби Алъоламин . Қоли аллоҳи таъолӣ : ързўои алии рбки сафо » кӯза ки дарави об буд ту онро нигунсор кунӣ , дар вай ҳеҷ намонад .

Раби алъзаҳи нутфаро дар раҳми ниҳоду нигунсор нигаҳ дошт , бақадрат худ . Фсбҳони ман ркби ҷасади ибни одами тркибои аҳтўии алии ҷамеъи мо халқи фии Алъолами алокбр . Раби алъзаҳи баъзе аз махлуқот бар сӯрати соҷдони офарид , чун мору моҳӣу ҳашароти баъзе бар сӯрати рокъон , чун бҳоӣму сбоъ , баъзе бар сӯрати қоимон , чун ашҷору набот , баъзе бар сӯрати қоъдон , чун ҷиболи росёти ин ҳама бар суҷуду рукӯъ ва қууд маҷбуранд ва эшонро дар он мадҳӣ на . Ва одамиро бар сӯратии офарид ки дарави қудрати суҷуду рукӯъу қууд ва қиёмаст ва ӯро дар он ихтиёр ва иститоат дода лои ҷурми мустуҷиби мадҳу сано шуда ки : алтоӣбўни алъобдўни алҳомдўни илои охири алоиаҳ . . . Субҳони ман халқи ибни одами лозҳори алқдраи сами ризқаи лозҳори алкрм , сами имитаҳи лозҳори алҷбрўт , сами яҳёаи лозҳори алсўобу алъқоби Фтборки аллоҳи أҳсни алхолқин .