Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими исми ихбри ани ҷалоли азалӣу ҷамоли сармадии ҷалоли лӣси ?лаи завол , ҷамоли лӣси ?лаи интиқоли ҷалоли ҳўи истеҳқоқаи лҷбрўтаҳ , ҷамоли ҳўи истеҳқоқаи лмлкўтаҳи ҷалоли ман кошифа ба ФоўсоФаҳи Фноءи фии Фноء , ҷамоли ман лотФаҳ ба , Фоҳўолаҳи бқоءи фии бқоء . Баном ӯ ки дар азали пеш аз вуҷӯди коиноту муҳаддисоти худ ӯ буд ҷли ҷалола , танҳо беқиллат , доно беиллат , тавоно беҳиялат , боқии ббқоءи хеш , мутаъолии бсФоти хеш , мутакаббири бкбрёءи хеш , қуддуси бсмдити хеш , мавҷӯди бзоти аҳадӣ , мавсуфи бсФоти сармадӣ , пок аз айб , давр аз ваҳм , берун аз қиёс , ягонау якто дар ном ва дар нишон , офаридагори ҷаҳону ҷаҳонён . Халқро бёФрид чунонк худ хост , то ҳастӣ вай бидонанд , худовандӣ вай бишносанд аз сунъи вай бар камоли илму қудрати вай далел гиранд , инаст ки раб Алъоламин гуфт : ва мо хилқати алҷну алإнси إлои лиъбдўни маъноа : алои ломрҳми ани иъбдўнӣ . Ҷину инсро наёфаридам магари онро то бифармоем ки маро парастанд , покӣ ва беайбӣ ман бидонанд , сбўҳӣу қуддусӣ маро бишносанд . Ҳамонаст ки Мустафо ( с ) бар хусӯс фармуд ки : сбҳи исми рбки алأълӣ эй « сбҳи рбк » бмърФаҳи асмоӣаҳу асбҳи бсрки фии баҳори ълоӣаҳу астхрҷи ман ҷавоҳир улувваау сноӣаҳи мо трсъ ба ақди мадҳау сноӣаҳ . Ибн аббос гуфт : Мустафоро ( с )у уммати вайро дар аввали сӯраи бнмоз ва зикр фармуд . эй сли бомар « рбк » . Ва дар охири сӯраи эшонро дар адоءи намозу зикри бстўд ки : қади أФлҳи ман тзкӣу зикри исми рабаи фаслии бпирўзӣу наҷоту нҷоҳи пайвасти бандае ки се чиз биҷой оварад , ва он се чизи арқон имонаст . « тзкӣ » тасдиқаст аз миёни ҷон ,у зикри исм раба шаҳодатаст бар забон , « фаслӣ » амаласт боркон ва аз аъмоли намози бзкр махсӯс кард , зеро ки намози муаззам аъмоласту беҳина аҳволаст , майдон хидматкоронасту бӯстон вафодоронасту қурбони прҳизгоронст . Мустафо ( с ) гуфт : « алслоаҳи қурбони кули тақӣ »

Хатиби қрбтсту шафиъи зулат , вакил ҳазратасту мутақозии раҳмат . Гуноҳонро мкФр кунад , синаро мунаввар кунад , бандаро бътри тоъат муаттар кунад , дили вай аз фаҳшоу мункир мутаҳҳар кунад . إни алслоаҳи танаии ани алФҳшоءу алмнкри локини ин он вақт буд ки бшроӣту шароеъи он қиём кунад , фароизу сунану одоби он бар вифқи фармон тамом кунад , танро боби таҳорат аз наҷосот пок кунад , дилро боби сиёнат аз ҷанобати нафас холӣ кунад , бетони бмқом хизмат ояд , бадал дар майдон ҳиммат ояд . Бахотир дар ҳазрати ҳозир буд , бҳрмт бошад . Азин ҷониб бидон ҷониб нанигарад , ъоҷзўори дасти бткбир бар орад , чунонк асирони даст вобнд диҳанд , даст бар ҳам наад . Чун муҳтоҷон дар ниёз боз кунад . Суннат чунонаст ки : бадасти рости даст чап гирад , ва ин даст гирифтан нишон аҳдаст ва баён ақдасту нишони мбоиът бо ҳақаст ки мегуяд ҷли ҷалола : إнмои ибоиъўни аллоҳи яди аллоҳи фавқи أидиҳм банда мегуяд : худовандо ман ин дасти рости худ ноӣби дайни сохтам ,у дасти чапи ноӣби худ сохтам , ва бо дайни ақди бастам ва бо ту аҳд кардам ки рӯй аз ҳазрати нгрдонм ва аз ту бар нигарадам . Ва ин аҳд дар ҳақиқати баёни он ақд азалӣаст ки раб алъзаҳ мегуяд : إни аллоҳи уштурии ман алмؤмнини أнФсҳм ва аҳд онаст ки мегуяд : « أи лсти брбкми қолўои балӣ » рӯй ани расӯли аллоҳ ( с ) ани аллоҳи ъзу ҷли қоли ҷли ҷалола : « ани лии маъаи алмслини слоси шроӣт : аҳдиҳои таназзули алрҳмаҳи ман Аннани алсмоءи илои мФрқи раъсаи мо доми фии слўтаҳ ,у ассонӣаи ҳФтаҳи алмлоӣкаҳи боҷнҳтҳо ,у алсолсаҳи аноҷии маъааи клмои қол : ё раби ақўл : лаббайк » . Сами қол алнабӣ ( с ) : « луи илми алмслии ман иноҷии мо алтФт » .

Қавла : бали тؤсрўни алҳёҳи алднёи хитоб бо муъминонасту сухан бар махраҷи шикоят берун дода ки шумо аз тоъату ибодати мо рӯй гардонидаед ва ин ҷаҳони фонӣ бар ҷаҳони боқӣ гузидаед . намедонед ки офтоби бқоءи ин дунёи сариъ алғрўбаст , зиндони лашгар имонаст , ғаддори вФонмост , кёл ҳавас паймост , ғӯл мардум ҳамоност , мрдригии мурдори заҳрии асали таъм , девии фарибандаи мардонро бадв адаб кунанд , муддаӣонро бадв озмоиш кунанд . Мустафо ( с ) аввали қалами фатво дар вай ин ронад ки : « ҳалолҳо ҳисоб ва ҳаромҳо азоб » .

Агар ҳалоласт беҳисоб ва итоб нест , ва агар ҳаромаст ҷузи азоб ва уқоб нест . Он гуҳ бирав лаънат кард ки : « алднёи малъунаи малъуни мо фӣҳо сӯии зикри аллоҳ » .

ҚФс башикан чу товусон , яке бар пар бар ин боло

Инаст ишорату алохраҳи хайру أбқӣ , сарои охирати қароргоҳи мؤмнонсту ҷой ноз дӯстонаст . Қоли аллоҳи таъолӣ : ё қавми إнмои ҳзаҳи алҳёҳи алднёи матоъу إни алохраҳи ҳаии дори алқрор .