Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими бисмии аллоҳи калимаи мниъаҳи лӣси исмўои илои фаҳмҳо кули хотир , Фхотри ғайри отири ани илми ҳақиқатаи мтқоср , калимаи азизаи ман зикрҳо ъзи лисона ва ман сҳбҳои аҳтзи ҷинона . Қадари бисмии аллоҳ касе донад ки дилӣ софӣ дорад , ва дар дили ёдгор илоҳӣ дорад , соҳати сина аз лавси ғифлат пок дорад , назари аллоҳи пеши чашм хеш дорад , хилват «у ҳўи мъкм » нақши нигини яқин худ гирданд , айни бедорӣ ва ҳушёрӣ шавад , то чун ном ӯ гуяд , тантанаи ҳуруф бсмъҳо мерасаду ғулғулаи ишқи бҷонҳо май буд . Қавлаи таъолӣ :у алФҷри ҷалилу ҷаббори худованди кирдигор , савганд ёд мекунад бмснўъоту афъоли худ , ва ӯро ҷл ҷалола расад , ва аз худовандӣ вай сазад ки агар хоҳад савганди бзоти худ ёд кунад чунон ки : Фўи рбки лнсӣлнҳми Фўи раби алсмоءу алأрзи إнаҳи лҳқ . Ва агар хоҳад бсФоти худ ёд кунад , кқўлаҳ : қу алқуръони алмҷиди су алқуръони зии аззикр . Ва агар хоҳад бофаъоли худ ёд кунад , кқўлаҳ :у алФҷру лёли ъушри инро тФсирҳост аз ақвол муфассирон мегуяд : ббоми муҳаррам ки аввал соласт , ббоми зии алҳҷаҳ ки моҳи ҳаҷ ва зиёратаст , ббоми рӯзи одина ки ҳаҷи дрўишонст , ббоми ҳамаи рӯз дар ҳамаи сол ки вақт муноҷот дӯстонасту соъати хилвати ъорФонсти ббоми дили дӯстон ки маҳали назар худованд ҷаҳонаст , брўшноиии субҳи маърифат ки осоиши мؤмнонст вау роҳати эшон аз онаст .

Ва лёли ъушри бшбҳои даҳаи зии алҳҷаҳ ки рӯзи арафа дар онаст , бшбҳои даҳаи муҳаррам ки ошуро охир онаст , бшбҳои даҳаи охири рамазон ки шаби қадар таъбия онаст , бшбҳои даҳаи нимаи шаъбон ки шаби барот бо онаст , бшбҳои даҳаи Мӯсо ки :у أтммноҳои бъшр баён онасту муноҷоти Мӯсо бо ҳақ ҳосил онаст .

Ва алшФъи бҷмлаҳи халқи олам ки ҳамаи ҷуфти офариди давони давони қарини якдигар ё зиди якдигар , чунон ки наринау модинаҳ , рӯзу шаб , нуру зулмат , осмону замин , бару баҳр , шамсу қамар , ҷину инс , тоъату маъсият , саодату шақоват , ъзу зл , қудрату аҷз , қӯту заъф , илму ҷаҳл , ҳаёту мамот , сифоти халқи чунин офарид бо зиди офарид ,у ҷуфти якдигари офарид , то бсФот офаридагор намонад ки ъзш безласт ,у қудрат беаҷз ,у қӯт безаъф ,у илм беҷаҳл ,у ҳаёт бемӯат ,у бақо бефано . Пас ӯ « ватар »аст яктоу ягона . Дигари ҳама шФъанд ҷуфти якдигари сохта . Қавмӣ уламо гуфтанд : « шФъ » кӯҳ сафоасту кӯҳи Марва , ва « ватар » хонаи каъба « шФъ » масҷид ҳаромасту масҷиди Мадина , ва « ватар » масҷиди ақсо . « шФъ » рӯз ва шабаст ҷуфти якдигар , « ватар » рӯз қиёматаст ки онро шаб нест . « шФъ » нафас ва рӯҳаст , имрӯзи қарини якдигар , « ватар » рӯҳ бошад фардо ки аз қолаб ҷудо шавад . « шФъ » иродатасту ният , « ватар » ҳимматаст ғарибу бикс . « шФъ » зоҳидасту обиди қарини якдигар , « ватар » мурӣдаст , мурӣд танҳо равад беқарин ва бехдин :

Халили салавоти аллоҳи алайҳи даъвӣ мурӣдӣ кард , гуфт : «у аътзлкм ва мо тдъўни ман дуни аллоҳу адъўои рабии Фонҳми адуи лии алои раби Алъоламин « إнии ваҷҳати ваҷҳе » алоиаҳ . . . Ҳар куҷо дар олами қаринае буд , ё пайвандӣ , аз ҳама безор шуд , овоз баровард ки : « إнии зоҳби إлии рабии сиҳдин » бақиятаӣ бо вай бимонад ва надонист ки : алмкотби абди мо бқии алайҳи дарҳам .

Гӯшаи дили ваии бФрзнд машғӯл шуд Нидо омад ки : « қурбаи лии қрбоно » эй иброҳӣм агар даъвӣ мурӣдӣ мекунӣ , мурӣд бояд ки « ватар » буд қарина надорад , танҳо буд , танҳо равад ин фарзанди қарина туаст , ӯро аз дил бурун кун бқрбони даҳ то мурӣдӣ содиқ бошӣ . Ва гуфтаанд : нишони сидқ иродат онаст ки аз пеш хеш бархезад , буд худ нобӯди ингорад , чунон ки он пер тариқат гуфт : илоҳӣ буд ман бар ман товонаст , ту як бор буд худ бар ман тобони илоҳии маъсияти ман бар ман гаронаст , ту равад ҷӯади худ бар ман борони илоҳии ҷурми ман зери ҳалам ту пинҳонаст , ту пардаи афви худ бар ман густарон . Ва гуфтаанд : иродати мурӣд хост вайаст ва дар роҳи бурдан ,у хости мард аз хост ваии хезад , ва хост ӯ аз шинохти хезад , то нашносад нахезад ва то нахезад нахоҳад , ва то нахоҳад наҷуед . Ин ҳамаи манозил убудийятанду мароҳили ибодат . Мурӣд чун ин манозили бози барад . Матлӯб ӯ ҷумлаи толиб ӯ гардад , аз ғайби ин Нидои бҷон вай расад ки : ё أитҳои алнФси алмтмӣнаҳи арҷъии إлии рбки розӣаи Марзияи сесад ва шаст назар аз малакӯт қудс меояд ва бо ҳар назарии ин тақозо меравад ки : « арҷъӣ » ҳануз гоҳ он наомад ки бози ое ва бо мо бисозӣ ? вақт наомад ки моро бошӣ ? :

Ва зинҳо ки чун ое аз роҳи дунёи ниёе ки қидмати бўҳл фурӯ шавад , ва аз роҳи нафаси ниёе ки бмо нарисӣ . Бар даргоҳи мо дилро бораст низ ҳичизи дигарро роҳ нест ва бор нест .

Бузургиро пурседанд ки : роҳ ҳақ чунаст ? гуфт : қадам дар қадам нест , аммо дил дар диласту ҷон дар ҷон . Бҷони рӯ то бадаргоҳи рисӣ , бадали рӯ то бпишгоаҳи ое :

ё أитҳои алнФси алмтмӣнаҳ хушо рӯзиро ки ин қафас башикананд ва ин мурғ боз доштаро боз хонанд ва ин расму ойини хокён аз роҳ муқаррабон бурдоранд , шайтони пӯшида дар сӯрати одамият берун шаваду ҷавҳари малики чеҳра ҷамол бинмоеду душман аз дӯст ҷудо шавад . Ъзизо гумон мабар ки ъзроӣилро фиристанд то туро бигардонад аз ончии ту дар онӣ . ӯ ғшоўти инсоният аз рӯй дил баркашаду бдоғ нигоҳ кунад , агар нишони маърифат дар он доғ бандагӣ бинад бҳрмт боз гардад ва гуяд : марои дарин маъдан тасарруф нест ки бизоъат ҳақаст , ва гуяд : ё раби алъзаҳи марои Зуҳра он нест ки дар он тасарруф кунам . Ин мард аз он ҷумла бошад ки қуръони Маҷид хабар медиҳад ки : аллоҳи итўФии алأнФси ҳайни мўтҳо . Ъзизои нигар то аз он ҷумла набошӣ ки ъзроӣилро нанг ояд аз ҷони стдни ту , лои бал аз он қавм бошӣ ки ъзроӣилро ёрои он набошад ки бҳзрти ҷони ту дар шавад .

Бузургиро пурседанд ки : ҷонҳо дарин роҳи ҳақи буқати назъ чун буд ? гуфт : чун сайдҳо дар доми овехтау сайёд бо корд кашида , бар сари ваии расида ! гуфтанд : чун баҳақ расад чун буд ? гуфт : чун сайд аз фитрок дар овехта ! эй дарвеш агар рӯзии сайди доми ваии шӯйу куштаи роҳи ваии гардӣ , бъзти азиз ки ҷуз бар конгресси арш Маҷидат набандад « ман аҳбнии қтлтаҳ ва ман қтлтаҳи Фонодитаҳ » :