Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими исми ман лами ттътри улқулуби алои бнсими иқбола ,у лами ттФтри алдмўъи алои ллўъаҳи фироқа ӯ рӯҳи висола , Фдмўъҳми алии алҳолтини мнскбаҳу қлўбҳми фии умуми аҳўолҳми мултаҳиба ,у ъқўлҳми фии ғолиби аўқотҳми мнтҳбаҳ .

То иззат « бисмии аллоҳ » ҷамолу ҷалоли хеши дарин сарои ҳукм ошкоро кард , ҷаҳонёни дил аз хоҷагӣ хеш барграфтанд , то раъйати давлати ин ном аз ғайби зоҳири гашт , аз арши Маҷид то бФрш маед ҳамаи мавҷӯдоти камари истиқбол бар миёни бастанд то дар бтҳоءи Макка ин навохт бони меҳтар олам расед . Ки ақрأи босами рбки касро дарин олами пурвой хеш намонад .

Он азизӣ гуфта дар муноҷот : эй пазирндаи узр ҳар пушаймонӣ , эй созандаи кор ҳар бедармонӣ , кадом диласт ки дар оташи шавқ ту нест ? кадом дидааст ки дар интизори дидор ту нест ? кадом ҷонаст ки дар мхлби бози иззат ту нест ? кадом сараст ки сармасти шароби муҳаббат ту нест ?

Дар зовияи даравишони ҳамаи сӯзи талаби ту , дар кӯии хроботёни ҳама дард ноёфт ту , дар килисои тарсоёни ҳамаи нишоти ҷусту ҷӯии ту , дар оташи гоҳи габрони ҳамаи дарди вомондагӣ аз ту :

Ва аллили إзои иғшии аллоҳи таъолии шабро шарафӣ ва мартабатӣ дод ки дар қуръони Маҷиди онро маҳали қисм худ гардонид гуфт :у аллили إзои иғшӣ ва ин шараф аз он ёфт ки чун шаби даройади дӯстони худоӣу хосгёни даргоҳи подшоҳ дар муноҷот шаванд : танҳо шан дар намоз , дилҳошон дар ниёз , ҷонҳошон дар роз , ҳамаи шаби шароб сафо менӯшанду халъати ризои мипўшнду итоб маҳбӯб менӯшанд . Чун вақт саҳар бошад фармон , расад , то ин дарҳои қуббаи пирӯза боз гушойанд ва доманҳои сродқоти арш Маҷид барандозанду муқаррабони ҳазрати бомари ҳақи ҷли ҷалола хомӯш шаванд . Он гуҳи ҷаббори коинот дар улуввау кбрёءи худ хитоб кунад : алои тдхлои кули ҳабиби бҳбибаҳи Фоини аҳбоӣ » ? ҳар дӯстӣ бо дӯсти худ дар хилват ва шодӣ омаданд , дӯстон ман куҷоанд ?

Ва аллили إзои иғшии як сар аз асрори ин сӯра онаст ки ҳақи ҷли ҷалолаи андарин сӯраи ҳолати ду кас баён карду сират эшон бинишон аён кард : яке абӯи бикри садиқ , ӯ ки « атқӣ » васфу наът ӯ дигари бӯи ҷаҳли пари ҷаҳл , ӯ ки « ашқӣ » ҳолату сифат ӯ . Сари ҳамаи муонидон дар шақовати бӯи ҷаҳлу сифат ӯ дар китоби худо « ашқӣ » . Солору меҳтари ҳамаи муъминони абӯ бикрасту наът ӯ дар китоби осмон « атқӣ » . Абӯи бикри оростаи имону ислому ном ӯ дар ҷаридаи атқё . Бӯи ҷаҳли олӯдаи куфру ширку ном ӯ дар ҷаридаи ашқиё . Аз рӯй ишорат мегуяд чунонк аз аҳли куфр вау зумраи шақовати касро он қсўт ва ҷафо нест ки бӯи ҷаҳлро . Низ аз аҳли имону арбоби маърифати касро он сидқ ва вафо нест ки абӯи бикрро ва дар фотиҳаи сӯра ки раб Алъоламин гуфт :у аллили إзои иғшӣу алнҳори إзои таҷаллии гӯйӣ аз рӯй маънии шабу рӯзро дар қисм аз баҳри он ёд кард дар ифтитоҳи сӯра ки сӯрати ҳол ҳар ду касро дар асноءи сӯра ёд кард . Маънӣ чунонаст ки андари шаби фатрати залолати касро он гумроҳӣ набӯд ки бӯи ҷаҳли шқиро буду андари рӯзи даъвати рисолати касро он сабот қадам набӯд ки абӯи бикри нафйро буд . Аздод дар баробари якдигари камол васф бинмоӣанд .

Ъиноди бӯи ҷаҳлу эътиқоди абӯи бикр ҳар дуро дар як сӯра баён кард то ҳақиқат шавад аҳли суннатро баёни насу миннати ҳақи ъзу ҷл дар ҳоли бӯи бикри садиқ ва ин анвору осор ки аз вай пайдо шуд , самараи суҳбату адаби муроқибат буду камоли яқин ӯ ки дар овомири ҳақи касро он ртбт амтсол набӯд ки бӯи бикрро буд , ҳам дар муҷоҳида ва ҳам дар мушоҳида ва чандон нури сарвар дар ботини вай истило ёфт ки ҳар чаҳ дошт дар баробари амри ҳақ нисор карду ағёрро бар он эсор кард либоси хеш дар бохт муҷаррад шуд . Ҳтоми дунё ҷумла барандохт муфрад шуд . Сарро ъамома нагузошт , танро ҷома нагузошт , қадамро наълин нагузошт , гуфт : муҳаббати расӯл ( с ) сарморо тоҷи баст , синаи моро либоси тақвои баст ва « либоси алтқўии злки хайр » лои ҷурм аз ҳазрати иззат амр омад бмқрбони осмону зумраи олами малакӯт ки назора кунед мари ҳолати абӯи бикрро !у абӯи бикри бмҷлси Сайид ( с ) расида ва ҳам бар он ҳолати қарори гирифтау Сайиди валади одами назари рأФт бар ахлоқ ӯ гузошта . Он соъати Ҷабраили амин фурӯ омад аз ҳазрати иззат ва гуфт : ё Сайиди малики ҷл ҷалола мегуяд : саломи мо ба абӯ бикр бирасон ва бо ӯ бигӯ ки : « анои ънки рози Фҳли анати ании роз » ? баъд аз анбиёу русул дар табақоти авлиёи ҳаргизи ҳечкасро аз ҳазрати иззати зўи алҷлоли чунин ташриф ва навохт наомад ки абӯи бикрро омад .

Ва бош то фардои қиёмат ки гӯйанд : эй муқаррабони даргоҳ вае човашони боргоҳи иззат ! дасти абӯ бикр гиред ва ӯро дар саропардаи занбӯрӣу қудс илоҳӣ оред то лутфи ҷамоли мо дидаи иштиёқи сидқ ӯро ин тўтёи дркшд ки : итҷлии арраҳмони ллноси оммау лобии бикри хосса .