Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими исми идли алии ҷалоли ман лами изл , исми ихбри ани ҷамоли ман лами изл , исми инбаҳи алии иқболи ман лами изл , исми ишири илои аФзоли ман лами изл .

ФолъорФи шаҳди ҷалолаи Фтош ,у алсФии шаҳди ҷамолаи Фъош ,у алўлии шаҳди иқболаи Фортош ,у алмриди шаҳди аФзолаҳи Фқоми итлби маъаи кифояи алмъош .

Баном ӯ ки номаши ороиши маҷлису мадҳаши сармояи муфлис , баном ӯ ки номаши дили афрӯзу меҳраши олами сӯз , баном ӯ ки номаши ойини забону хабараши роҳати ҷон . Баном ӯ ки номаши нури дидаи муъминон , ёдаши ойини манзили муштоқон , ёфташ фироқи дили мурӣдон , меҳраши инси ҷони муҳибон , ҳукмаши тўтёии дидаи орифон , зикраши марҳами ҷони сӯхтагон .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ аз забони муҳиб хомӯшаст , ҳолаш ҳама забонаст вари ҷон дар сар дӯстӣ кард , шояд ки дӯст ӯро биҷой ҷонаст . Ғарқ шуда об набинад ки гирифтор онаст ,у буруз чароғ найафурӯзанд ки рӯзи худ чароғ ҷаҳонаст ! қавлаи таъолӣ : ақрأи босами рбки ҳақ , ҷли ҷалолау тақаддусати асмоءаҳу тъолти сифота , хабар медиҳад аз абтдоءи ваҳй ки омад бони меҳтари оламу Сайиди валади одам ( с ) он соъат ки Ҷабраили худро буи намӯд дар ғори ҳаро ва бо вай ором ёфт . Расӯл ( с ) гуфт : « аввал ки Ҷабраил бмн омад , як бори маро дар бар гирифту танги бахуди дркшиду неки бимолид ва бичаспонеду боз раҳо кард он гуҳи ду бори дигари ҳам чунон кард » . Ва ҳикмати дарин он буд ки се бори табиати башарияти вайро бънсри мулкӣ мизоҷ дод . Он гуҳ гуфт : ё Муҳамад « ақрأ » бар хон .

Расӯл ( с ) гуфт : « мо анои бқорӣ » чаҳ хонам ки ман уммӣам , хондан надонам ? ! то Ҷабраил ( ъ ) ваҳй гузорад гуфт : ақрأи босами рбк бар хон номи худованди худ яъне бигӯӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим . Инаст маънии он хабар ки ривоят карданд аз абди аллоҳи бен аббос : ки аввали ваҳй ки Ҷабраил ба Мустафо оварад ояти тсмит буд .

Ва брўоитии дигари омада ки : аввали сӯрае ки ваҳй омад ё أиҳои алмдср буд . Ва сдигри ривояти омада ки аввали сӯра « ақрأ » ваҳй омад . Ва ҷамъи миёни ин ривоёт онаст ки аввали оят ки ваҳй омад ояи бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим буд ва инаст маънии он хитоб ки Ҷабраил гуфт бо Сайиди салавоти аллоҳу саломаи алайҳ ки : ақрأи босами рбку аввали сӯра ки ваҳй омад , сӯра « ё أиҳои алмдср » , он аввал оятаст ва ин аввали сӯрау баъд аз он ояи Фоиаҳу қиссаи Фқсаҳу сӯраи Фсўраҳи ваҳй ҳаме омад тамомии бист ва се сол то охири оя ки фурӯ омад :у атқўои иўмои трҷъўни фӣаи إлии аллоҳ . Ва қил : охири ояи нзлт : лақади ҷоءкми расӯли ман أнФскми илои охири алсўраҳ . Ва гуфтаанд : Сайид ( с ) чун ин хитоб бо вай карданд ки : « ақрأ » бар хон китоби мо , ва андарин хондан на бими уқубат буд ва на зикри ҷурму ҷинояти азин хитоби чандон сиёсату ҳайбат дар Сайид ( с ) асар кард ки мегуфт : « он соъати андомҳои ман хост ки аз ҳам ҷудо гардад ва бандҳои аъзо аз ҳам гусаста шавад , аз ҳайбату сиёсати он хитоб ! пас чаҳ гӯйии фардо ки бандаи осиро хитоб ояд ки : ақрأи ктобки нома худ бархон ,у номаи осии ҳамаи ҷурму ҷинояту хатоу зулат буд , ва ӯро бими азобу уқубат буд , ва ӯро на узр ва на ҳуҷҷат буд . Бингар ки ҳоли вай чун буд ? ! магар ки раби алъзаҳ , бФзлу карами худ бар вай раҳмат кунаду бони суҷудҳо ки дар ҳама умр овардау биллоҳ тақарруб кардау умед дар он баста ӯро навмед накунад ,у бикрами худ ӯро бмҳли қабули қурби расонад , чунон ки қуръони Маҷид хабар дода дар охири ин сӯра ки :у асҷду ақтрб . Банда дар ҳеҷ ҳоли бҳзрти иззату бнсори раҳмати чунон наздик набӯд ки дар ҳоли суҷуд . Чун бандаи сар бар саҷда наад , аз онҷо ки тораки сари вай буд то онҷо ки ақсои ниҳояти олам буд , илм нур гардаду хати равшанои нур аз фарқи сари вай то бълӣ мешавад ,у раҳмат аз алӣ бар сари ваии миборд .

Мустафо ( с ) гуфт : « лои кибри маъаи алсҷўд »

Ҳар ки саҷда оварад аз кибри даври гашт ва бар даргоҳи аллоҳи шараф мутавозеъон ёфт . Чун банда дар суҷуд мутавозеъ шавад , подоши ваии он буд ки ҳақи таъолии тахсӣсу тақрйви вай арзонӣ дорад . Инаст ки гуфт :у асҷду ақтрб . Банда дар ҳоли суҷуди ҷамъ буд ва дар ҳамаи аҳволи дигари мутафарриқ буд . Дар ҳоли қиёму рукӯъи баназари халқи қариб буд ва дар ҳоли суҷуд аз назари халқи давртар буд ва ҳар ки аз халқи давртар буд баҳақи наздиктар буд , ва ҳар ки бензади халқ бе хатартар бензади ҳақ бо хатартар .

Овардаанд ки : чун раби Алъоламин Фриштгонро фармуд ки : одамро саҷда оред , аввал касе ки саҷда оварад , исрофил буд . Чун сар аз саҷдаи бардошт , ҷаббори олами кутуби илоҳӣу ваҳии осмонӣ бар пешонӣ ӯ пайдо оварад то ҷабини ваии лавҳи кутуби худои гашт .

Аҷабо касе ки одамро бҳкми фармон саҷда кунад , сувари китобҳои худоӣ бар пешонӣ ӯ пайдо ояд муъминӣ ки ҳафтод соли худоиро ҷли ҷалола саҷда оварад чаҳ аҷаб агар ӯро аз оташи уқубат броءт диҳад ? ! исрофили бомари ҳақи одамро саҷда кард , бар пешонӣ ӯ каломи набишта пайдо омад имон дар дили муъмини набишта , чунон ки аллоҳ гуфт : кутуби фии қлўбҳми алإимон . Аз рӯй ишорат мегуяд : ӯ ки дуни марои бомари ман саҷда оварад , каломи но набишта бар пешонии вай пайдо оварадам , ӯ ки ҳафтод соли бомари ман маро саҷда оварад , имони навишта аз дили вай кӣ баргирам ? !

Қол алнабӣ ( с ) « азои ракаатами Фъзмўои аллоҳу азои сҷдтми Фоҷтҳдўои фии алдъоءи ?фонаи истҷоби лакам » .