Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим « бисмии аллоҳ » калимаи самоъҳо иўҷби аҳади амрин аммо сҳўо аммо мҳўо , сҳўои лмни самъҳо бшоҳди алълми Фистбсри бўозҳи барраонау мҳўои лмни самъи бшоҳди алмърФаҳи лонаи итҳири фии ҷалоли султона :

эй худовандӣ ки ёди ту баёни дил ва забонасту меҳри ту миёни сару ҷон , васли ту зиндагонӣ ҷонасту растхези ниҳон , эй худовандӣ ки бълм ҳар ҷоеу бзот бар осмон .

Қурби ту дар диданасту ишорат дар нафасу суҳбат дар ҷон . эй худовандӣ ки дар наоне пайдое ва дар пайдоеи ниҳон . Ёфт ту рӯзаст ки худ барояд ногоҳон . Ёўндаҳи ту на бшодии пардозад на бондўҳон . Саргашта дар кори ту ҳамчун бехабарон :

إнои أнзлноаҳи фии лайлаи алқдри як қавл аз ақволи муфассирон дар маънии ин оят онаст ки : « анзлно » алқуръон « фӣ » шаъни лайлаи алқдр ва манзалатҳо ва таъзимҳо . Мегуяд : мо дар таъзими шаби қадар аз осмон қуръон фиристодем ,у бўҳии поку пайғоми рости оламёнро аз хайроту баракоту манзалату мартабати ин шаби хабари додем . Андарин шаби ҷиноти адану Фродиси аъло дарҳо бози ниҳодау сокинони ҷинаи алхлд бар конгресс ҳо нишаста ,у арвоҳи анбиёу шуҳадо дар алӣин фарои тараби омада , насими рӯҳи азалят аз ҷониби қурбати бадали дӯстон май дамад ,у боди карам аз ҳўоءи фардои ният бар ҷони ошиқон май вазад , вази дӯст хитоб меояд ки : « лиқми алқонтўни ин алмстғФрўн » ? куҷоанд ҷавонмардони шаби хезон ки дар орзӯии мўослти мо бехоб ва беором бӯдаанд ва дар роҳи ишқи мо шарбат . Бало нӯшидаанд ? то мо хастагии эшон марҳам наҳем ва андарин шаби қадари эшонро бо қадару манзалат боз гардонем ! ки имшаби шаб навохтан бандагонаст , вақти қабули тавбаи ъосёнст , мавсиму меоди оштии ҷўёнсти ҳангоми нози ошиқону рози мҳбонст . Ҳамаи шаби доъёнро иҷобатаст , соилонро атийятаст , муҷтаҳидонро мъўнтаст , мутӣъонро мсўбтаст , осӣонро мағфиратаст , муҳибонро кароматаст . Фриштгон аз осмон бзир оянд баъдади снгризаҳи ҷаҳон ,у Ҷабраили рӯҳи аломин дар пеши истода , инаст ки раб Алъоламин гуфт : таназзули алмлоӣкаҳу алрўҳи фӣҳо бإзни рбҳми чаҳор илм бо худ оварда , яке бар бом каъба бизананд , яке бар таври сино , яке бар сахраи байти алмуқаддас , яке бар сари равзаи Мустафо ( с ) ва он Фриштгону Ҷабраил бо эшон гирди олами мигрднду баҳамаи ҷойҳо дар оянд ,у баҳамаи хонаҳои муъминон дар шаванд . Хонае ки дар онҷо , май буд , ё мдмни алхмр буд , ё фарзандии оқ буд бар падару модар , ё қотеъи раҳм буд , ё дар он хонаи сегӣ буд , ё тасовир , ё касе ки намоз накунад , ё ду мусулмон ки бо якдигар бҳҷрт бошанду сухани нгўинди Фриштгони дарин хона ҳо нараванд ва аз хайроту баракоти ин шаб маҳрӯм бошанд . Ва дар хабараст ки Фриштгон ҳар муъминиро ки дар намоз буд даст дар даст ниҳанд ва бар вай салом кунанд , гӯйанд : « ассаломи алейк ё муъмин » . Ва агар берун аз намоз буд , салом кунанд ва агар дар хоб буд , аз даври брҳмт дар вай нигаранд . Он соъат ки чашми бандаи муъмини оби резаду мўиҳо бар андоми вай бпоӣ шавад , нишон онаст ки Ҷабраили даст дар дасти ваии ниҳодаи чандон раҳмат бар муъминон қисмат кунад ки зиёдат ояд . Ҷабраил гуяд : худовандо зёдтии раҳматро чаҳ кунам ? фармон ояд ки : сазои карам мо набӯд ки раҳматӣ ки бхлқ фиристодем боз барем онро майдор то ғозёни кофаронро ҳазимат кунанду фарзандони эшонро асири оранди он фарзандонро азин раҳмати баҳра буд то ббркти ин раҳмати имони оранд . Он гуҳи буқати субҳи Ҷабраил овоз диҳад ки : ё мъшри алмлоӣкаҳи алрҳили алрҳил илмҳо бурдоред то бар осмони бмқоми маълуми худ боз шавем , фармон ояд аз ҷаббори олам ки баромадани шумо рӯй нест ки хуфтагони уммати Муҳамадро салом накардед . Қавмӣ ки ҳануз дар хобанд сабр кунед то бедор шаванд ва эшонро салом кунед . Он гуҳи Фриштгони буқати тулӯъи офтоби босмон боз шаванд биҷои хеши ҳалқа ҳалқа биншинанду якдигарро бтъҷби бози мигўинд ки : ҳақи ҷли ҷалолаи имшаб бо уммати Муҳамад ( с ) чаҳ фазл кард ва чаҳ навохт бар эшон ниҳод ! ва аз ҳақи ҷли ҷалолаи он соъат Нидо ояд ки : эй муқаррабони даргоҳ вае тоўсони мамлакат вае обидони сидра гувоҳ бошед ки аз уммати Муҳамад ( с ) ҳар ки мутӣъ буданд тоъоти эшон пазируфтам ва писандидам ва ҳар чаҳ осӣон буданд маъсияти эшон омрзидм ва эшонро бмтиъон бахшедам .

Гуфтаанд : ҳикмати андар фиристодани Фриштгону Ҷабраили андарин шаби қадар базмин онаст ки Мустафоро ( с ) амр омад : « ва мо кони аллоҳи лиъзбҳму أнти Фиҳм » эй Сайид то ту дар миён эшон бошӣ азоб кардан эшон рӯй нест . Расӯл гуфт : « илоҳӣу Сайидӣу мавлое , тарсам ки чун маро аз миён эшон бурдорӣ азоб ҳо фиристӣ . Фармон омад ки : « ва мо кони аллоҳи лиъзбҳм ва ҳам истғФрўн » эй Муҳамади ту расӯли ман боишону истиғфори расӯли эшон бмн , то расӯли ман дар миёни эшон , азоб фиристодан рӯй нест . Ҳамчунин то расӯли эшон бҳзрти ман , азоб кардан дар карами ман раво нест . Расӯл ( с ) шод шуду дили ваии хуши гашт . Он гуҳ андешед ки агар гуруҳе аз уммати ман дар истиғфор тақсир кунанд тарсам ки азоб фиристад . Ҷабраил омад ва гуфт : аллоҳи таъолӣ аз андешаи дили ту огоҳаст , мегуяд : дили хуши дор ки баъд аз вафоти ту то бқёмт ҳар шаби қадари Ҷабраилро фиристам базмин то уммати турои якон якон салом кунад , эй Сайид то саломи ту боишон мерасед азоби нФрстодм то Ҷабраил дар шабҳои қадар меравад ва салом мерасонад , азоб нафаристам . Ва гуфтаанд : раби Алъоламин дар ду вақти бандагонро бар Фриштгон арза кунад . Яке дар мавсими Арафот ки ҳоҷёни эҳроми гирифта , рӯй бахонаи мубораки ниҳода , ранҷи бодияу ҷафоӣ араб кашида , дил бар ғарибии ниҳода , хону мону асбобу зёъи бгзоштаҳ , шарбатҳои нобоист кашида , доғи фироқ бар дили хуишони ниҳода , либоси мусӣбати расидагони пӯшидаи он соъат ки дар он мавсим Арафот бистанд , аз ҳақи ҷли ҷалола Нидо ояд бмлоӣкаҳи осмон : « анзрўои илои ибодии атўнии шъсои ғбро « ман кули Фҷи амиқ » .

Дар нигаред бойени бандагони ман , сӯхтагон дар роҳи ман , муштоқони даргоҳи ман аз чаҳор гӯшаи олам рӯй бахонаи мо ниҳода , роҳи давру дароз дар пеши гирифта , ҷони ширин фидо карда , лаббайки занону такбири гӯйони бадари хонаи мо омада , шумо гувоҳ бошед ки эшонро бо ҳар чаҳ доранд аз табаъоти омрзидм ва ҳар киро шафоат кунанд боишон бахшедам ва бо тӯҳфаҳои каромату ҳадяҳои раҳмат боз гардонидам . Дигари шаби қадари бандагонро бар Фриштгон ҷилва кунад , зеро ки дарин шаби мутӣъон дар тоъат бифзоианд , осӣон аз маъсият боз гирданд , аз дастҳо буи мусҳаф ояд , аз забонҳо буи тасбеҳ ояд , аз шикамҳо буи гуруснагӣ ояд , аз ҳафт андоми эшон буи тоъат ояд танҳошон дар намоз , дилҳошон бо ниёз , ҷонҳошон дар роз , меҳри меҳр бар дили ниҳода , хости худ бғорт андӯҳ дода , иксрўои хизмати мо пардохта ! фармон ояд аз ҷаббори коинот ки : ин ҳо онанд ки баъзе аз шумо дар ҳақ эшон гуфтанд : أи тҷъли фӣҳо ман иФсди фӣҳоу исФки алдмоء ва ман эшонро ҷавоб додам ки : إнии أълми мо лои тълмўни муошири алмуслимӣни имшаби муқаррабони осмони саломи ҳақи ббндгони мирсоннду анвору осори раҳмат бар сари уммати Муҳамад ( с ) меафшонанд . Тоъот бо тақсир мепазиранду маосии бишмор май омрзнд . Биёед то мо низ ниёзи худ арза кунему бҷмъи гўӣим : худовандо бҳрмти Сайиди мухтор , бҳрмти атқёу Аброр , бҳрмти муҳоҷиру ансор , ки моро дарин шаби бузургвор аз халъати раҳмати насибии тамоми арзонии дор ,у маосии мо аз мо дргзор ,у ҳамаро бирасон бидор алқрор , ё ҷалил ва ё ҷаббор , ё Карим ва ё ғаффор .

Лами икни аллазӣнаи кФрўои ман أҳли алкитобу алмшркини мунфакин ногрўидгони ҷуҳудону тарсоёну мушрикони араби бунаи хўоҳстнди гашт аз куфру ширки хеш ҳатто тأтиҳми албина ( 1 ) то боишон омад кори равшану нишони пайдоу марди устувор .

Расӯли ман аллоҳи пайғомбарӣ аз худои итлўои сҳФои мутаҳҳара то мехонд бар эшон саҳифаҳоу номаҳои пок дошта аз дурӯғу ғалату тафовуту ихтилоф .

Фӣҳо кутуби қима ( 2 ) дар он саҳифаҳо набиштаҳост , ҳукмҳои дурусти пояндау пои барҷоӣ .

Ва мо тафарруқи аллазӣнаи أўтўои алкитоби ду гуруҳ нашуданд ҷуҳудон дар кор ӯ إлои ман баъди мо ҷоءтҳми албина ( 3 ) магари пас онкӣ боишон омад ва ошкоро шуд эшонро пайғомбарӣу устуворӣу рости суханӣ ӯ .

Ва мо أмрўо ва нафармуданд мардумонро إлои лиъбдўои аллоҳи магари онро ки аллоҳро парастанд мухлисин ?лаи аддӣн пок медоранд ӯро дайну кирдори хуши ҳнФоءи мусулмонони поки дайнону иқимўои алслоаҳу намоз бпоӣ доранд бҳнгому иؤтўои алзкоаҳ ва аз мол зкоаҳ диҳанду злки дайни алқимаҳ ( 4 )у дайн поянда инаст .

إни аллазӣнаи кФрўои эшон ки бнгрўиднди ман أҳли алкитобу алмшркин аз ҷуҳуду тарсоу анбози гирон бо худои фии нори ҷаҳаннам дар оташ дӯзаханд холидин фӣҳо ҷовдон дар он أўлӣки ҳам шари албриаҳ ( 5 ) эшон бтарин ҳама офаридагонанд .

إни аллазӣнаи омнўоу ъмлўои алсолҳоти эшон ки бгрўиднд ва кирдорҳои нек карданд أўлӣки ҳам хайри албриаҳ ( 6 ) эшон беҳинаи ҳама офаридагонанд .

Ҷзоؤҳм ъанд рбҳми подоши эшон бнздики худованди эшон ҷиноти адани биҳиштҳои ҳмишӣаст тҷрии ман таҳтҳо алأнҳор меравад зери дарахти он ҷӯйҳои равони холидин фӣҳо أбдо ( 7 ) эшон ҷовидон дар он ҳамеша .

Разии аллоҳи анҳуам аллоҳ аз эшон хушнӯду рзўои анҳу ва эшон аз аллоҳи хушнӯди злки лмни хашии раба ( 8 ) ин подош ӯ рост ки худоиро донад ва азу битарсад .