Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими баноми худованди фарохи бахшоиши меҳрбон .

Ва алъодёти збҳо ( 1 ) босбони ғозӣ ки ҳаме тозанду нафас ҳаме зананд боўоз дар тохтан .

Фолмўрёти қдҳо ( 2 ) он оташи афрӯзон аз санги бснбҳои хеш .

Фأсрн ба нқъо ( 4 ) бар ҳомӯни душман гирд ангехтанд .

Фолмғироти сбҳо ( 3 )у бони ғораткунандагон ббомдод .

Фўстн ба ҷмъо ( 5 ) ва дар миёни сарои душман фурӯ омаданд баҳам .

إни алإнсони лрбаҳи лкнўд ( 6 ) бойени савгандҳо ки мардуми худованди хешро носипосасту фурӯи моя .

Ва إнаҳи алии злки лшҳид ( 7 )у мардум худ донад ки чунинаст ва дар хуии хеш гувоҳаст бар худ .

Ва إнаҳи лҳби алхири лшдид ( 8 )у мардум аз баҳри дӯстии ин ҷаҳону дӯстии мол бахиласту фурӯи бастаи даст .

أи Фло иълм намедонад ин мардум ? إзои бъсри мо фии алқбўр ( 9 ) ки он гуҳ ки барангезанд ончӣ дар гўрҳост !

Ва ҳсли мо фии алсдўр ( 10 )у фарои пеши оранд ва боз нигаранд ончӣ дар длҳост !

إни рбҳми баҳами иўмӣзи лхбир ( 11 ) ки худованди эшон боишон он рӯз доност ва аз эшон огоҳ .