Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим « бисмии аллоҳ » калимаи ман самъҳоу фии қалбаи ирфони тлأлأти анвори қалба ,у тафарруқати анвоъи крбаҳ ,у таҳайюрати фии ҷалолаи шўорқи лабаи калимаи ман урфҳоу фии қалбаи имони аҳбҳои ман дохили алФؤоду ҳиҷри фии талабҳо алрқоду тарки лоҷлҳои кули ҳаму кули мурод .

Бар афвоҳи аъиммаи дайну уламо шаръ мутадовиласт ки ҳар чаҳ андари кутубу суҳуф раббонӣаст , аз авроқи одаму суҳуфи шис ( ъ )у Идрӣс ( ъ )у иброҳӣм ( ъ )у Мӯсо ( ъ ) маҷмӯи он ҷумлаи андари тавроту Инҷил ва збўраст ва ҳар чаҳ андарин кутубаст баёну нишони он дар қуръони азиму фарқон Маҷидаст , ва ҳар чаҳ дар қуръони маҷмӯ ва мсмўъаст дар сӯра « алҳмд »аст . Ва ҳар чаҳ дар сӯра « алҳмд »аст андарин чаҳор калимааст ки : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим . Ва ҳар чаҳ дарин чаҳор калимааст дар ҳуруф « бисмии аллоҳ »аст . Ва ҳар чаҳ дар сӯрат « бо »аст дар сраҳи нуқта вайаст ва гуфтаанд : назми қуръон бар мисол арш омад ,у нуқта « бо » бар мисоли зарра акнӯн дида сар бигушо дар сувар ва дар сур назар кун , ниҳояти азимат дар қуръон ва дар арш бибину нишони қудрат дар зарра ва дар нуқта бибин . Дар азоФт бақадрат чизеро азими мадон . Ва дар азоФти бҳкмти вуҷӯди чизеро ҳақир ва хирад махон . Арши азими бёФрид ки андари таҳт ҳар поя эй аз пояҳои он сесад ва шаст ҳазор оламаст пар аз муқаррабону муқаддасон . Ва заррае ҳақири бёФрид ки қадари расми сӯрати ваии бенанди ҳсо ,у локини даст буи нарасад ҷсоу мсо . Ин зарра ки дар ниқобаст нури офтоби онро аён кунад , ва он арш ки дар ҳиҷобаст нури қуръони онро баён кунад . То ин нур набӯд кас зарра набинад . Ва то он нишон набӯд кас арш надонад . Ва дар офариниши арш ҳикматаст ки сақфи олам буд . Миҳроби аъзам , ойинаи қудрат , ниҳояти сӯрат , қиблаи Каррӯбӣон , мтоФи муқаррабон , хазинаи лтоӣФ , манбаи троӣФ , матлаъи анвор , маҷмаъи осор . Ва дар офариниши зарра ҳикматаст ки баёни камоли қудрат буд , нишони изҳори фитрат , ойинаи ибрат , гўоӣ бе ниёзии иззат , баёни доъияи эътибор , нишони қаҳру қудрати ҷаббор . То бадоне ки сунъи сонеъи ҳакими ҷли ҷалола абас набӯд ,у кори вай сФаҳ набӯд ва бар ваии лаҳв раво набӯд . Ва ҳар чаҳ кунад дар он сиррӣаст ки дар ибдоъи ваии ҳавас ва ҳўӣ набӯд : алии қадари аҳли алъзми тأтии алъзоӣм ! қавла :у алъсри إни алإнсони лФии хусри ҳақи ҷли ҷалолау азми шаънаи қисм ёд мекунад боёми даҳр ки маҳали ибрат нозирасту асари қудрати он қодир , ки одамӣ ҳамеша дар костаст ва дар зиён , хароби умру муфлиси рӯзгору ҳайрон . Ҳар рӯзӣ ки бар вай бғФлт мегузарад ҷузи вай аз аҷзоъи умри вай май коҳаду бурузи охир наздик мегардад , дар нуқсон меравад , ва май пиндорад ки ҳай фазояд . Бнқди исён май ораду тоъат бо фардо май афканд .

Расӯли худо ( с ) ки меҳтару беҳтари халқи олам буду баргузӣда ва бар кашида ҳақ буд , мегуяд : ҳеҷ бомдоди брнхостм ки шабонгоҳро чашми доштам . Ва ҳеҷ шаби нхФтм ки бомдодро мунтазир будам . Ва ҳеҷ луқма дар даҳан наниҳодам ки гумони барадам ки пеш аз марг аз хӯрдан он луқма фориғ шавам . Ва он меҳтар ( с ) дар дуо бисёр гуфтӣ : « худовандо ту моро зиндагонии даҳ дар ҳаловати тоъат ,у мурдагии даҳ дар покӣ аз ваҳшату зулат . Ва моро бҳзрти хеш бар , на тшўир зада кирдор ва на хаҷал гашта рӯзгор .