Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими исми ғании ман атоъаҳи ағноаҳ ва ман холоваи азоъаҳу ақмоаҳ , исми азизи ман воФқаҳи рқоаҳи илои алртбаҳи алълёء , ва ман холоваи илқоаи фии алмҳнаҳи алкбрӣ .

Номи худовандии азим . Ҷаббори номдори Карим , қаҳҳори кирдигори ҳаким . Худовандӣ ки рақами қалами қзоء ӯ бҳичи об мансӯх нагардад . Ҷабборӣ ки тири тақдир ӯ биспур ҳеҷ офарӣда мндФъ нашавад , карӣмӣ ки фазли ъмим ӯ дар ҳеҷ меъёр нагунҷад , раҳимӣ ки эҳсони қадим ӯ ҳеҷ мизон насинҷид . Хотир агар чаҳ ҳодӣу доҳӣ буд дар лмъоти анвори сбҳоти ҷалол ӯ гумроҳ шавад . Шукр агар чаҳ бо тӯлу арз буд , дар фазлу эҳсону тӯлу имтинон ӯ кӯтоҳ гардад . Ақл агар чаҳ комилу вофир буд , дар дарёии илм ӯ ғариқ гардад . Ваҳму фаҳм агар чаҳ бо ҳадату Фтнт буд , дар анвори ҷалолу ҷамол ӯ ҳариқ шавад .

Пери тариқати қудси рӯҳа , бад-ӣни маънии сухании мухтасар бошорт гуфта баси нағзу баси аҷаб . Гуфт : аз ҷамолу ҷалоли дӯст касе лиззат ёбад каш дида бозаст , мсҳўби лами изл бо соҳиби лами икн бад созаст .

Қавлаи таъолӣ : أи ламтар Киеви феъли рбки бأсҳоби алФил эй Муҳамад нанигарӣ ва на бинии ту асҳоби филро ки бо эшон чаҳ кардем , ва эшонро чун киштем ,у дамор аз эшон чун бар оварадем ? қавмӣ буданд бар пушти ҳайвони кӯҳи ҳайкали мавҷи пайкари қасди хона мо карданд ва бар ъдту созу олати худ эътимод карданд , то мо аз хзоӣни қаҳри худ мурғакӣ чанд заъиф фиристодем то эшонро ҳалок карданд . Ва оташи қаҳру сиёсати мо дар эшон заданд ки :у أрсли алайҳими тирои أбобили трмиҳми бҳҷораҳи ман сҷили мо он қаҳҳор ва ҷабборем ки ҳар киро хоҳеми баҳр чаҳ хоҳем қаҳр кунем . Намруди лъинро пашша Эй фиристем то сазои вай дар канори вай наад . Фиръавни тоғиро ки даъвӣ худоӣ карду соҳирон бо саҳари азим ҷамъ кард , порае чӯб аз ҳазрат худ фиристодем то қадари эшон бо эшон намӯд . эй Муҳамади он снодиди Қурайшу рؤсоءи куфр ки қасди ҳалок ту карданду туро аз ватан худ битохтанд ва бар андешаи ҳалок кардан ту бар паии ту берун омаданд ва ту бо садиқ дар он ғори ғайрати рафта , набинӣ ки мо анкабутии заъифро бшҳнгии ту чун фиристодем ?

То дасти даъовӣу аботили эшон фурӯи баст ! мо он худовандем ки дар роҳи мо анкабутӣ шаҳнагӣ кунад , мурғӣ муборизӣ кунад , пашшае сипоҳ солорӣ кунад , ғории роз дорӣ кунад , ъсоӣӣ дар саҳройӣ аждаҳое кунад , обӣ фармонбардорӣ кунад , оташӣ мӯнисӣ кунад , дарахтии сабзи машъала дорӣ кунад , сегӣ ошиқӣ кунад , мӯрӣ музаккарӣ кунад , сангӣ мсбҳӣ кунад , касро бо қаҳри мо тоўстн нест ва аз азобу уқоби мо раҳоӣ ҷустан нест . Даври афтоданд ва ғалат пиндоштанд асҳоби фил ки қасди тахриби хона мо карданд , хонае ки тарози азоФти байти аллоҳ бар остини эъзоз ӯ кашида , аз санг бар оварда , лекини миғнотиси дилҳои муъминони сохта ! иброҳӣму Исмоилро гуфтем ки : марои хонае банно кунед бўоди ғайри зии заръ аз муштии санги хора , аз як ҷониб ӯ бар бениҳоят ва аз як ҷониб ӯ баҳр беғоят . Агар хонае будӣ аз ёқӯту лаълу забарҷад ё дар миёни бисотину риёзу анҳору ашҷор будӣ , агар касе буи майл кардӣ аҷаб набӯдӣ , аҷаб онаст ки муштии санг бар ҳам ниҳоду бодияи мардуми хори роҳи ваии сохта ва сад ҳазор аъробии ҷилфи сахти дил бераҳмат бар роҳи ваии нишонда ва он гуҳи оташи ишқи ушшоқ ҳар рӯзи тезтар ! гӯйии он каъбаи шмъисти афрӯхтау ҳоҷён парвонаанд бесабр гашта , аз ҳазор фарсанг мешитобанду парвонаи вори хештанро дарав месӯзанд , ва эшон ки бъзрии азуи боз мондаанд ва дар орзӯии ҷавору тавоф ӯ бгдохтаҳанд ин навҳа ҳаме кунанд :