Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими бисмии аллоҳи калимаи самоъҳо иўҷби ллқлўби шФоءҳо ,у ллорўоҳи зиёҳо ,у ллосрори сноءҳоу ълоءҳо ,у болҳқи бқоءҳо , ъзи лисони зикрҳо ва аъз манеҳ ҷинони сҳбҳо , ва аъз манеҳ сари урфҳоу астأнси баҳо . Шодии муъминони дарин ҷаҳон аз самоъи ном ва калом ӯст , инси дӯстон дар он ҷаҳони блқоء ва салом ӯст . Ҳозои смоъки ман алъбди алқории ФкиФи смоъки ман алФрди алборӣ ? ҳозои смоъки ман алъбди фии дори алҳлк , ФкиФи смоъки ман алмалики фии дори алмалик ? ҳозои смоъку анати фии алхтр , ФкиФи смоъку анати фии алнзр ? ҳозои смоъку анати мақҳури мأсўр , ФкиФи смоъку анати фии дори алнўру алсрўри ман алшроби алтҳўр ? махмури фии мушоҳидаи алмалики алғФўр ! эй аҷабо , имрӯз дар сарои фано , дар баҳри хато , миёни мавҷи бало , аз самоъи номи дӯсти чандини роҳату лиззат май ёбии фардо дар сарои бақо , дар маҳали ризо , буқати лақо , чун номи дӯст аз дӯсти шинавии лиззату роҳати гӯйӣ чанд хоҳӣ ёфт ? ! он рӯзи банда дар равза ризо нишаста , бар тахти бахт такя зада , халъати рифъати пӯшида , бар бисоти нишоти оромидаҳ , аз ҳавзи кавсар шарбат ёфта шарбатӣ аз шери сифедтар , аз асали ширинтар , аз машки бўётр .
Инаст ки раби Алъоламин бар Мустафо ( с ) миннати ниҳод , гуфт : إнои أътиноки алкўсри мо турои ҳавзи кавсари додем , то ташнагони умматро шароби диҳӣ . Шаробӣ бекидир , шорби он бескр , соқии он яке садиқи Акбар , яке форуқи анвар , яке Усмони азҳр , яке Муртазои анвари ашҳр ( ъ ) , инаст лафзи хабар ки содири гашт аз Сайиду солори башар ( с )у қил : إнои أътиноки алкўср эй аътиноки алхири алксир . эй меҳтари коинот , эй нуқтаи доӣраҳи ҳодисот , мо турои некии фаровони додем ки бФизи ҷӯади худ туро дар вуҷӯд оварадем . Ва сарои пардаи набуввати ту аз қоф то бқоФ боз кашидем ,у туро бар тахти бахт дар садри рисолати бншондим . Ва турои бмҳлии расонидем ки обу боду хоку оташ аз сифоти камолу ҷамоли ту мадад гирифт . Ҳалами ту хокро саботи афзуд , таҳорати ту обро сФўти афзуд , халқи ту бодро саховати афзуд , қӯти ту оташро ҳайбати афзуд .
Дар баъзе осор овардаанд ки Сайид ( с ) дар шаби миъроҷ , чун хостанд ки ӯро бҳзрт аъло баранд , аз нахусти Ҷабраил ( ъ ) дар сқоиаҳи замзам ӯро таҳорат дод , он оби аввали взўء ӯ Ҷабраили бастаду пари худро бон мунаввар кард . Оби дувуми бмикоӣили супурд то бар зумраи малаъи аъло қисмат кард , оби сеюм бхзонаҳи ғайби супурд , захираи рӯзи растохезро .
Чун оташи дӯзахи фурӯғ бар ораду азоби зроми худ ошкоро кунад , Сайиди муқаррабони он оби сеюм взўءи он меҳтари олам ( с ) бар он ҳариқи ҷаҳаннами пошад то ором гираду лҳб ӯ фурӯи нишонду забона ӯ бҳҷоби худ боз шавад то осӣони умматро аз шарар ӯ зарарӣ набошад .
إнои أътиноки алкўср эй Муҳамад ! мо турои некуии фаровони бахшидем ки ном ту бардоштему овои ту баланд кардем . Доғӣ аз лутфи худ бар ҷавҳари фитрат ту ниҳодему номи ту штри сатр тавҳид кардем . эй Муҳамад ! ҷавҳари фитрати ту аз ҷавори қудси қадам ҳануз қадам дар тинат одам наниҳода буд ки мо муқаррабони ҳазратро васф ту кардему фазойилу шамоили ту эшонро гуфтем . Ту пайғомбарии уммии нодабири ҳаргизи бҳич китоб нарафта , ва ҳеҷ муаллимро надида ва на бҳичи китоб назар карда , турои илми аввалин ва охирин дар омухтем .
Ва шароеъи дайну аҳкоми ислому макорими ахлоқи туро баён кардем . Ҳар касро муъаллимӣ буд , муаллими ту мо будем . Ҳар касро мؤдбӣ буд , мؤдби ту мо будем .
« адбнии рабии Фоҳсни тأдибӣ » хабар маърӯфаст ва дар кутуби сҳоҳи мстўру машҳур ки шаби миъроҷ чун бҳзрт расед , ҳақи ҷли ҷалола аз вай пурсед ва худ донотар : « ё Муҳамади фӣами ихтсми алмлأи алоълӣ » . Қол : « лои адрӣ » ! қол : « Фўзъи ядаи байни китфии Фўҷдти барадҳо байни сдиии Фълмти мо фии алсмоءу аларз .
Гуфто : асарӣ аз осори ҷалоли зўи алҷлоли бсинаҳ ман расед , завқи ону рӯҳи он бҷон ман расед . Дили ман биФрўхт , атри муҳаббат бар сӯхт , илми аввалин ва охирин дар ман омухт . Инаст ҳақиқати кавсар , навохту каромат бешимур аз худованди Акбар . Қавла : фасли лрбку анҳр эй фасли лрбки салоаи алъиди явми алнҳр «у анҳр » нскк . эй Сайид чун рӯз ид ояд , намози иди бгзор , ва чун намоз кардӣ қурбон кун . Ин хитоб бо меҳтар оламаст , локини муроди бад-ӣн умматаст . Мегуяд : эй Сайид ончӣ фармудем биҷои ору умматро бифармоӣ то биҷои оранд , эшонро дар он хайрӣаст . « лаками фӣҳо хайр » . Ин хайр дар чаҳ чизаст ? Мустафо ( с ) баён кард , гуфт : агар марди муъмини пӯсти гӯсфанди пар зар кунад ва бдрўишон диҳад ҳануз бсўоби он як гӯсфанд нарасад ки рӯзи ид қурбон кунад . Мустафо ( с )ро пурседанд агар касе дарвеш буду тоқат қурбон надорад чаҳ кунад то савоби қурбон ӯро ҳосил шавад ? гуфт : « чаҳор ракаат намоз кунад , дар ҳар ракаатии як бор « алҳмд » хонду ёздаҳи бори сӯраи إнои أътиноки алкўсри аллоҳи таъолии савоби шаст қурбон дар девони вай сабт кунад .