Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими исми азизи мо астнорти алзўоҳри алои босори тавфиқа ва мо астзоءти алсроӣри алои бонавори таҳқиқа , ФбтўФиқаҳи васли алъобдўни илои мҷоҳдтҳму бтҳқиқаҳи ваҷди алъорФўни камоли мшоҳдтҳм ,у бтмоми мҷоҳдтҳми вҷдўои оҷли мсўбтҳм ,у бдўоми мшоҳдтҳми ноливои оҷили қрбтҳми номи худовандӣ ки нисори дили дӯстони умеди дидор ӯ , баҳори ҷони даравишон дар марғзори зикру сноء ӯ . Ҳар касро баҳорӣу баҳори муъминони ёди висол ӯ . Ҳар куҷо ростӣаст он ростии баном ӯ . Ҳар куҷо шодӣаст он шодии бсҳбт ӯ . Ҳар куҷо айшӣаст он айши биёад ӯ . Ҳар куҷо сӯзӣаст он сӯзи бмҳр ӯ . Малики имрӯзи ёду шинохт ӯ , малики фардои дидору ризоӣ ӯ . Инат каромату манзалат , инат саодату ҷалолат !

Ҷлолтӣ на такаллуф , саодатӣ на газоф

Ҳақиқатӣ на муҷоз ва , мқолтӣ на маҳол

Дар сарои тараб чун бикуфт дасти ғамон

зи чарх ва ҳам фурушади ситорагони хаёл !

Қавла : қул ё أиҳои алкоФрўни лои أъбди мо тъбдўни абди аллоҳ аббос гуфт : дар қуръон сўртӣ нест бар шайтони схтр ва саъбтар азин сӯра , зеро ки тавҳид маҳзасту броءт аз ширк . Ва тавҳиди ду бобаст : тавҳиди иқрору тавҳиди маърифат .

Тавҳиди иқрори якто гуфтанаст . Ва тавҳиди маърифати якто донистан . Якто гуфтан онаст ки : гувоҳии диҳии аллоҳро биктоиӣу покӣ дар зоту сифот . Дар зот аз ҷуфту фарзанду анбоз .

Пок , ва дар сифот аз шабиҳу назиру мушири пок . Сифот ӯ номаъқӯл , Киеви он номафҳум , номуҳоту номаҳдӯд . Аз авҳому аФҳоми берун ва кас надонад ки чун ?у якто донистан онаст ки ӯро ҷли ҷалола дар олоءу нъмои ягонаи доне . Ваҳоб ва мътӣ ӯст . Ягонаи қисом ва манъам ӯст . Ягона дар гуфт ва кирдор ӯст . Ягона дар фазл ва дар лутф ӯст . Ягона дар раҳмат ва дар миннат ӯст . Ягона на касро ҷуз аз вай шукрасту миннат ва на бкси ҷуз аз вай ҳавласту қӯт . На дайгариро ҷуз аз вай манъасту мнҳт . Бандаи муъмини муваҳҳид ки шуъоъи офтоб тавҳид бирав тофт . Нишонаш онаст ки : муроқибат бар сукӯн ва ҳаракат гуморд , як нафас бе иҷозати шариъат ва тариқат назанад . Зоҳири бмизон шариъат баркашад ,у ботини бмидони ҳақиқати дркшд ,у нуқтаи аслиро аз эътимод бар ҳар ду пок дорад ки гуфтаанд : алсъиди ман ?лаи зоҳири мувофиқи ллшриъаҳу ботини мтобъи ллҳқиқаҳ . Ва ҳўи мтбрии ман алоътмоди алии шариъатау ҳақиқата . Агар заррае бар худаш эътимод буд , маҷусяти маҳзу яҳӯдият сарф бошад . эй ҷавонмард агар аз онҷо ки аъло алълӣаст то онҷо ки таҳт алсрӣаст ҳама аз тоъоту ибодот пар кунӣ , чунон набӯд ки заррае аз худии худ даст бидорӣу хештанро набинӣ то худро бози пастарин ҳама олам ндонӣ , ин роҳро ншоӣии абӯи алқосми нсрободиро гуфтанд : аз машойихи гузаштаи ончии эшонро буд турои ҳеҷ чиз ҳаст ? гуфт : дард ноёфт он ҳаст ! дар ҷумлаи турои дилӣ бояд ки дарави дард ва мусӣбат ноёфт буд , ё шодӣ ъз ёфт ани аллоҳи таъолии ибғзи алсҳиҳи алФорғ . Исои Марям ( ъ ) ҳеҷ ҷой қарор нагирифтӣ , гирди олам саёҳат кардӣ . Гуфтанд : сабаб чист ? гуфт : бар умеди онкии қадам бар ҷое нуҳум ки рӯзии қадами сиддиқии онҷо расида бошад , то он қадамгоҳи гуноҳи моро шафиъ буд ! агар дарди ҳамаи авлиёъи оламу садиқон дарҳам гузоранд , дар гирди дарди қадами исо пок нарасаду ниёзу сӯз ӯ дарин роҳи чунин буд ! хзоӣннои мамлуаи ман алтоъоти Фълики базраи ман алоФтқору алонксор .