Ва чун шайхи мо Абӯсаиди қудси аллоҳи рӯҳаи алъзиз аз луғат фориғ шуду андеша бФқаҳ дошт , азм Марв карду рӯзии шайхи мо дар асноӣ сухан гуфт : он рӯз ки мо аз меҳана ба Марв май шудеми сӣ ҳазор байт аз шеър ёд доштем .
Пас шайх ба Марв шуд , пеши эмоми Абуабдуллои алҳзрӣ . Ва ӯ эмоми вақт буд вмФтии аср ,у азълми тариқат ба огоҳӣ , ва аз ҷумлаема муътабар , ва ӯ шогирди ибн сриҷ бӯдаасту ибни сриҷ шогд мазанӣ ва мазанӣ шогирди шофиии матлабии разии аллоҳи анҳуу шайхи мо қудси аллоҳи рӯҳаи алъзизи мазҳаб шофиӣ доштааст ва ҳамчунин ҷумлаи машойих кӣ баъд аз шофиӣ бӯдаанд мазҳаб шофиӣ доштаанд .
Ва то касе гумони набард ки аз ин калимот нақсоне уфтад бар мазҳаби эмоми Абӯҳанифаи раҳмаи аллоҳи алайҳ . Куллану ҳошо , ҳаргизи ин сӯрат набояд карду нъўзболлаҳ кӣ ин андешаи бахотир касе дар ояд , чаҳ бузургворӣу зуҳд ӯ беш аз онаст кӣ бълми ин дуъогӯии даройаду шарҳи пазирад ки ӯ Сироҷи уммату муқтадоӣ миллат бӯдааст , салавоти аллоҳу саломаи алайҳ , ва ҳар ду мазҳаб дар ҳақиқат бар абранд ва ҳар ду эмом дар онч гуфтанд , мтобъи каломи Маҷиди ҳақи субҳона ва таъолӣ гуфтанду мувофиқати наси ҳадиси Мустафои салавоти аллоҳу салома алайҳ карданд . Ва ба ҳақиқат ҳар ки дрнгрд дар миён ҳар ду мазҳаб бе таассубии бидонад кӣ ҳар ду эмом дар ҳақиқати яке андў агар дар фурӯъ ихтилофӣ ёбад онро ба чашми ихтилофи умматӣ раҳма нигарад . Аммо чунин бояд донист ки чун роҳи ин тайифа эҳтиётаст ,у машойих дар ибтидои муҷоҳидат барои риёзати чизҳое бар хештан воҷиб кардаанд ки баъзе аз он суннатаст вбъзии нофила , чунонк шайхи бўъмрў сҳўонӣ гуфтааст ки ҳукми ин хабарро : ?илед алимнии лоъолӣ албдн волед алисрии лосоФли албдн , сӣ соласт то дасти рости ман зери ноф ман нарасидаасту дасти чапи ман зибри ноф ман нарасида магар ба суннат ,
Ва башари ҳоФии қудси аллоҳи рӯҳаи алъзизи ҳаргизи пойафзору кафш дар пой накарда аст гуфт ҳақи субҳонау таъолӣ ҳаме фармоед аллоҳи алзии ҷаъли лаками аларзи бсотои замини бисоти ҳақи субҳона ва таъолӣаст , ва ман раво надорам ки бар бисоти худои таъолӣ бо кафшу пойафзор рӯм , ваҳмаи умри пои бараҳна рафтаасту бад-ӣни сабаб ӯро ҳоФӣ лақаб доданд .
Шайхи мо Абӯсаиди қудси аллоҳи рӯҳа алъзиз гуфтааст ки : ҳарчи мо хонда будем ва дар китобҳо дида ва ё шунӯда , кӣ Мустафои салавоти аллоҳу саломаи алайҳ онро кардааст ё фармӯда , онро ба ҷой оварадем , ва ҳарч шунида будем ва дар китобҳо дида кӣ Фрстгон он кунанд дар ибтидои мо он ҳамаи бкрдиму шарҳи он биҷой хеш оварда шавад ва ҳамчунин сирати ҷумлаи машойих ҳамин бӯдаасту ҳамаи умр бар сунани Мустафо рафтаанд ва чун дар мазҳаби шофиии разии аллоҳи анҳу зиқӣ ҳаст ва ӯ кори дайни тангтар фаро гирифтааст , ихтиёри ин тайифаи мазҳаб шофиӣаст , барои мазаллати нафас на онк дар миён ҳар ду мазҳаб дар ҳақиқат фарқаст ва ё ҳар ду эмом бар якдигар фазилатӣ доранд .
Ба наздики мо ҳоли эшон чун хлФоء рошидинаст ки ҳама роҳқ донем ва аз миёни ҷони ҳамаро дӯст дорему бФзоилӣ ки эшонро будаст иқрори диҳем ва мусаллам дорем ва инкор накунем ва дуо гӯйем ҷамъӣ ки аз сари ҳавои нафасу ъиноду таассуб дар саҳобаи Мустафои салавоти аллоҳу саломаи алайҳ ваема салафу машойихи кбори разии аллоҳи анҳуам аҷмъин таън накунанду вқиът раво надоранду ҳамаро ҳақ донанду фии алҷмлаҳ ҳар касро беҳтар аз хештан донистани роҳӣ сахт некӯаст ва дар ҳамаи аҳволи бтрки эътирози гуфтани тариқии азим писандидаасту ончи бъсроти дайгарии машғӯли хоҳии гашт , босалоҳи нафаси хеши машғӯл бӯдан , ба савоби наздиктар . Ҳақи субҳонау таъолии ҳамаро бароаи ризои хеш наздик гирданд бмнаҳи вуҷӯда