Хоҷаи эмоми бўъосми ъёзии ду писар дошт , бародари хеши бўнсри ъёзиро гуфт кӣ эшонро ба наздики ин пер бар , яъне шайхи бўсъид , то назар ӯ баришон уфтад ва дуоишон бигӯед . Эшон бирафтанд , чун ба наздики шайхи расиданд , чун назари шайх аз давр баришон афтод гуфт : васли вФҳмти анбтҳмои аллоҳи нбото ҳусно расед ва донистам худои таъолӣ ҳар дуро бенот некӯи برارد .
* * *
Ҳикоёти каромоти шайхи қудси аллоҳи рӯҳаи алъзиз беш аз онаст кӣ ин маҷмӯи таҳаммул он кунад ва чун моро шарти эҷоз ва ихтисораст барин қадар ақтсор афтод баъд аз онк дар тасҳеҳи асониду адолати рӯоти мҷҳўд базл карда , ҳақи субҳонау таъолии биркаи анфоси он бузург то қиёми соъати боқии дороади баҳақи Муҳамаду итратаи алтоҳрин .