Устоди асмъил собӯнӣ гуфт ки шабӣ хуфта будам , чун вақт бархестан шуд кӣ бурдӣ машғӯл шавам , коҳилӣ намудем , кӯза бар болин ниҳода будам , гурбаи онро бирехт , ман шўлидаҳ шудам ва ҳам коҳилӣ кардаму чашмам дрхўоб шуд . Сангӣ аз бом дар омад ва бар таштӣ омад ки дар миёни сарой буд . Аҳли хона овоз бароварданд кӣ дузд ! ман бедор шудаму вирд оғоз кардам . Дигари рӯз ба маҷлис шайх шудам , шайх дар миёни сухан рӯй бмн кард ва гуфт чун бандаи ҳамаи шаби бхсбду дайр тарк бархезад мӯшӣу гурбаро бифармоянд то дарҳам овезанду кӯзаро об бирезанд то хоб биравӣ бшўлду дуздиро бигӯянд ки сангӣ дар сароиш андозад гӯйанд дузд буд , дузд набӯд , фиристодаи мо буд , то аз хоб бедорат кунад то соъатӣ бо мо ҳадис кунӣ .

Чун шайхи ин сухан бигуфт гиристан бар ман афтод ва донистам кӣ дар ҳеҷ ҳоли шайх аз мо ғофил нест .