Шатранҷи суҳбати ман ва он мояи сарвар

Бо он ки қоимаст зи ман май барад ба зӯр

Корами дарин бисот ба шоҳӣ фитода аст

Каз асби кин пиёда намегардад аз ғурур

Чандам ба базм худ нагузорӣ чаҳ мешавад

Гар бар бисот шоҳ кунад ба идқии убӯр

Наздик шуд фирорами азин арса каз қиёс

Дар бозии ту мотии худ дидаам зи давр

Нақди дурусти ҷони бунае дил ба дод ишқ

Кони нақд дар қалил ва касӣраст бе ксўр

Зон инқилоб кун ҳазари андари бисоти ишқ

Конҷои гурези шоҳи з бидқ шавад зарур

МеРом барои он ки зи чашми мшъбдш

Шатранҷи ғоӣбонаҳи тавон бохт дар ҳузур

Беш аз маҳали пиёда ба фарзин шавад ба дил

Чун ишқро камоли буруни орад аз қусӯр

То муҳташам бар асби фасоҳати ниҳоди зин

Афканд дар бисоти савору пиёдаи шӯр