Зон остон ки қиблаи арбоб давлат аст

Маҳрӯмии ман аз адам қобилият аст

Чашмами зи айн бе басарии монда бе насиб

Зон хок дар ки серумаи аҳл басират аст

Рӯем ки нест бар кафи поиш ба сад ниёз

Аз инфеъол бар сари зонуӣ хиҷлат аст

Дӯшам ки нест ғошияи каш дар рикоби ту

Озурда аз гаронии бор мазаллат аст

Дастам ки нест пеши ту бар синаи субҳу шом

Кӯтаҳи зи ҷайби айшу гиребон роҳат аст

Поем азин гунаҳ ки на ҷорӣ ба роҳ туаст

Мустуҷиби слосли қаҳр ва сиёсат аст

Гар даври чархи монеъам аз пой бӯс туаст

Дар рӯзгори боиси тохир суҳбат аст

Бар ман ҷафост варна сулаймони аҳд ро

Дар анҷумани насиҳати мӯрӣ чаҳ ҳоҷат аст

Ман баъд рӯй муҳташам аз ҳеҷ рӯ мабод

Давр аз дарат ки гуфта арбоб ҳиммат аст