МеРом чу зи ман давр шавад он бути дилҷӯ

Рабти тан ва ҷонаст ба ҳам рабти ман ва ӯ

Аз бекасе ам нест шикоят ки буд бас

Бо доғи туами улфат ва бо дарди туами ху

Дар додани ҷони ҳоҷати саъй аҷалам нест

Бас бошудам ?имае аз он гӯшаи абрӯ

Чандон ки такаллум накунад он лаби хомӯш

Дорад ба ҳарифони сухани он чашми сухангӯ

Гум гашта диламро талабад аз хами он зулф

Ҷӯянд ва наёбандгар аз ҳалқаи гесу

Танҳо на манам бастаи зулфат ки басӣ ҳаст

Ҷон дар бен ҳар торашу дил дар сар ҳар мӯ

Боради ҳамаи таррорӣ аз он турраи пурфан

Резади ҳамаи айёрӣ аз он наргиси ҷодӯ

Гар зон ки кашам аз ғами ишқат нае огоҳ

Зон рӯз ки ман дидаам он оризи некӯ

Бингар ки шавад сӯрати олам ба ту равшан

Дар оинае ойина рӯй оинаи рӯ

Хуши онкии хиромии ту сӯии гулшану муштоқ

Чун соя фитад дар паии он қомати дилҷӯ