Ва баъд аз он таъаммул кун дар рӯй одамӣ бибин ки офаридагор чигуна онро зинат додааст ба ончӣ аз барои он зарурӣ ва дар кораст аз ҷабҳау ҷабину абрӯу маҳосину бинӣу даҳон .

Ва маҳосинро ҳасани марду қубҳ зан кард ва аз барои бинии ду сӯрохи гушӯдау қувваи шомаро дар он қарор дода то ба воситаи он рўоиҳи неку бадро аз ҳам имтиёз диҳад ва аз он сӯрохҳо ҳавои софу хунакро ба дили ҷазбу ҳавои ҳору мутаъаффинро дафъи намояд ,у Фзлотӣ ки дар димоғ ҳосил мешавад аз онҳо дафъ шавад ва чун дафъи фазлоти мӯҷиби сад манфаз мешуду ҷазбу дафъи ҳаво мтъср мегардид чунон қарор дода ки пайвастаи яке аз ду сӯрох ба ҷиҳати истиншоқи ҳаво ,у дайгарии маҳали дафъ фазлот бошад ва аз ин ҷиҳат , ғолибан як аз ин ду мафтӯҳ ,у дайгарии фии алҷмлаҳ масдӯдасту даҳонро кушодау забонро дар он ниҳода ва онро тарҷумон дил кард ,у кайфияти такаллумро ба луғатҳои мухталифа ба он омӯхта ,у махраҷ ҳар ҳарфиро ба он нишон дода ,у даҳонро мураккаб аз ду фак гардонид , ва аз барои онҳо муфассалӣ қарор дода , ба навъе ки факи зерин монанди Асия гардиш мекунаду таомро хирад май намояду факи болоро сокин кард , ба хилофи Асия ки санги боло дар гардишаст ҳикмат дар ин онаст ки косаи сар , ки маҳали димоғ ва ҳавосаст , бар факи боло қарор дорад , чунончӣ агар он мутаҳаррик буд ҳавоси музтарибу мағшуш май гашт .

Ва дар ин ду факи дандонҳои бисёр насб кард , чун дар манзум , бо сафҳои ороста ва сарҳои мусовӣу тартиби нсқу лавни ҳасану бехи муҳкам , ва шаклҳои онро ба муқтазои маслиҳат мухталиф гардонид , баъзеро паҳну ариз , чун дандонҳои Асия , то ғизо ба сабаби онҳо ҷоӣидаҳ гардад ва баъзеро тез то ҳар чаҳ муҳтоҷ ба пора кардан бошад бо онҳо пора кунад , монанди дандонҳои пеш ки онҳоро рубоиёт гӯйанд ва баъзеро мутавассити миёни инҳо , то ончии муҳтоҷ ба шикастан бошад ба онҳо бишиканад , ва чун ҷоӣидни ғизои мавқуф ба ин буд ки дар зери дандонҳо гардиш кунад ,у ончии ҷоӣидаҳ шуда ба фазои даҳани омада ,у ончии нҷоӣидаҳ ба зер дандон ояд , забонро далолат намӯд ки дар он вақти атрофу ҷавониби даҳон « тўФ кунад ,у ғизоро аз миёни даҳон ба зери дандон нақл кунад , ва дар ҳулқуми қувваи балъро халқ намӯд , то баъд аз ҷоӣидни таоми онро балъ кунад , ва чун аксари ғизоҳо хушк буду балъи он мумкин набӯд , дар зери забони чашмае ҷории офарид , то об аз он ба қадари эҳтиёҷ ба даҳон ояд ,у ғизо ба василаи он хамир шуда балъ шавад ва дар ақсои даҳони ҳанҷараро халқ карда ,у ҳанҷараҳоро дар танагӣу кушодагӣу ҳамворӣу зибрӣу баландӣу кӯтоҳӣ мухталиф гардонид , то ба он воситаи сдоҳоӣӣ ки берун меояд мухталиф бошад ,у муштабаҳ ба якдигар нигараданду баъд аз он гарданро кашиду сарро бар он савор кард , ва онро мураккаби сохт аз ҳафт муҳраи мҷўФи мунтабиқа бар якдигар , ва чун бештари манфиати гардан бар ҳаракат карданаст мафосилу муҳраҳои онро равон халқ кард , ва онҳоро ба рагу пай бисёр бар ҳам баста муҳкам гардонид .