Сипоси мари падеди орандаи чизро ба аз чизи пеш аз макону замон ,у офаринанда аз он чизи сармояи ҷаҳонро , ки ӯст худованди замону макон ва санъат ӯст мрўрои олами рӯҳонӣ ки падед омадан он баҳамаст бо замону макон . Ва дувум аз коркард ӯст олами афзӯнипазир аз унсуру арқон ки андари ҳисор маконасту зери замон . Сипоси хештани шиносон . Бандагии андари сеюм ҳисори азҳсорҳои офариниш . Ва сипоси раҳояши ҷӯёни азин зиндони торику гузаштани азин роҳи баланд ӯ гирд гирифтааст Меркели ҷисмҳоро то аз як рӯй авҳоми андари ҷсмҳост . ?покаи худоё ки мубдиъ ӯ подшоҳ бандагонаст ,у махлуқ ӯ хозини макон ва замонаст ,у борӣки шкрмрўро , шукри афзӯнии ҷуиндагон аз неъмату грўндгони бандагии пайвастагони бнўри ваҳдат аз дарёии ваҳшату биёбони шаку шабаҳат .

Ва дуруд бар субҳи равшани олами дайну рӯзи раҳмати раби Алъоламин , ва борӯй ҷасади ҳикмату бори дарахти неъмат ва дар кушодаи ҷинату пӯшидаи сӯрати ҳикмати зери чодари шариъати Муҳамади Мустафои слии аллоҳи алайҳу силами дарёии раҳмати раҳмони рӯи роҳи бон бар аҳли тоъату исён , худованди ҳавзу шафоату пушту паноҳи аҳли тоъат . Дурудӣ ки ки дар ҳамсоягӣ ӯ моро ҷой диҳад , ҷое ки ҷойгир он бидон аз банди ҷасаду зиндони табиати барраад . Ва пас азуи дурудии пок аз ғашу хиёнати андари либоси диёнату ҳаляти сиёнат бар мағриби нури яздон ва бахшиш кун даракоти нирону дараҷоти ҷинон , худованди баёну бурҳон , ,у дастгири роҳи ҷӯй ,у китоби сухангӯӣ , мари ҳкмоءи роҳи ҳаким ,у мутӣъонро Наиму осӣонро ҷҳим ва ӯ худ мискини истодаи андари дайни биҷои ятем ( аънии алии Муртазо ) ва бар фарзандон ӯ бори худоёни халқ ҳар як андари рӯзгори хеш ,у оламро аз эшон холӣ на аз пасу пеш ,у дуруди умедвор бар ҳаряк азишон , пас якдигар то рӯзи маҳшар бар меоди эзади додгар .