Сухани андари парвариши нафасу муъолиҷати Марвро баробар бояд бо парвариши ҷасаду муъолиҷати мрўро , аз баҳри онки ҷасад колбудаст мари нафасроу колбуд монанда бошад мари ҷасадро ки андрў бошад . Пас гўӣим ки чун ҷасади мардум аз ростии бишаваду табоиъи андрў майл кунад аз эътидоли дурустӣу қӯти азуи бишавад то бар табиби ҳаким воҷиб шавад бози доштани мари беморро аз ончи мрўро орзӯ шаваду таклиф кардани мрўро аз хӯрдан доруҳои талху нохуши онч ӯ мрўро нахоҳад то бад-ӣни ду ба тани дурустии бози расонад , пас фармони он табибу бози доштан ӯ марони беморро аз онч ӯ хоҳад бар мисол ғулӣ бошад бар даст ӯ ва қайдӣ бошад бар пой ӯ андари вақти бемор ӣ , ва чун дурусти гашт ва ба ҳоли хеш боз омад табиби он ғулу банди азу бар гирад . Ва даст ӯ бдончи Марвро орзӯ шавад аз таому шароб кушода кунад ва хӯрдани доруии нохуши мрўрои ъФўкнд , пас ҳамчунинаст ҳоли нафасҳо ки бад-ӣни ҷасадҳо пайвастаанд ки чун андари замонии мари олами хешро нафасҳо фаромӯш кунанд бар олами табиат ошиқ шаванду бадв майл кунанд парастиш аз эшон мари мубдиъи ҳақро фурӯанду мрўро ба офаридагон баробар кунанд андари сифот чунонк имрӯз ҳаме кунанд бештар аз ин уммат ки худовандро таъолии сифати махлуқот ҳаме диҳанд ва ҳаме пиндоранд ки эшон муваҳҳидонанд аз ошиқӣ ки барин олам шудаанд ,у мардум чун чизеро дӯст дорад он чиз ба чашми сахти некӯи намояд , пас сифат кардани уммати нодони мари эзадро таъолӣ ба сифати халқ аз қодиру олами вҳқу ҷузи он гувоҳӣ ҳаме диҳад бар фитна шудан эшон барин олам ки ин ҳамаи сифат зойишҳои ӯст , то воҷиб шуд бар фиристодани табиби сӯии нафасҳои халқ аз паёмбарони ҳақи алайҳими ассалом , то боз доранд мари эшонро аз баъзе аз чизҳои ки онро ҷӯяндаанду мубоҳи гаштани эшонро аз тоъати ончии мари онро душвор доранд . Ва андар ҳар замонии расӯлии мари эшонро риёзат ҳаме кунад то нафасҳоро бидон риёзати пок шудан бошад аз бемории нодонӣу майл ӯ сӯии олами табиӣ , ва чун замонӣ ки андар ӯ офоти ташбеҳу таътил бар нуфус аўФтодаҳ аст бугзарад ва нафасҳо ба тавҳиду тақдиси эзад таъолӣ расад ин бандҳо ва ғулҳо аз дев бар гирад ва аз эшон ибодоти бондишаҳи поку хотири равшан писанда кунанд ,у зи ҷасад бар он андешаи ишорат ва мисол бихоҳанд , чунонк худои таъолӣ ҳаме гуяд андари фазли Мустафои сли аллоҳи алайҳу ?ала ки ин ғулҳо аз халқ бар гирад мари он шариъатҳои гузаштаро ҳамеи ағлол ва аср хонд , қавла :у изъи анҳуам асрҳму алғлоли алтии канти алайҳим . Гуфт : расӯли алайҳи ассаломи фурӯ наад ғулҳо ки баришон буд , ва он фурӯ гирифтани банду ғул аз уммат ӯ сли аллоҳи алайҳу ?ала пайдо омад бар ончи тавҳиди андари тариқи ҳақ бғоит расад андари бурҷи шаҳодат ки андрўи маҷмӯи нафй ва исботаст , ва он ташбеҳ ва таътил бошад , ва чун тавҳиди азин ду олоиши пок буд шаҳодат бохалос онаст , ва ҳар ки ҳақро аз хонадон набувват напазируфт бад-ӣни ду дарё ғарқ шуд , ва ҳар ки андари киштии Нӯҳи давр хеш омад азин ҳар ду ғурфа шудани рустаи гашт . Ва чун кори бузмони худованди қиёмати алии зикра ассалом расаду ташбеҳу таътил ки бсбби сухани андари шаҳодат омада аст бархезад , ва чун кор бар андеша уфтад боқии бандҳо ва ғулҳо аз уммат баргираду халқро нигаҳ дорад бсёсти раббонӣу қӯти нафаси қудсӣ . Ва чун мари шариъатро бадв ҳол ёфтем аз муҳкаму муташобиҳ ,у муҳками он буд ки оламро бе он салоҳ нест ,у муташобиҳи он буд ки агар он набошад раво бошад ки зоҳири оламро фасодии ниўФтд , хостем ки бад-ӣни ҷои миёни муҳкаму муташобиҳи шариъат фарқ кунем ва пайдо кунем ки кадом бар гирифта шавад аз халқ бидон замон ки нуфуси халқи олами мари илми тавҳидро бохалос пазиро шаванд ,у бгўӣим ки онч бар гиранд аз шариъат чаро бар гирад . Пас гўӣим ки шариъати баъзе ақлӣаст ва баъзе вазъӣ . Ақлӣ чун ҳаром кардани куштан мардум бошаду стдни моли мардумони баннои ҳақ ва бастани никоҳи миёни мардумону занон ки бастҳо бидон дурустаст ва чун фурӯхтани чизҳо аз замину ҷомау ҷузи он . Ва ин чизҳоиаст ки оламро бе ин низом ва ростӣ нест , вагар он чизҳо баргирифта шавад низому ростӣ аз олам баргирифта шавад , ва ин чизҳо андари зиромр ва наҳйаст , аънӣ кун ва макун ,у вазъӣ чун обдсту намозу зкоаҳу ҳаҷу ҷузи он , ки ин чизҳоисти ниҳода аз баҳри он чизҳо ки пӯшидааст дар зери ону ҳаҷи мусалламин ба хонаи худоӣ ба Маккааст ҳамчунонк ҳаҷи ҷуҳудон ба байт алмуқаддасаст , ва ҳар яке азин ду хона онаст мари гуруҳеро ки мари он хонаро монандӣ нест , ва ҳамчунин отшхонҳои мрмғонро ҳаҷаст ,у сабаби ин хонҳо ки парастишгоҳи халқи гашти он буд ки паёмбарон донистанд ки уммати пас аз эшон ба фиреби девон фирефта шаванд ва аз пас эшон раванд то ҳар пайғамбарии мари хона беро худо ном кард ,у халқро бифармуд роҳӣ бидон кардан , то бидон мари эшонро далел бошад бар онки эмоми ҳақ якеаст ва нишоед ҳар касеро эмоми хондан , магари он як тан ки расӯл баён кунад , ҳамчунонк рӯй андари парастиши худои сӯй ҳар хона нишоед кардан , магар бидон як хона ки расӯли мари онрои хона худо хонд , то халқ , бидонанд ки эмом аз хонадон расӯл бошад ва ӯ хонаи илм худоӣ бошад , ва чун халқи олам чунон шаванд ки подшоҳии девон азишон бархезаду эмоми замона ҳоҷатманд нашавад бунаон бӯдан аз душманону халқи мрўро гардан ниҳанду зери фармон ӯ оянд , он вақт воҷиб шавад хонаи ҷисмӣ бар гирифтан ки он мисласт бар эмом , ва ҳамчунин рӯза бар мусулмонону ҷуҳудону тарсоён ва оташ прессатону зумра Муғон нишонаст бар пӯшидаи доштани ҳақ аз нодону хомӯшӣ аз он илм ки сӯии мардумони андарони замони мари онро равое нест , то муъминон бидон сабаб бар дасти душманон ҳалок нашаванд , худои таъолӣ ҳаме гуяд брмзи андарин маънӣ , қавлаи таъолӣ : ё аиҳо алнабӣ қул лозўоҷку бнотки алмўмнини иднини ълиҳни ман ҷлобибҳни злки аднии ани иърФни Флои иўзин . Гуфт : эй пайғамбар бигӯӣ мари занони хешро яъне мари нақибони дайнро андари вақти хешу духтаронатро яънеро яъне лоҳқони амонро занони муъминонро яъне мари доъёнро то чодарҳошони бхўиштн наздик кунанд , яъне ки пӯшида бошанд аз душманон ки он наздиктараст бдонки бшносндшон , яъне ки пӯшӣ