Ва ба лҳсои чандон хурмо бошад ки сутуронро ба хурмо фарбеҳ кунанд ки вақт бошад ки зиёдат аз ҳазор ман ба як динори бидиҳанд , ва чун аз лҳсои сӯии шимоли раванд ба ҳафт фарсангӣ ноҳитӣаст ки онро қтиФ мегӯйанд ва он низ шаҳрӣ бузургаст ва нахайл бисёр дорад , вомирии араб ба дар лҳсои рафта буд ва як соли он ҷо нишаста ва аз он чаҳор бора ки дорад яке ситада ва хеле ғорат карду чизе ба даст надошта буд бо эшон , ва чун маро бидид аз рӯй нуҷум пурсед ки оё ман мехоҳам ки лҳсобигирам тавонам ё на ки эшон бе дайнанд . Ман ҳарчӣ маслиҳат буд мегуфтаму наздики ман ҳам бадвён бо аҳли лҳсо наздик бошанд ба бединӣ ки он ҷо кас бошад ки ба як соли об бар даст назанад ва ин маънӣ ки тақрир кардам аз сар басират гуфтам на чизе аз ароҷиф ки ман на моҳ дар миён эшон будам ба як дафъа на ба тФориқу шер ки наметавонистам хӯрд ва аз ҳркҷои оби хўостмӣ ки бихӯрадам шер бар ман арз кардандӣ ва чун нстдмӣу об хўостмӣ гуфтандӣ ҳркҷои оби бинии об талаб кунӣ ки он касро бошад ки об бошад воишони ҳамаи умри ҳаргизи гармоба надида буданд ва на оби равон .