Гўӣими бтўФиқи эзади таъолӣ ки ин ъиддлиласт бар қоими қиёмати алайҳи афзали алтҳиаҳу ассалом ки ботини шариъати бадв ошкоро шаваду муъминон аз ранҷ нодонӣ барраанду бад-ӣни рӯз ки ӯ далел бар он бузургвор ду ҷаҳонаст воҷиб шавад бар халқи шодӣ кардан ва аз наҳуфт бсҳро шудан аз баҳри онкии ҳамчинонкии андрўи мари халқро аз наҳуфт бсҳро бояд шудан ӯ мррмзҳоро аз наҳуфт беруни орад ва ошкоро кунад ва ин рӯзро азҳӣ гӯйанду азҳии чаҳор ҳарфаст ҳамчинонкии номи қоими алайҳи ассаломи чаҳор ҳарфасту намози идро бонги намоз ва қомат нест аз баҳри онкии мари худованди қиёматро даъвати зоҳир ва ботин нест балки даъвати зоҳири мари нотиқи росту даъвати ботини мари асоси рост ва ӯ худованди ҷазоӣ ҳар касеаст бсзоӣ ӯу хутбаи ин ҳам пас аз намозаст ва ӯ алайҳи ассаломи нахусти шариъат парварда бошад онгаҳ бмртбт хеш боистаду ҳақ ошкоро кунад ( ва ) нотиқону асосону имомон аз ҷабборону фиръавнёну Иблисён уммат дод бихоҳанд . Ва онкии пеш аз намоз такбир кунад андари он рӯз мъниш онаст ки тавҳиди ҳақу азимати худои бадв ошкоро шаваду онкии панҷ такбир кунад мъниш онаст ки фоида аз панҷ ҳудӯди ҷисмонӣ бмўмнон расад андар ҳар замонии бдинъолму бқўти нур ӯ бад анъолм расанду такбирҳо мисласт бар шодии муъминон ва зафар ёфтан ӯ алайҳи ассалом бар мунофиқону аъдои дайну қурбонӣ кардан далеласт бар аҳдҳои гирифта аз нотиқ то бмстҷиб ки бидон мрбндаҳро наздикӣаст бомари хдоитъолии қурбонии нотиқ асосаст ки аҳди нотиқ гирифтааст ва ҳамчунин қурбонии асос эмомасту қурбонии эмоми ҳуҷҷату қурбонии ҳуҷҷати доъӣу қурбонии доъии мозўну мстҷибу шутури далел бар нотиқасту гов далеласт бар асосу гӯсфанд далеласт бар эмом инаст тоўили иди азҳӣ .