Ва иди рӯзаи гушойон далеласт бар асос аз баҳри онкии баъӣди мардумон аз таому шароб нохӯрдан ва аз заъифии брстнд ва қӯт гирифтанд ҳамчунин бососи муъминон аз заъифии илми брстнд ва қӯт бигирифтанд чун танзил ёфтанду рӯзаи дор далеласт бар хомӯш бошандау рӯзаи гушоянда далеласт бар гӯяндаи пас ин хомӯшон гӯянда шуданд бълми ҳамчинонкии баъӣди рӯзаи дорони таом хор шуданд ва бидонча нотиқ бифармуд бурузи иди рӯзаи доронрои пас аз онкии сӣ рӯз рӯза дошта бошанд ҷамъ шудану шодӣ кардан ишоратаст мари мўмнонро ки ин сӣ ҳадро ки он ҳафт нотиқаст ва ҳафт асос ва ҳафт эмому бобу ҳуҷҷату доъӣу мозўн ва панҷ ҳади алавӣ чун ақлу нафасу ҷаду фатҳу хаёл устувор дошта буданду тоўил асос бишносанд ва бо якдигар бар он шодӣ кунанд ва чун аз асоси бҷон муъминон расед аз баҳр тоўил биравӣ ки мисли он шодӣ буд воҷибаст шодӣ кардану рӯзи иди рӯзаи гушойонро Фитр хонанду номи асоси се ҳарфаст ҳамчинонкии Фитри се ҳарфаст ва низ рӯзаи доштан ( далеласт ) бар пазируфтани зоҳири нотиқ ки маънии он моро воҷибаст ҷустан ва он монанди рӯза доштанаст ва он сӣ рӯзи се даҳ бошад ва ( дар ) боз ҷустан он ( се ) мартабати нотиқи ҳамеи намояд ки марои се мартабатаст аз ду рӯй яке онкии мари ду аслро сеюмаст боз расӣдан аз он бълму дигари онкӣ ӯ се аслро аз дайни андари олам нахустинаст чун нотиқу асосу эмом ва ин се мартабат далел барисӣ рӯзи рӯзаи доштан ва сӣ ҳади ҷисмонӣ ки зоҳир мисл аст барисӣ рӯз ки пайдост ва барисӣ шаб ки андрў чизҳо натавон дидану рӯзи ид ки мардум аз рӯзаи доштан бар ҳинд далеласт бар асос ки бадв аз нодонистан ин сӣ ҳад барраанду намози идро бонги намоз ва қомат нест аз баҳри онкии бонги намоз далеласт бар даъвати зоҳиру мари асосро даъват зоҳир несту қомат далеласт бар ботину тоўили асосро тоўил несту рӯзи идро намозаши пеш аз хутбаасту хутба далеласт ( бар ) сухани брўҳонёну мухотаба бо эшон пас намози пеш аз хутба далеласт бар асос ки нахуст бар шариъати нотиқу сухани ҷисмонии парварда шуда онгаҳ мрўро аз таъйиди рӯҳонӣони баҳра манд кард чун хатиби нахуст намоз кунаду рӯи сӯй мағриб кунад онгаҳ бар минбар бар ояду рӯи сӯй машриқ кунад ва хутба кунад ҳамеи намояд ки чун асоси бшриъти нотиқ тамом шуд онгаҳ рӯи сӯй ақл тавонист кард ки машриқи нур тавҳидаст инаст тоўили иди рӯзаи гушойон .